Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 22 oktober 2017

The lovers and the despot (2016), documentaire van Ross Adam en Robert Cannan


Filmmakers ingezet als propagandamiddel

De Britse documentairemakers Ross Adam en Robert Cannan hebben een juweeltje te pakken met het verhaal van twee Zuid-Koreaanse filmsterren die door Kim Jong-il werden ontvoerd om een bijdrage te leveren aan de Noord-Koreaanse filmindustrie maar tenslotte ontsnapten en hun vrijheid hervonden in de Verenigde Staten.

The lovers and the despot begjnt met de vaststelling dat de twee Korea’s na het einde van de Koreaanse oorlog in 1953 lijnrecht tegenover elkaar stonden. Het Noorden stond onder invloed van de Sovjet Unie en China, het zuiden onder invloed van de Verenigde Staten. In dat laatste land was de filmindustrie heel wat verder ontwikkeld dan in het noorden. Regisseur Shin en actrice Choi konden het heel goed met elkaar vinden en maakten samen veel films. Ze werden in hun land enorm bewonderd en adopteerden een zoon en een dochter. Choi zegt dat haar man zijn gevoelens niet zo gemakkelijk kon uiten en daarvoor het medium film gebruikte. Zijn zoon zegt dat zijn vader de baas was op de set, zijn dochter dat hij droomde van een Zuid-Koreaans Hollywood. Helaas was hij niet goed in de financiële kant, zodat hij niet eens rijk werd met zijn films.

Een Amerikaanse spion vertelt over de toestand in de jaren zeventig in Noord Korea, toen de geliefde leider Kim Jong-Sung werd opgevolgd door de minder geliefde zoon Kim Jong-Il. De machtswisseling ging met zuiveringen en moorden gepaard. De zoon was meer geïnteresseerd in kunst dan in het geven van leiding aan het land. Op tape staat een fragment waarin hij uitvaart tegen de matige kwaliteit van de cinema in zijn land. Het is allemaal te ideologisch, vandaar zijn interesse om Shin en Choi aan te trekken.

Die twee lagen juist in scheiding vanwege een affaire van Shin met een jonge actrice. Omdat Choi met een schuld bleef zitten, vertrok ze in 1978 naar Hongkong omdat ze daar geld kon verdienen met een filmrol. Het bleek een valstrik om haar mee te lokken naar Noord-Korea. Bij aankomst volgde meteen een ontmoeting met Kim Jong-Il die haar veel films liet zien en haar inzette als pop om mee te kunnen showen, iets wat Choi zich liet aanleunen.

Toen later ook Shen verdween, waren de kinderen ziek van verdriet. Pas vijf jaar later vond een ontmoeting met Choi plaats en wel op de verjaardag van de grote leider. Eerder had Shen geprobeerd te ontsnappen maar dat was mislukt zodat hij besloot zich te conformeren en zichzelf in dienst te stellen van Kim Jong-Il. In ruim twee jaar maakte hij met Choi zeventien films die de goedkeuring van de leider wegdroegen. Hij was zeer tevreden dat de twee tijdens een filmfestival in Berlijn het regime verdedigden. Dit maakte dat ze minder scherp in de gaten gehouden werden waardoor ze in 1986 in Wenen ternauwernood naar de ambassade van de Verenigde Staten konden ontsnappen.

Shen vervolgde zijn filmcarrière bij Walt Disney en Choi en hij bleven bij elkaar tot zijn dood in 2006. In 2000 liet Kim Jong-il nog een film maken die op de Titanic leek maar niet buiten zijn land vertoond werd. Zelf overleed hij in 2011. Hij gaf het stokje door aan Kim Jong-Un die weer op een andere manier van zich laat horen.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten