Wie klikt wordt vervolgd
Onlangs werd ik getroffen door klokkenluider Jim Harper die
in de documentaire De Klimaatontkenners tegen
Gideon Levy vertelt dat hij niet wilde meewerken aan een beleid van Rick
Scott, gouverneur van Florida, waarin de klimaatverandering ontkend wordt. Zijn
kracht om daar tegen in te gaan ontleende hij aan het feit dat hij als streng
christelijk opgevoede homoseksueel eerder een strijd voor zichzelf uitgevochten had. Tegen
een baas in gaan is niet gemakkelijk, zo zien we in de vier gesprekken die
Frans Bromet met klokkenluiders voered. De uitkomsten zijn dan ook wisselend, maar
vast staat dat de verdiensten van klokkenluiders niet hoog genoeg ingeschat kunnenworden. Zij
zijn de ware helden in een maatschappij die dol gedraaid is.
Wim van den Haak werkte bij het ministerie van Verkeer en
Waterstaat en had nooit gedacht dat hij ooit een klokkenluider zou worden. Hij
stuitte echter op een afgifte van vergunningen aan het Waterschap achteraf, die
niet door de beugel konden. Zijn collega’s vonden dat hij niet zo moeilijk
moest doen, maar dat kon hij niet. De opmerking van Bromet dat overal wel iets
niet klopt, legt hij terzijde. Hij leest voor wat hij bij aantreden beloofd had
(zie foto) en doet daar geen afstand van. Hij legde het probleem voor aan vijf of zes
instanties, maar dat leverde weinig op. De zaak bepaalde zijn hele leven en dat
van zijn vrouw die hem ter zijde stond, maar op een gegeven moment niet meer
mee wilde naar de rechtszaal. Hij is blij dat er Kamervragen kwamen naar
aanleiding van een artikel in de Volkskrant. Van der Haak had een
werkloosheidsuitkering maar heeft inmiddels een eigen bedrijf opgezet. Terugkijkend
ziet hij zichzelf als een slachtoffer van zijn calvinistische opvoeding.
Victor van Wulfen werkte bij de Koninklijke Luchtmacht
en groeide in zijn rol als klokkenluider, omdat hij na overschakeling van de
F-16 naar de Hercules gaten in de protocollen ontdekte. Hij probeerde
dat aan te kaarten omdat de veiligheid in het geding was, maar hoorde daarop
niets terug. Tijdens een vakantie deed men het voorkomen dat hij psychische
problemen had en vervolgens stuurde men hem naar huis, waar hij zich ruim
vier jaar lang samen met zijn vriendin over zijn zaak boog. Daarna
mocht hij weer terugkomen. In de tussentijd had men maatregelen genomen om de
door Van Wulfen gesignaleerde gebreken te herstellen. Een rapport stelde
hem in het gelijk maar de mensen die hem tegenwerkten zijn nooit bestraft. Die
zijn met pensioen of zitten er nog. Hij trekt zich dat niet aan.
Hetty van de Laar werkte bij de vastgoedafdeling van de SNS
bank en merkte vreemd gedrag van haar meerderen bij de verkoop van vastgoed. Ze
zag op een gegeven moment dat men het vastgoed voor een klein prijsje aan zichzelf
verkocht. De zaak kwam uitgebreid in de media maar Van de Laar heeft daar weinig
baat bij gehad. Haar bazen wilden dat ze zelf meedeed met de zwendel maar
daar paste ze voor. De FIOD bemoeide zich met de zaak, maar zij werd ziek van
al het gevraag en zag aan nog eens haar relatie stranden. Zwijggeld weigerde ze. Ze zegt dat haar baas, die achttien maanden
gevangenisstraf kreeg, in de cel kan uitrusten terwijl zij slapeloze nachten
heeft. Ze schrijft een boek over de zaak, maar haar vertrouwen is kapot en ze
durft geen bedrijf meer te beginnen. Ze weet zeker dat ze nooit meer aan de bel
zal trekken.
Paul Schaap werkte als operator bij ECN in Petten en
protesteerde tegen het feit dat de veiligheid het moest afleggen tegen de
winstgevende productie van radioactief materiaal voor medische doeleinden. Hij
moest op het matje komen, werd bedreigd en de misstanden werden niet
aangepakt. Nadat hij een zwartboek gemaakt had, werd hij overgeplaatst naar een
andere afdeling. Daarop volgde een juridische strijd over ontslag op grond van
een verstoorde werkrelatie. Een mediator die ingeschakeld werd diende ertoe om
zijn collega’s tegen hem op te zetten, hetgeen sommigen doorzagen. Hij kon
een zak geld krijgen om af te zien van een kort geding maar de veiligheid op
zijn werk was hem meer waard. Hij werkt nu als journalist en heeft nog steeds zijn bedenkingen over de veiligheid van de kerncentrale.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten