Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 16 oktober 2017

Arjen van Veelen over Aantekeningen over het verplaatsen van obelisken, VPRO Boeken, 15 oktober 2017


 Schrijver richt monument voor overleden collega op

Een dezer dagen komt het derde boek van Arjen van Veelen (1980) uit, een roman dit keer over zijn vriendschap met de Vlaming Thomas Blondeau (1978), die de romans eX (2006)en Donderhart (2010) schreef.

Carolina Lo Galbo stelt hem daarover enkele vragen, allereerst over hun vriendschap.
Van Veelen antwoordt dat hij Blondeau vijftien jaar geleden in Leiden leerde kennen waar ze allebei studeerden, Blondeau literatuurwetenschap en hijzelf klassieke talen. Blondeau moedigde hem aan om toch vooral de kant van de literatuur te kiezen en met deze roman geeft hij daar antwoord op. Van Veelen vertelt dat Blondeau erg bevlogen was, wist wat hij wilde en hem op sleeptouw nam.

Lo Galbo neemt aan dat hij met zijn cynisme wilde afrekenen.
Van Veelen antwoordt dat hij vooral in klassieke richting bezig was en dat hij de verbeelding ook belangrijk vond.

Lo Galbo begint over de dood van Blondeau in 2013 door een hartslagaderbreuk.
Van Veelen antwoordt dat dit zeer onverwacht kwam. Blondeau had hem tijdens zijn huwelijk met Rosanne Hertzberger (1984) toegesproken en er was net een nieuw boek van hem uitgekomen, Het West-Vlaamse versierhandboek geheten. Zijn dood was een kantelmoment in zijn leven. Hij vertrok met zijn vrouw naar de Verenigde Staten en vroeg zich af hoe hij zijn leven moest leiden. De belofte aan Blondeau om de verbeelding een kans te geven zette hem aan het schrijven van Aantekeningen over het verplaatsen van obelisken. Na de essaybundels Over rusteloosheid (2010) en En hier een plaatje van een kat & andere ongerijmdheden van het moderne leven (2013) moest hij met zijn billen bloot.

Lo Galbo begint over de inhoud van de roman, waarin een jonge schrijver naar Alexandrië gaat waar hij, zoals hij met zijn vriend had afgesproken, de werken van Blondeau wil plaatsen in de vermaarde bibliotheek en daarnaast ook op zoek gaat naar de tombe van Alexander de Grote.
Van Veelen is gefascineerd door de vroegere alleenheerser, die een groot rijk kreeg door allerlei gebieden te veroveren. Hij vertelt de oude anekdote dat Alexander van Pythagoras hoorde dat er meerdere werelden waren, hetgeen hij zeer betreurde want hij had er nog niet eens één veroverd. Het brengt Van Veelen op een vergelijking met de hedendaagse tijd waarin men enorm moet presteren om zich op de sociale media geliefd te maken. Van Veelen die ooit de tekst Een fantastisch Facebookleven in 61 eenvoudige overpeinzingen publiceerde blijkt nog steeds een groot aanhanger van het Amerikaanse medium.  

Lo Galbo vraagt hem naar de ambitie die mensen als Alexander de Grote, Thomas Blondeau en hijzelf hebben.
Van Veelen zegt dat de vriendschap met Blondeau voor hem van grote waarde is geweest en dat hij in zijn roman zijn vriend in gefictionaliseerde vorm onder de voornaam Tomas tot leven wilde wekken. Het was in ieder geval een plezier om de vriendschap nog een paar jaar te bestendigen.

Hij richtte een monument voor Thomas op, besluit Lo Galbo.

Hier een voorpublicatie in Mare, Leids universitair weekblad, waar Van Veelen zijn journalistieke loopbaan begon, hier nog een ander fragment op de site van Athenaeum Boekhandel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten