Spastische jongeman levert bijdrage aan emancipatie
gehandicapten
De laatste documentaire Naturens
Uorden ofwel Natural disorder van
de Deen Christian Sonderby Jespen (1977) gaat over Jacob Nosselli, een
spastische jongeman van 27 jaar met een normale begaafdheid die niet erg blij
is met de manier waarop hij in de wereld bejegend wordt en daarom besluit een
toneelstuk te maken waarin hij zijn wanhoop en frustratie, maar ook zijn
doorzettingsvermogen en grote humor aan een groot publiek in het Koninklijk
Theater laat zien. Daarmee levert deze jongeman, die zijn studie journalistiek
bijna beëindigd heeft een belangrijke bijdrage aan de emancipatie van onze
gehandicapte medemens.
Jacob heeft moeite met praten en bewegen en daarom wordt hij
vaak in het openbaar vreemd aangekeken, zodat hij er met de camera op uitgaat
om mensen te vragen of ze weten wat normaal en abnormaal is. Daar komen niet
echt duidelijke reacties op, waardoor Jacob zich teleurgesteld voelt. Het is
voor hem de vraag of zijn leven wel de moeite waard is. Hij laat het er niet
bij zitten en wil onder regie van Thomas Corneliussen een toneelstuk schrijven
naar aanleiding van drie vragen die hem bezighouden: heb ik het recht om te
leven, wil ik gehandicapt zijn en bestaat normaliteit? Als hij eenmaal op het
podium staat, voelt hij zich naakt maar dat is normaal zegt Thomas, die wil dat
hij zijn stuk baseert op gebeurtenissen die hij zelf heeft meegemaakt.
In het eerste bedrijf gaat het over zijn afkomst. Hij werd
met drie maanden uit Azië geadopteerd en al gauw als achterlijk bestempeld.
Zijn pleegouders kregen de mogelijkheid om hem terug te sturen maar dat
weigerden ze. Een filosoof én neurowetenschapper helpt hem voor de
wetenschappelijke onderbouwing. Wat betekent bij voorbeeld de uitspraak: recht
om te leven? Een hersenscan toont aan dat het met het gat in zijn hersenen,
waarover zijn pleegmoeder hem vertelde, wel mee valt. Alleen mist er iets in
het gebied dat de bewegingen aanstuurt. Jacob voelt zich daardoor al een stuk
normaler. In scène 7 stelt hij zich de toekomst voor vol Ubermenschen. Voor
gehandicapten is geen plaats, die worden langs een stortkoker afgevoerd.
In het tweede bedrijf neemt Jacob een kijkje in een
instituut waar menselijke gedrochten op sterk water staan. Daarnaast bezoekt
hij het Kruizenveld waar zestienduizend kruizen de abortussen symboliseren die
in één jaar uitgevoerd zijn. Jacob vraagt zich of hij ook een leegte geschapen
zou hebben als hij geaborteerd was geweest. Hij onderzoekt of men hem bij de
omroep of de krant als stageaire wil hebben, maar dat blijkt niet het geval.
Als hij op een speelplaats komt, begint een kind spontaan te huilen. Hij krijgt
buikpijn en wordt rectaal onderzocht hetgeen hem brengt tot de opmerking brengt
dat hij nooit homo zal worden. In scène 29 leest hij een brief aan zijn
ongeboren zoon voor en moet huilen.
In het derde bedrijf gebeurt iets wat niet voorzien werd.
Jacob wordt op weg naar het theater aangereden en moet rust houden vanwege een
schedelbasisfractuur. Men besluit na een uitstel van zes maanden een stand in
te gebruiken, maar gemakkelijk is dat niet.
In het vierde bedrijf tenslotte wordt Jacob in een plastic
koker neergelaten, waardoor hij er uit ziet als een van de gedrochten op sterk
water. Zijn zelfvertrouwen heeft inmiddels een deuk gekregen, maar Nicolaas
brengt hem er toch toe om door te zetten.
De voorstelling in een uitverkochte zaal begint met een
verteller die Jacob inleidt en de moed schetst die Jacob heeft moeten vinden.
Zelf begint hij met een grap. Als mensen hem zien willen ze weglopen of hem
vermoorden, dus een leuke avond zal het niet worden. Aan het eind loopt
iedereen met hem weg. In de epiloog gaat hij weer naar het huilende kind in de
speeltuin, maar nu gaat hij met het kind spelen en ontstaat er een band,
waarmee gezegd is dat Jacob zijn gevoel van eenzaamheid en anders zijn
overwonnen heeft.
Hier de trailer op
vimeo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten