Al te geromantiseerde uitvoering van een verbijsterend
verhaal
12 years a slave
vertelt het verbijsterende verhaal van een zwarte burger Solomon Northup uit
Saratoga in de staat New York die in 1841 onder valse voorwendsels werd
meegevoerd naar Washington, daar gevangen gezet werd en verkocht als een slaaf.
Zoals de titel zegt duurde het twaalf jaar dat hij zijn vrijheid weer hervond.
Helaas is de uitwerking van het verhaal, gebaseerd op het gelijknamige boek van
Solomon Northup zelf uit 1853, nogal overgeromantiseerd waardoor het drama te
wensen overlaat.
McQueen begint bij slaven die suikerriet oogsten en vervolgt
met een scène waarin Solomon met de inkt van bramen en een pen gesneden uit
hout een brief probeert te schrijven. Een vrouw die zijn liefde probeert op te
wekken in een slapeloze nacht voert hem terug naar zijn eigen gezin met een
lieve vrouw, twee kinderen en een respectabel beroep als violist. Vandaar gaat
het weer voorwaarts met twee musici die hem uitnodigen een paar weken met hen
mee te spelen in een circus in Washington. Zonder bedenkingen neemt Solomon de
uitnodiging aan, maar al heel gauw zit hij geketend in een cel en moet hij zich
identificeren met een slaaf die is weggelopen uit Georgia. De naam Platt wordt
er hardhandig ingeramd.
Met een raderboot gaat het zuidwaarts. Aan boord praat hij
met Eliza die met haar twee kinderen is opgepakt en die later samen met hem
verkocht wordt maar zonder haar kinderen aan een man die Ford heet en het niet
zo eens zo slecht met hen voorheeft, al is zijn gebrek aan daadkracht om ook de
kinderen mee te nemen natuurlijk laf. Ford laat de werkzaamheden in zijn
houtbedrijf over aan zijn personeel en helaas heeft Solomon het minder goed
getroffen met de hoofdtimmerman Tibeats die wel voelt dat Soloman een man met
talenten is. Als de laatste voorstelt het vervoer van de bomen over water te
organiseren gaat Ford daarmee van harte akkoord. Dat wekt de woede van Tibeats
op, die Solomon dreigt te vermoorden. Ford besluit daarop om Solomon te
verkopen aan Epps, een heel wat hardvochtiger baas, die een katoenplantage
heeft. Eliza is vanwege haar grote verdriet dan inmiddels al afgevoerd.
Epps, gespeeld door Michael Fassbender, heeft de jonge vrouwelijke slaaf Patsey als minnares en
dat leidt tot problemen met zijn vrouw, die er van alles aan doet om haar zwart
te maken, als het niet lukt om haar op een gewone manier weg te krijgen. Het
leek er even op alsof ze als wraak iets zou gaan beginnen met Solomon maar dat
was maar schijn. In een wrede scène straft Epps Patsey ongenadig af omdat ze
zich buiten de gebaande kaders heeft begeven. Hij laat die klus eerst aan
Solomon maar neemt het zelf over als zijn vrouw zegt dat die niet hard genoeg
slaat. Nadat de slaven vanwege een rupsenplaag in de katoen enige tijd zijn
uitbesteed aan een suikerrietplantage, waar Solomon met een takje gedoopt in
bramensap tevergeefs contact probeert te krijgen met de buitenwereld, komen ze
weer terug bij Epps. Solomon vindt tenslotte een uitweg via een
vooruitstrevende Canadese timmerman die zijn gevangenschap als slaaf aan zijn
kennissen aankaart. De rest is voorspelbaar.
Mooi is de spiritual Roll
Jordan roll tijdens de dood van een oude man op de katoenplantage, maar
verder blijft het allemaal weer teveel achter een gordijntje hangen, zoals ik
gewend ben van Amerikaanse films. Het boek van Northup, die zich later ook
concreet inzette tegen de slavernij, is ongetwijfeld beter.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten