Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 4 oktober 2017

Delphine Lecompte over Western, VPRO Boeken, 1 oktober 2017


Dichteres belust op wraak

Ik zag Delphine Lecompte ruim zes jaar op het poëziefestival in Elswout. Ze vertelt tegen Jeroen de Kan dat ze alleen maar heftiger is geworden in haar poëzie. Eerherstel en erkenning zijn haar doel. Haar kleurige trui past goed bij haar flamboyante stijl. Ze leest om te beginnen het openingsgedicht Geen succes blues in de nieuwe bundel Western voor en dan nog maar drie strofen. Daarvan luiden de laatste twee regels als volgt:
Ik schrijf het liefst kwade overdadige gedichten, dan word ik gelezen / En gelezen worden is veel prettiger dan gefrustreerd zijn.  

Van Kan noemt die kwaadheid en overdadigheid een program.
Lecompte wil dat zo niet noemen, want ook tederheid komt voor in de gedichten. Het perverse komt vanzelf binnen. Ze huivert van degelijke gedichten, wil overdrijven, compromisloos zijn, al is ze wel uit de marge verwijderd geraakt.

Van Kan moet dit beamen bij iemand die al verschillende keren in de prijzen viel en in 2015 genomineerd werd voor de VSB poëzieprijs, maar kan niet laten op te merken dat de zwartheid nooit ver weg is,  zoals het spelletje roulette met een necrofiel. Daarnaast is ze ook iemand die met verwondering om zich heen kijkt.
Lecompte begrijpt niets van de mensenwereld, al vindt ze elk mens interessant. Ze kreeg een paar jaar geleden het aanbod om draaideurinstalleur te worden maar dat werd niets, net als pretparkmedewerkster, werkneemster in een uitvaartcentrum of verkoopster in een hengelsportwinkel.

Van Kan merkt op dat ze in de poëziewereld zeer welkom is.
Lecompte vindt het fantastisch om te dichten en moet zich intomen om niet al haar belevenissen in haar gedichten te stoppen. In Western had ze eindelijk grip op haar werk, want meestal overspoelde het haar. Ze vond het moeilijk om een selectie te maken uit de enorme hoeveelheid gedichten. Onmatigheid is een belangrijk thema voor haar, in meerdere opzichten. Ze is gulzig op allerlei gebied.

Van Kan zegt dat alles erin kan.
Lecompte zegt dat dit opgaat voor een roetfilter maar ook voor een ontslagen laminaatverkoper. Die laatste klinkt grappiger dan een lijmsnuiver want dat ligt er te dik op. Ze denkt na over klanken en probeert streng te zijn in haar gedichten, strenger dan ze voor zichzelf is. Haar gedichten moeten perfect zijn, ze gooit ze weg als ze in het begin al niet lekker lopen. Op dit moment schrijft ze al drie weken stroeve poëzie maar dat gaat ook weer over.

Van Kan vraagt of ze dwangmatig schrijft.
Lecompte zegt dat ze dan heel gelukkig is. Haar werk is het bijproduct van een roes. Ze zou nog steeds schrijven als de laatste mens verdwenen was.

Van Kan vraagt of haar werk aan verandering onderhevig is.
Lecompte zegt dat haar debuut sober van toon was, maar dat ze inmiddels de sluizen opgezet heeft, dat ze baldadiger en overdadiger is, dat het werk uit zijn voegen barst.

Van Kan wil weten waarom er veel dieren in de bundel voorkomen.
Die zijn belangrijk in haar leven, zegt Lecompte. Ze heeft honden maar kan ook genieten van wilde dieren. Het zijn wonderlijke wezens met een andere cognitie. Ze vindt troost bij hen en vindt hen niet lager in ontwikkeling dan mensen.

Hier mijn verslag van het Derde poëziefestival Elswout, hier een pdf van van de eerste zestien bladzijden van de bundel Western.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten