In de kelder komt de lagere kant van de mens tot zijn recht
In de documentaire Seidl,
a director at work (2014) van Constantin Wulff zagen we al iets van de
documentaire In the basement, die in
het Duits Im keller heet. De kelders
van de grote Oostenrijkse huizen zijn bij uitstek plaatsen waar men activiteiten
kan verrichten die het daglicht nauwelijks kunnen verdragen. Seidl toont een
aantal vormen van dit soort activiteiten en laat daarnaast ook stilstaande
portretten zien van personen in hun kelder, ingericht als bar, als
geluidsstudio, als wasruimte, maar natuurlijk ook als treinlandschap. Steeds
dieper daalt Seidl af in de krochten van de menselijke geest, zonder daarover
een oordeel te geven.
Een vrouw daalt regelmatig af om haar poppen toe te spreken.
Ze liggen in dozen op een stellage in de kelder en worden op een liefdevolle
wijze begroet, die veel zelf over het isolement van de vrouw zelf.
Een man toont de vele uitheemse dierenkoppen aan de muur, die
hij in Afrika geschoten heeft.
Heftiger wordt het als er schietoefeningen worden gehouden.
Een man die zich eerst voordoet als operazanger te midden van schijven waarop
geschoten kan worden, praat met een aantal wapenbroeders over Turken in hun
land die achterlijk zijn. Hij oefent ook met virtuele situaties om zijn
behendigheid te vergroten.
Een erfelijk belaste alcoholist die graag met zijn kornuiten
op een blaasinstrument speelt, doet dit onder een portret van Hitler en de vlag
van de nazi’s. Op zondagochtend wordt er eerst gerepeteerd en daarna gezopen
tot men laveloos is. Ze hebben het erover dat de vrouw van de man in bikini
naar beneden zou komen. In werkelijkheid komt ze daar nooit. De man
communiceert met haar over de telefoon of tikt op de verwarmingsbuis als hij
wil weten of het eten klaar is. In ieder geval staat hij geregistreerd bij de
politie.
Nog heftiger wordt het als er seksualiteit aan te pas komt. Een
hoerenloper in onderbroek (zie foto) zegt dat hij vaak gratis mag omdat hij de prostituée
verwent, bijvoorbeeld door haar te beffen in de stoel van een gynaecoloog. Een
man maakt in zijn blootje de kelderruimte schoon. Hij blijkt de slaaf van een
meesteres die vertelt dat ze zich allebei kunnen vinden in hun rol, waarbij zij
zelfs zijn ballen in een klem zet of ophangt aan een katrol.
Het meest uitgebreid is het portret van een masochiste die
haar levensverhaal meedeelt terwijl ze ingesnoerd in touwen voor de camera
staat. Tussendoor wordt ze door meneer Walter op haar billen geslagen, eerst
met een zachte zweep, daarna met een batje en tenslotte met een venijnige
zweep. Deze vrouw vertelt dat ze op haar vijftiende haar doodvonnis tekende
door haar omgang met een man die haar als eigendom zag. Tenslotte stak ze hem
een mes in zijn lijf. Daarna kreeg ze een relatie met een alcoholist die geen
taboes kende. Nadat ze gevlucht was deed ze aangifte waarop de man vier jaar in
de cel belandde. Ze werkt tegenwoordig voor Caritas en helpt mishandelde
vrouwen. Zelf wil ze graag een man die op seksueel gebied de dienst uitmaakt.
Waakzaamheid rond dit soort activiteiten blijft vereist,
schreef ik in mijn verslag van Seidl, a
director at work.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten