Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 7 oktober 2012

David Sedaris in College Tour, 5 oktober 2012


De Amerikaanse komiek en schrijver David Sedaris (1956) is in Felix Meritis in Amsterdam om vragen te beantwoorden van Twan Huys en het in grote getale toegestroomde jonge publiek.

Op de vraag van Twan wanneer hij merkte dat hij grappig was, antwoordt David dat het op school spannend was om met een opmerking de lachers op zijn hand te krijgen. Hij gaat af en toe op toernee en is geïnteresseerd in de verhalen die hij tijdens signeersessies hoort. In het buitenland staat hij soms met zijn oren te klapperen. In Australië zei een lerares dat ze met haar studenten mocht slapen zolang ze maar zeventien jaar of ouder waren en als ze dat rapporteerde aan de directie. In Nederland hoorde hij dat iemand zijn cavia mee naar school nam omdat het dierendag was. Dat soort zaken zijn in de V.S. ondenkbaar.

Twan vraagt hem naar zijn notitieboekje, waarin hij de onderwerpen opschrijft. David is net terug uit Zweden. De overheid was daar bezig met het zoeken voor een nieuw, minder beladen woord voor vagina voor jonge meisjes. Als Obama dat in Amerika zou voorstellen zou hij meteen kunnen inpakken. Zoiets is nog geen verhaal maar dat valt er wel van te maken. David bekent dat hij niet van fotografen als een beroepsgroep houdt. Als er televisiefragmenten van hem getoond worden, kijkt hij naar het plafond. Als hij zou kijken, zou hij nooit meer op televisie verschijnen, verklaart hij zijn gedrag.

Een jonge vrouw vraagt of hij zich meer een komiek of een schrijver voelt. David antwoordt dat een grappig verhaal weinig respect oplevert maar een artikel in de New Yorker wel.
Twan merkt op dat zijn boeken onder de non-fictie vallen. David schrijft verhalen over het echte leven. Zo was hij met een zwager in een supermarkt om aspirines te kopen voor de teenagers die op zijn signeersessies komen. Omdat die waren uitverkocht, kocht hij een voorraad condooms om uit te delen. Hij schreef daarover alsof hij een enorme doos had gekocht die nauwelijks in zijn winkelwagen paste, maar dat voelde wel zo voor hem.

Twan toont een televisiefragment van zijn zus Amy, die acteert en schrijft. Wat zat er in het drinkwater in North Carolina dat jullie zo kunstzinnig werden. David vertelde dat ze thuis met zijn zessen waren en hun best deden om hun moeder te plezieren. Daarvoor moet je snel en snedig zijn.

 Een andere jonge vrouw vraagt of hij ook in de situaties terechtkomt die hij beschrijft. David zegt dat een tijdschrift wilde dat hij als verstekeling aan boord van een schip ging, maar dat hij daar geen trek in had. Hij wil, anders dan de meeste mensen, bijvoorbeeld wel graag een Jehova getuige uitnodigen om een gesprek over Jezus te hebben. Een andere vragenstelster wil weten wat hij mist buiten de V.S. Behalve oesters in blik kan je daar gemakkelijker over geld praten, zegt David. De verkiezingen zijn ook meer een leuke heksenketel dan in Europa. Op de vraag van Twan wie er het meest sexy is, Obama of Romney, antwoord David dat geen van beide sexy zijn. Romney zou uitstekend acteren in een catalogus voor mannenondergoed of in een film waarin hij de president speelt, maar David vreest dat deze marionet van de zwaar conservatieven onderschat wordt door de democraten.

Een jongeman vraagt naar de invloed van satirische programma’s op de verkiezingen. Veel jongeren kijken daar volgens David naar, net zoals zijn vader naar Fox kijkt. Zijn vader zou nog op Rommey stemmen zelfs als hij zou beweren dat hij slecht is, van een andere planeet komt en ons wil vernietigen, omdat Fox erbij zou zeggen dat hij het wel op een goede manier wil doen. Als David verkozen zou worden tot minister zou hij als eerste het ruimteschroot opruimen, dat afkomstig is van satellieten.

David leest op verzoek van Twan een erotisch fragment voor uit Fifty Shades of Grey. Na afloop zegt hij dat hij de tampon die de man uit de vagina van de vrouw verwijderde, niet in de prullenbak zou gooien maar bijvoorbeeld uit het raam.

Op de vraag van een jongedame wat hij zou doen als hij geen schrijver was, antwoordt David dat hij dan zwaar lichamelijk werk zou verrichten en in de avonduren schrijven. Hij wil geen antwoord geven op de vraag van Twan wat hij verdient, zelfs niet terwijl Amerikanen geen taboe kennen om over hun inkomsten te praten. Een andere jongedame vraagt hem naar het boek Eekhrn zkt Eekhrn (2010). David vertelt dat hij ooit een luisterboek kreeg met dierenverhalen maar dat die zo saai waren dat hij zelf maar aan een verhaal begon over een kat en een baviaan dat uitgroeide tot een boek, dat niet door iedereen in dank wordt afgenomen omdat niet iedereen hem graag als een Duitse herder ziet.

Tenslotte leest David in een neergezette fauteuil een fragment voor uit 6 Tot 8 Zwarte Mannen (2010), een hilarisch verhaal over onze Sinterklaastraditie. Hij sprak daarover op weg naar het Centraal Station in Amsterdam met ene Oscar en was verbaasd te horen over de broodmagere man met een theemuts op zijn hoofd die in Spanje woonde en eerder bisschop van Turkije was geweest. Tot wel heel iemand anders dan de kerstman die gewoon uit Alaska komt. Temeer omdat Sint-Nicolaas ook nog eens geassisteerd wordt door 6 tot 8 zwarte mannen - het precieze aantal is niet duidelijk, hoewel men toch de tijd gehad heeft ze te tellen - vroeger slaven, inmiddels goede vrienden. Amerikanen zouden hun huis barricaderen of ze zouden horen dat er 6 tot 8 zwarte mannen in aankomst waren, maar Hollanders houden ervan hun kinderen bang te maken dat ze een tik kunnen krijgen met een roe of zelfs meegenomen in een zak naar Spanje.
David vertelt na afloop dat Amerikanen niet geloven dat dit echt zo gaat bij ons. Als laatste geeft de charmante Amerikaan met een Woody Allen-achtige uitstraling, veel zelfspot en onderkoelde, vaak op seks gerichte humor, de zaal het advies om altijd bedankbriefjes te schrijven, want dan krijg je nog meer terug.    

Hier leest David het verhaal 6 Tot 8 Zwarte Mannen voor in Carnegie Hall. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten