Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 11 oktober 2017

Anna Krijger over Hipsters, baarden, martelaren, VPRO Boeken, 8 oktober 2017


Verhalen van mensen in het meest omstreden conflictgebied in de wereld

Journalist en Arabist Anna Krijger verbleef vanaf 2014 langere tijd in Israël en de Palestijnse gebieden om een beeld te krijgen van de overtuigingen die daar leefden. Door zich in te leven in mensen die zij leerde kennen en hun verhalen op te tekenen, leerde ze dat het geen zin heeft om te oordelen maar dat begrip een betere basis vormt om een vreedzame toekomst te bereiken.

Carolina Lo Galbo had verwacht de zoveelste versie voorgeschoteld te krijgen van het Israëlisch – Palestijnse conflict maar was aangenaam verrast door de verhalen en de frisse verteltoon. Ze vraagt waar zo iets begint.
Krijger zegt dat het bij haar eigen interesse begint. Het gaat om verhalen die ze anderszins niet gepubliceerd of uitgezonden krijgt. Ze verbleef in Tel Aviv en in Jerusalem. Gaza, dat na de oorlog in puin lag, maakte veel indruk op haar, net als de moedeloosheid en de angst die er heerst. Ze vertelt over de kooi van een paar honderd meter die ze door moest om in Gaza te komen, dat dan ook een heel andere wereld is.

Lo Galbo vraagt naar de verschillende personen uit de verschillende kampen van wie ze de verhalen optekende.
Krijger haalt een dierenarts uit Jeruzalem aan die eerst weinig met een journalist als zij op had, maar langzaamaan veranderde. Ze kwam in contact met de man omdat ze met haar vriend Derk zielige dieren van de straat haalde. De arts was eerst verbaal agressief en anti Palestijns maar een paar maanden later lag dat toch genuanceerder.

Lo Galbo vindt dat ze met een open mind naar de mensen kijkt.
Krijger zegt dat het haar bedoeling was om niet te oordelen over mensen, maar hen hun verhaal te laten vertellen. Ze hoorde over een martelaar die bijna een Israëliër had doodgeschoten en daarna zelf werd doodgeschoten. Ze ging op bezoek bij zijn familie en vroeg zich af of ze hen moest condoleren of feliciteren, maar dat laatste ging haar te ver. Het leek haar wel een toneelstukje.  

Lo Galbo vraagt hoe de angst van mensen in stand gehouden wordt.
Krijger antwoordt dat dit door de politiek komt. Beide zijden gebruiken de angst als brandstof en ventileren die via de media. De muur biedt voor Israëli ook veiligheid.

Lo Galbo vraagt of het niet van kwaad tot erger wordt.
Krijger zegt dat de inzet voor vrede inderdaad klein is.

Lo Galbo zegt dat het haar niet in dank werd afgenomen dat ze van bezette gebieden sprak.
Krijger antwoordt dat haar vriendin het over betwiste gebieden heeft, maar zelf houdt ze liever de termen aan die de VN gebruikt. Er is sprake van een emotionele woordenstrijd. Ze sprak met twee kinderen uit een familie die de Holocaust overleefd hadden. De een was links, de ander rechts. Wat een rol speelde in hun verschil van opvatting was het feit of ze vonden dat alleen het joodse volk of alle minderheden onrecht wordt aangedaan.

Lo Galbo wil de tatoeage zien die ze op haar arm heeft laten aanbrengen. Naast een christelijk kruis staat er een psalm in het Arabisch die luidt: De heer is mijn herder, het ontbreekt mij aan niets.
Krijger vertelt dat joden soms niet eens weten dat de psalm in het Arabisch geschreven staat, zo ver staat die werkelijkheid van hen af, terwijl er ook Arabische christenen in hun omgeving wonen. Ze denkt niet dat er de komende tijd veel in positieve zin zal veranderen. Haar vriend, die correspondent was voor NRC, moest weg en zij ging mee, ook vanwege visumproblemen, maar ze hoopt er nog wel op vakantie te gaan. Ze heeft er in ieder geval een positief gevoel over dat ze mensen aldaar een stem heeft gegeven.

Hier een leesfragment op Athenaeum Boekhandel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten