Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 6 september 2017

Theaterrecensie: Van kwaad tot erger, Theo Maassen, televisieregistratie, Den Haag, 27 februari 2017


Uitgebalanceerde show een mooi vervolg op eerdere programma's

Theo Maassen gaat in Diligentia Den Haag door waar hij eerder gestopt was. De kinderen zijn inmiddels groter en vormen een ballast en het mooiste van zijn vrouw is er wel vanaf. Gelukkig is er het theater waarin hij aan de vervelende werkelijkheid kan ontsnappen. Die laat hem echter ook daar niet met rust. De wereld heeft zich weinig aan getrokken van zijn goede adviezen. De mensen lijken alleen maar dommer te worden. De strijd daartegen gaat dus ook door. Het vertellen van een goede grap over de profeet Mohammed is de running gag in Van kwaad tot erger.

Maassen begint heel verrassend achter het rode doek. Hij doet het voorkomen alsof hij een geluidsband heeft opgezet en tegelijkertijd op verschillende andere plaatsen in het land te beluisteren is. Hij eindigt, voordat hij in levende lijve opkomt, met een zinsnede over een man die slaapt op een matras dat al in brand stond op het moment dat hij erop ging liggen, een mooie metafoor voor de toestand in de wereld die nauwelijks nog te bedwingen is.

Fraai is de anekdote over een poging tot diefstal van zijn fiets door een Noord Afrikaan nadat hij naar de avondwinkel was gegaan om een paar biertjes te halen, waarmee hij zich gewoonlijk ontspant. Hij heeft de dief al een oplawaai verkocht als hij merkt dat er twee identieke fietsen staan, al heeft die van hem ook nog kinderzitjes erop. Hoe erg kan een mens door de geest van de tijd voor de gek gehouden worden. Tussendoor raadt hij moslimterroristen aan om aan af en toe een biertje te drinken, bijvoorbeeld in de Allah Akbar, zodat ze hun overspannen ideeën een beetje kunnen relativeren.

Dat brengt hem op zijn plan voor de avond om een goede grap over Mohammed te vertellen. Humor is namelijk heilig voor hem, de enige kunstsoort die hij serieus neemt. Na wat flauwe kritiek op andere kunstvormen en stevige grappen over Willem Alexander en Claudia de Breij wil hij ons een inkijkje geven in het tot stand komen van een grap. Hij had op Mohammed gegoogled en gelezen dat de man negen vrouwen had. Het was al heel wat dat hij zijn huwelijk met de zevenjarige Aisja pas twee jaar later consummeerde.

Tussendoor doet hij of hij zijn tekst kwijt is en loopt naar achteren om zijn draaiboek erbij te pakken. Hij ziet dan dat het mis ging toen hij niet op de naam van het programma Max geheugentrainer kon komen. Hij zet het publiek een tweede keer op het verkeerde been als hij wel eens zal gaan vertellen hoe men een vrouw versiert. Het brengt hem op de vaststelling dat het stiller is dan tijdens momenten dat hij zijn maatschappijkritiek op het publiek los liet.

En van de mooiste fragmenten uit de voorstelling is een potpourri van uit het Frans afkomstige woorden in een verhaal waarin hij de honneurs wil gaan waarnemen. De honneurs mag hij niet veel later waarnemen bij een poging om de vrouw van Bas te versieren. Net als over de grap over Mohammed weet hij zich daar aardig uit te draaien. Wel spreekt hij nog een hartig woordje over de botsing tussen de culturen. Hij verwerpt het denken in tegenstellingen en roept op tot samenwerking, al kan hij het niet laten de Ajacieden nog eens te beschimpen die er voor zorgden dat het hele voetballand zich verbroederde na de dood van Johan Cruyff.

Al met al een uitgebalanceerde show en een mooi vervolg op de voorgaande programma’s. Wie weet dat de mensheid er dit keer iets van leert.

Hier mijn verslag van het gesprek dat Pieter van der Wielen op 8 januari 2016 met Theo Maassen had. De foto is van Vincent van den Hoogen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten