Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 28 oktober 2017

Pepe Majica – lessons from the flowerbed (2014), documentaire van Heidi Specogna


Aardkluit op poten gunt iedereen de ruimte

De Zwitserse documentairemaker Heidi Specogna (Biel, 1959) maakte een fascinerend portret van de Uruguayaanse president José Majica (1935), die vroeger bij een linkse verzetsgroep zat, in de gevangenis belandde, daar zware jaren meemaakte en inmiddels zowel president als bloemenkweker is en in die laatste hoedanigheid veel kennis heeft van het belang van de natuur voor de mens. De Duitse titel van de documentaire luidt dan ook Pepe Mujica – Lektionen eines Erdklumpens naar een uitspraak van de president zelf die zichzelf een aardkluit op poten noemt die weet dat mensen de ruimte nodig hebben om tot bloei te komen.

Specogne begint in 1996 waarin we Majica een bloemboeket samenstelt. Hij woont samen met zijn vrouw Lucia en huisdieren op een armoedige kwekerij en toont zijn twee oude Kevers waarmee hij door het land rijdt want meer heeft hij niet nodig. In 2010 werd hij beëdigd tot president van Uruguay en in die hoedanigheid kreeg hij ook waardering van Barack Obama. Majica is een man zonder kapsones maar met een grote uitstraling die ontroert in een wereld die ten onder lijkt te gaan aan kilheid.

Hij vertelt dat hij als guerillo al veel zelfonderzoek deed en daar nog steeds mee bezig is. Vandaar zijn wijsheid die hij in simpele bewoordingen naar buiten brengt. De werkelijkheid overstijgt onze ideeën, zegt hij. Lichamelijke arbeid helpt om het denken te beheersen. Na het openen van een huizencomplex voor armen zegt Majica dat het niet alleen nodig is om lijnen naar de toekomst uit te zetten, maar ook daadwerkelijk iets te doen aan de noden van de armen op dat moment. Hij denkt zelfs dat het socialisme ooit vergat om daar bij stil te staan en daardoor aan invloed verloor. Hij verwerpt de kapitalistische wegwerpmaatschappij en pleit voor meer aandacht voor elkaar.

Zijn vrouw Lucia helpt hem met de bloemen maar ook in de politiek. Ze leerde hem in 1972 kennen in het verzet, heeft een zetel in de senaat en kan haar man vervangen als dat nodig is. In Uruguay is abortus al gelegaliseerd en inmiddels is men bezig om dat ook voor marihuana voor elkaar te krijgen, om daarmee de illegale handel dwars te zitten. Tijdens een radiotoespraak in de hoofdstad Montevideo zegt Mujica dat hij zelf ook rookt en van een drankje houdt, dus jongeren een joint niet wil onthouden. Lucia luistert naar het verzet tegen legalisering door een senator die de zoon is van een man die eerder een coupe pleegde, maar zij wil hem niet gelijkstellen met zijn vader. Op het eind van de documentaire klinkt gejuich op van de publieke tribune nadat de wet in de senaat is aangenomen.

Erg mooi is een bezoek van Mujica aan Duitsland, waarmee hij investeringen wil binnenhalen om aldus een einde te maken aan de armoede in zijn land. Hij houdt een toespraak waarin hij zegt dat de economie in dienst moet staan van de mens en niet andersom en hoopt dat nieuwe energiebronnen de wereld een ander aanzicht zullen geven. Tijdens een ontmoeting met Merkel vertelt hij over zijn Kevers in zijn garage.
Later in het hotel in zijn trainingspak met de naam Uruguay erop zegt hij dat zo’n reis slopend voor hem is en dat bloemen verkopen heel wat gemakkelijker is. Misschien dat hij intuïtief op zoek is naar veiligheid en wellicht geldt dat voor ieder mens. Daarmee zetten Mujica en Spcopgna de kijker aan het denken. Die veilige wereld voor iedereen moet een doel zijn dat we dienen na te streven.

Hier de Duitse trailer, hier een in het Engels vertaald, gemonteerd vraaggesprek met Mujica door Human, waarin hij zegt dat we alleen armer worden door te werken voor wegwerpproducten en ons moeten schamen dat we niet beter voor de aarde zorgen, maar ook dat we beter kunnen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten