Bruggenbouwen is een zaak van lange adem
Filmmaker Kees Schaap houdt zich, zoals te zien is op de
site Episode One, bezig met de
ingroei van mensen in een andere maatschappij. Dat dit vaak niet gemakkelijk
gaat, wordt wel duidelijk in de moderne samenleving. De integratie van moslims
is moeilijk, ook door de ideologische verschillen die vooral na de aanslag op
de Twin Towers verder op de spits gedreven werden. In het drieluik 9/11: de dag die de wereld veranderde (2011)
dat gemaakt werd door drie verschillende filmmakers, schetst Schaap de gevolgen
van de actie, die voortkwam uit wraak op de wijze waarop het Westen de wereld
regeerde en de War on Terror die daarop volgde, in De moskeemannetjes laat hij zien hoe moeilijk het is om in
Roosendaal verbroedering te bereiken. Bruggenbouwen is een zaak van lange adem.
Schaap begint met een bijeenkomst van de politie van
Roosendaal in maart 2015 waarin wordt uitgelegd wat buurtpreventie is. Een
groep moslims wil daar wel aan meedoen maar op de eerste plaats om de grote
nieuwe moskee uit 2011 te beschermen, hoewel Mohammed, de voorzitter van de
moskee (zie foto met leden van het preventieteam), daarmee vooral een brug wil slaan naar de Nederlandse samenleving. Dat
is volgens hem de enige weg om veiligheid te waarborgen. Tegelijk worden de
moslims in de gaten gehouden door de Nederlanders die in de wijk wonen. Het
stel Reinhoudt spreekt denigrerend over de jurken waarin de mannen lopen, klagen
tegen Schaap over de waardevermindering van hun woning, maar proberen ermee te
leven.
Omar maakt deel uit van het preventieteam, wil alleen maar
goed doen en laten zien dat het anders kan. Op bevrijdingsdag 2015 organiseert
de moskee een sportdag waaraan helaas alleen kinderen van moslims meedoen. Omar
vertelt net als andere leden van het preventieteam over zijn leven, dat niet
gemakkelijk was. Hij kwam op zijn zevende naar Nederland maar mocht na de CITO
toets niet verder leren en werkte als lasser tot zijn bedrijf naar Polen
verhuisde. Daarna kwam hij in een dip terecht maar inmiddels is hij besloten om
weer naar school te gaan en sociaal werk te studeren, omdat kinderen de
toekomst zijn. Tijdens de ramadan waarschuwt hij Schaap om niet te veel de
vrouwen te filmen die naar de moskee komen.
De Reinhoudts gaan in op een uitnodiging van de moskee voor
een hapje en een drankje, maar ze vonden dat dit te weinig contact opleverde en
gingen al gauw naar huis om een wijntje te drinken. Ze waren er ook niet over
te spreken dat de moslimvrouwen thuis zaten en niet deelnamen aan de
verbroedering. De aanslagen in november in Parijs doen de integratie ook geen
goed. Bij de ingang van de moskee wordt brand gesticht waardoor de bewaking
wordt opgevoerd. Mohammed zit duidelijk met de handen in het haar. Hij geeft
toe dat het probleem groter is dan hij had kunnen voorzien. Ook een tweede
sportdag in 2016 komt niet van de grond. Dit maal is de regen de spelbreker. Op
de integratie lijkt een vloek te rusten. Op de vraag van Schaap waarom hij geen
moslimvrouwen kon interviewen zegt Mohammed dat de ontwikkeling van zijn
gemeenschap langzaam gaat en dat het misschien nog wel vijftien jaar duurt tot
de emancipatie van de moslimvrouw zich voltrokken heeft. Nogal emotioneel
vertelt hij dat hij zich vooral inzet voor de eerste generatie die hier tussen
wal en schip viel.
In augustus 2016 zijn de vrijwilligers van de
moslimgemeenschap zo ver dat ze ook elders in de stad patrouilleren. Omar zegt
dat het gewenningsproces langzaam gaat. Met een beetje goede wil kan men zeggen
dat ze in Roosendaal op de goede weg zijn, maar dat integreren, vooral door de
sterke ideologische macht van de islam, een kwestie van lange adem is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten