Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 24 oktober 2012

Pink Floyd: The story of Wish you were here (2012), documentaire van Nick Edgington


Zwemmen in een viskom, een treffend beeld voor het leven

Een van de eerste langspeelplaten die ik kocht was Atom heart mother (1970). Ik was meteen een fan van Pink Floyd. Daarna kwamen Meddle en Dark side of the moon uit, maar het allermooiste album blijft toch wel Wish you were here, het negende studioalbum. In deze documentaire van Nick Edgington spreken de bandleden over de totstandkoming van het album.

No one knows where you are, how near or how far.

Syd Barret was in de beginjaren van de band de creatieve kracht. Hij was erg charmant, daar is iedereen het over eens. In 1971 kwam hij eens niet opdagen voor een optreden. Toen ze hem vonden was hij onherkenbaar. Hij stond als een zombie op het podium, alsof het licht uit zijn ogen verdwenen was. De lsd had zijn hersenen geroosterd. Ze probeerden hem bij zich te houden maar hij werd een hinderpaal. In 1968 kwam David Gilmour voor hem in de plaats. Roger Waters nam de leidende positie over. In 1973 maakten ze Dark side of the moon, het meest verkochte album aller tijden. Daarna wisten ze niet zo goed hoe het verder moest, welke richting ze op moesten.

Tijdens een tournee in 1974 speelden ze voor het eerst Shine on you crazy diamond, een ode aan Syd Barret, dat de hele eerste en een deel van de tweede kant van Wish you were here zou gaan omvatten. Nick Mason herinnert zich de slechte kritieken in de krant na het concert in Wembley in november van dat jaar. Ze speelden rommelig, afstandelijk en zonder betrokkenheid. Roger Waters raakte gefrustreerd door de creatieve lamlendigheid en stelde, tot ergernis van Gilmour, voor op het nieuwe album alleen Shine on you op te nemen en de andere nummers te schrappen.

Waters had ook onvrede had met de muziekindustrie. In Have a cigar klinkt kritiek daarop. De platenmaatschappijen waren oppermachtig, de artiesten marionetten die deel uitmaakten van de verkoopmachine. Wellicht werd ook Syd daar gek van. Hij had geen zin meer in Top of the Pops. Omdat de stem van Roger niet echt geschikt was voor Have a cigar nam Roy Harper het van hem over. Hij stopte zijn hart erin. Iedereen dacht dat het nummer gezongen werd door Waters. De laatste vond het teveel een parodie. Hij had er spijt van dat hij zelf niet had doorgezet, hij had er iets beters van kunnen maken.

Jill Furmanosky maakte foto’s tijdens de opnamen. Ontwerper Storm maakte een foto in Mono Lake, Cal. van een man die met zijn gezicht onder water de kaars doet. Op de voorkant van de hoes prijkt een man die in brand staat. De foto werd gemaakt met een stuntman. Politiek cartoonist Gerald Scarfe tekende voor de animaties, waaronder The sandman, een sterk beeld van een man die langzaam verbrokkelt. Shine on you begint melancholiek, als blues, in mineur. Pink Floyd was wel gewend aan lange intro’s. De Amerikaanse soulzangeressen Carlena en Venetta waren bij de opnamen van Shine on you. Hun stemmen contrasteerden mooi met de Britse sound. Scarfe maakte de animaties voor Welcome to the machine op basis van de futuristische geluiden die Waters uit zijn synthesizer haalde. Het nummer klinkt nasty. Het vertolkte de ervaring van Waters met de muziekindustrie.  

Gilmour tokkelde voor de titelsong Wish you were here een eenvoudige melodie op zijn gitaar die door Waters werd aangevuld. Daarna schreven ze samen de strofen. De regels roepen vragen op. Rogers wilde geen genoegen nemen met een lead role in a cage. Liever ging hij de loopgraven in. Gilmour zegt dat de beelden bij het publiek veel emoties opriepen. Iedereen kan er het zijne of hare in vinden. Toen ze in de studio kwamen om het album te remixen, stond daar een man in een regenjas. Ze waren shellshocked toen ze daarin Syd herkenden, opgeblazen en zonder wenkbrauwen. Eerder al in augustus 1974 was Syd zelf op Abbey Road bezig geweest om nieuw materiaal op te nemen. De bandleden vonden het vreselijk dat herstel niet mogelijk was. You reached for the secret too soon, you cried for the moon. Shine on you crazy diamond.

Het album kwam meteen op de eerste plaats in de hitlijsten in de Verenigde Staten en Europa.
Het meningsverschil met Gilmour tijdens de opnamen leidde tot het vertrek van Waters in 1985. In 2005 traden ze na vierentwintig jaar weer samen op. Gilmour vindt Wish you were here het meest complete album, vol woede, verdriet en liefde. Er gingen exemplaren van over de toonbank. Syd Barret overleed in 2006, pianist Richard Wright in 2008.

So, so you think you can tell Heaven from Hell, blue skies from pain.
Can you tell a green field from a cold steel rail? A smile from a veil?
Do you think you can tell?

And did they get you to trade your heroes for ghosts?
Hot ashes for trees? Hot air for a cool breeze? Cold comfort for change?
And did you exchange a walk on part in the war for a lead role in a cage?

How I wish, how I wish you were here.
We're just two lost souls swimming in a fish bowl, year after year,
Running over the same old ground. What have you found? The same old fears.
Wish you were here.

Hier zingt Nick Edgington Wish you were here, hier de trailer, hier een live versie van Wish you were here. Onvergetelijk goed.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten