Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 2 oktober 2017

Rinus Spruit over Broeder, schrijf toch eens! VPRO Boeken, 1 oktober 2017


Simpele ziel promoot zijn derde vader - zoon roman

Rinus Spruit werkte als verpleger maar heeft zich vanuit zijn vijfenvijftigste ontwikkeld als schrijver. Inmiddels heeft hij zijn derde boek gepubliceerd dat weer over de verhouding tussen vader en zoon gaat. Dat is wel de laatste over dit onderwerp, zegt hij. Hij zou de volgende keer zijn blik graag wat verder laten schijnen.

Jeroen van Kan memoreert dat hij zich in de ouderlijke woning iets buiten Nieuwdorp dat tussen Goes en Middelburg ligt, heeft ingegraven in het verleden.
Spruit antwoordt dat zijn alter ego na de dood van zijn vader - terwijl dat in werkelijkheid de dood van zijn moeder betrof - in de ouderlijke woning trok en, uitkijkend over de landerijen, zijn blik naar het verleden keerde en zich verdiepte in de familiegeschiedenis. Vooral de zussen van zijn grootvader, die naar de Verenigde Staten en naar Antwerpen vluchtten, hadden zijn aandacht. Zelf raakte hij daardoor beklemd.

Van Kan vraagt waar het idee vandaan komt om zich zo in te graven in het verleden.
Spruit antwoordt dat het leven van zijn vader hem bezig hield en hij op zolder een kist met brieven vond die veel over hem vertelden. Hij had een goede band met de kleurrijke man die net als zijn opa dakbedekker was en in de wintermaanden varkens slachtte. Zijn roman is een manier om respect te betuigen en komt deels voort uit schuldgevoel. Zelf had hij rond zijn twintigste veel problemen op financieel gebied, met werk en relaties en zijn vader had het al zwaar genoeg. Hij voelde medelijden met zijn vader die minder intelligent was dan zijn moeder en wilde daarom een mooi boek over hem schrijven. 

Van Kan vraagt of hijzelf ook liever geen keuze gehad had om een beroep te kiezen.
Spruit zegt dat hij altijd slecht was in het maken van keuzes, vaak twijfelde en verkeerde beslissingen nam en dat hij jaloers was op zo’n simpel leven.

Van Kan merkt op dat hij wel de keuze maakte om boeken te gaan schrijven.
Spruit zegt dat deze derde roman wel een worsteling was omdat veel antwoorden op vragen over de familie niet meer te vinden waren en dat hij zich afvroeg of hij toch maar weg zou gaan uit het huis, waarin alles hem herinnerde aan vroeger.

Van Kan vraagt of zijn schuldgevoel door het schrijven minder is geworden.
Spruit kan dat niet zeggen maar vindt wel dat het boek geslaagd is in de zin dat men plezier in het lezen ervan kan hebben en dat dit ook verlichtend voor hem is.

Van Kan zegt dat het ook een kleine geschiedenis van Nederland is, van mensen die niet van hun plek afkomen.
Spruit antwoordt dat zijn ouders voor het eerst in 1965 hun dorp verlieten om hem te bezoeken in de kazerne in Apeldoorn waar hij gelegerd was. In zijn boek gaat hij terug tot 1900 toen de zussen van zijn opa de armoede ontvluchtten. In die tijd was er een grote zuigelingensterfte. Het boek is gevarieerd door dagboekaantekeningen, gedichten en authentieke brieven.

Van Kan wil weten of de roman zijn familie dichterbij heeft gebracht.
Spruit voelde verwantschap met de zussen. Zijn familie is vrij normaal, bestaat uit harde werkers, hij ook, ook al werkt hij tegenwoordig met zijn hoofd.

Hier een vriendelijke recensie van Guus Bauer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten