Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 29 oktober 2017

Filmrecensie: 12 years a slave (2013) Steve McQueen


Al te geromantiseerde uitvoering van een verbijsterend verhaal

12 years a slave vertelt het verbijsterende verhaal van een zwarte burger Solomon Northup uit Saratoga in de staat New York die in 1841 onder valse voorwendsels werd meegevoerd naar Washington, daar gevangen gezet werd en verkocht als een slaaf. Zoals de titel zegt duurde het twaalf jaar dat hij zijn vrijheid weer hervond. Helaas is de uitwerking van het verhaal, gebaseerd op het gelijknamige boek van Solomon Northup zelf uit 1853, nogal overgeromantiseerd waardoor het drama te wensen overlaat.

McQueen begint bij slaven die suikerriet oogsten en vervolgt met een scène waarin Solomon met de inkt van bramen en een pen gesneden uit hout een brief probeert te schrijven. Een vrouw die zijn liefde probeert op te wekken in een slapeloze nacht voert hem terug naar zijn eigen gezin met een lieve vrouw, twee kinderen en een respectabel beroep als violist. Vandaar gaat het weer voorwaarts met twee musici die hem uitnodigen een paar weken met hen mee te spelen in een circus in Washington. Zonder bedenkingen neemt Solomon de uitnodiging aan, maar al heel gauw zit hij geketend in een cel en moet hij zich identificeren met een slaaf die is weggelopen uit Georgia. De naam Platt wordt er hardhandig ingeramd.

Met een raderboot gaat het zuidwaarts. Aan boord praat hij met Eliza die met haar twee kinderen is opgepakt en die later samen met hem verkocht wordt maar zonder haar kinderen aan een man die Ford heet en het niet zo eens zo slecht met hen voorheeft, al is zijn gebrek aan daadkracht om ook de kinderen mee te nemen natuurlijk laf. Ford laat de werkzaamheden in zijn houtbedrijf over aan zijn personeel en helaas heeft Solomon het minder goed getroffen met de hoofdtimmerman Tibeats die wel voelt dat Soloman een man met talenten is. Als de laatste voorstelt het vervoer van de bomen over water te organiseren gaat Ford daarmee van harte akkoord. Dat wekt de woede van Tibeats op, die Solomon dreigt te vermoorden. Ford besluit daarop om Solomon te verkopen aan Epps, een heel wat hardvochtiger baas, die een katoenplantage heeft. Eliza is vanwege haar grote verdriet dan inmiddels al afgevoerd.

Epps, gespeeld door Michael Fassbender, heeft de jonge vrouwelijke slaaf Patsey als minnares en dat leidt tot problemen met zijn vrouw, die er van alles aan doet om haar zwart te maken, als het niet lukt om haar op een gewone manier weg te krijgen. Het leek er even op alsof ze als wraak iets zou gaan beginnen met Solomon maar dat was maar schijn. In een wrede scène straft Epps Patsey ongenadig af omdat ze zich buiten de gebaande kaders heeft begeven. Hij laat die klus eerst aan Solomon maar neemt het zelf over als zijn vrouw zegt dat die niet hard genoeg slaat. Nadat de slaven vanwege een rupsenplaag in de katoen enige tijd zijn uitbesteed aan een suikerrietplantage, waar Solomon met een takje gedoopt in bramensap tevergeefs contact probeert te krijgen met de buitenwereld, komen ze weer terug bij Epps. Solomon vindt tenslotte een uitweg via een vooruitstrevende Canadese timmerman die zijn gevangenschap als slaaf aan zijn kennissen aankaart. De rest is voorspelbaar.

Mooi is de spiritual Roll Jordan roll tijdens de dood van een oude man op de katoenplantage, maar verder blijft het allemaal weer teveel achter een gordijntje hangen, zoals ik gewend ben van Amerikaanse films. Het boek van Northup, die zich later ook concreet inzette tegen de slavernij, is ongetwijfeld beter.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten