Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 23 september 2017

De moskeemannetjes (2016), documentaire van Kees Schaap


Bruggenbouwen is een zaak van lange adem

Filmmaker Kees Schaap houdt zich, zoals te zien is op de site Episode One, bezig met de ingroei van mensen in een andere maatschappij. Dat dit vaak niet gemakkelijk gaat, wordt wel duidelijk in de moderne samenleving. De integratie van moslims is moeilijk, ook door de ideologische verschillen die vooral na de aanslag op de Twin Towers verder op de spits gedreven werden. In het drieluik 9/11: de dag die de wereld veranderde (2011) dat gemaakt werd door drie verschillende filmmakers, schetst Schaap de gevolgen van de actie, die voortkwam uit wraak op de wijze waarop het Westen de wereld regeerde en de War on Terror die daarop volgde, in De moskeemannetjes laat hij zien hoe moeilijk het is om in Roosendaal verbroedering te bereiken. Bruggenbouwen is een zaak van lange adem.  

Schaap begint met een bijeenkomst van de politie van Roosendaal in maart 2015 waarin wordt uitgelegd wat buurtpreventie is. Een groep moslims wil daar wel aan meedoen maar op de eerste plaats om de grote nieuwe moskee uit 2011 te beschermen, hoewel Mohammed, de voorzitter van de moskee (zie foto met leden van het preventieteam), daarmee vooral een brug wil slaan naar de Nederlandse samenleving. Dat is volgens hem de enige weg om veiligheid te waarborgen. Tegelijk worden de moslims in de gaten gehouden door de Nederlanders die in de wijk wonen. Het stel Reinhoudt spreekt denigrerend over de jurken waarin de mannen lopen, klagen tegen Schaap over de waardevermindering van hun woning, maar proberen ermee te leven.

Omar maakt deel uit van het preventieteam, wil alleen maar goed doen en laten zien dat het anders kan. Op bevrijdingsdag 2015 organiseert de moskee een sportdag waaraan helaas alleen kinderen van moslims meedoen. Omar vertelt net als andere leden van het preventieteam over zijn leven, dat niet gemakkelijk was. Hij kwam op zijn zevende naar Nederland maar mocht na de CITO toets niet verder leren en werkte als lasser tot zijn bedrijf naar Polen verhuisde. Daarna kwam hij in een dip terecht maar inmiddels is hij besloten om weer naar school te gaan en sociaal werk te studeren, omdat kinderen de toekomst zijn. Tijdens de ramadan waarschuwt hij Schaap om niet te veel de vrouwen te filmen die naar de moskee komen.

De Reinhoudts gaan in op een uitnodiging van de moskee voor een hapje en een drankje, maar ze vonden dat dit te weinig contact opleverde en gingen al gauw naar huis om een wijntje te drinken. Ze waren er ook niet over te spreken dat de moslimvrouwen thuis zaten en niet deelnamen aan de verbroedering. De aanslagen in november in Parijs doen de integratie ook geen goed. Bij de ingang van de moskee wordt brand gesticht waardoor de bewaking wordt opgevoerd. Mohammed zit duidelijk met de handen in het haar. Hij geeft toe dat het probleem groter is dan hij had kunnen voorzien. Ook een tweede sportdag in 2016 komt niet van de grond. Dit maal is de regen de spelbreker. Op de integratie lijkt een vloek te rusten. Op de vraag van Schaap waarom hij geen moslimvrouwen kon interviewen zegt Mohammed dat de ontwikkeling van zijn gemeenschap langzaam gaat en dat het misschien nog wel vijftien jaar duurt tot de emancipatie van de moslimvrouw zich voltrokken heeft. Nogal emotioneel vertelt hij dat hij zich vooral inzet voor de eerste generatie die hier tussen wal en schip viel.

In augustus 2016 zijn de vrijwilligers van de moslimgemeenschap zo ver dat ze ook elders in de stad patrouilleren. Omar zegt dat het gewenningsproces langzaam gaat. Met een beetje goede wil kan men zeggen dat ze in Roosendaal op de goede weg zijn, maar dat integreren, vooral door de sterke ideologische macht van de islam, een kwestie van lange adem is.

Hier mijn bespreking van 9/11: de dag die de wereld veranderde, hier de site Episode One.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten