Politiek ernstige belemmering voor klimaatbeleid
De klimaatkloof
gaat over de sociaal economische effecten van het milieubeleid, zowel in
Nederland als daarbuiten, en kent een filosofische inslag, waardoor vermeden
wordt dat het meteen over zoveel cijfers achter de komma gaat. Moderator
Natasja van den Berg heeft daarbij de zaak in de hand en weet van wanten. Ze
benadrukt dat het om een verkennend gesprek gaat, waarin gekeken wordt wie de
winnaars en wie de verliezers van de maatregelen tegen klimaatverandering zijn.
Er is daarom gekozen voor een gesprek in een carousselvorm, waarbij gasten
elkaar afwisselen.
Filosofe Naomi van Steenbergen (zie foto) bijt de spits af met een duidelijke
stellingname. Klimaatbeleid is belangrijker dan sociale gelijkheid om de
doodeenvoudige reden dat zonder klimaatbeleid straks geen sociale gelijkheid
meer mogelijk zal zijn. Ze illustreert haar stelling met een kaart van de
wereld waarop duidelijk wordt dat het grootste deel van de wereld in een
woestijn verandert als de temperatuur vier graden omhoog gaat. Het feit dat
draagvlak wel eens kan ontbreken om maatregelen te nemen zegt veel over ons
huidige politieke systeem, waarin politici serieuze maatregelen schuwen. De
politiek zit gevangen in een web, terwijl dat juist richting moet geven aan de
toekomst. Iemand in de zaal merkt na afloop van haar rede op dat het niet
belasten van het vliegverkeer een averechts effect op een beter klimaat heeft.
Van den Berg noemt het een perverse prikkel.
Van den Berg begint het gesprek met Patrick Lammers van
Essent en Donald Pols van Milieudefensie. De eerste is een techno optimist die
gelooft dat het allemaal wel goed komt met goedkope energie, de tweede heeft ontdekt
dat tegenwoordig de grootste vervuilers het minste milieubelasting betalen en
de arme burger het meest. Dat moet dus anders. Lammers ziet meer in
burgerintiatieven dan in een centraal geleid beleid dat het electoraat alleen
maar kan afschrikken, waarmee hij de zorg van Van Steenbergen over de gebonden
handen van de politiek bewaarheid.
René Schellekens, adviseur van Rijkswaterstaat, wil
ongelijkheid wegnemen. In de klimaatdiscussie is te weinig aandacht voor de
sociaal economische aspecten, maar Van Steenbergen zegt dat het klimaat niet op
zich laat wachten. Volgens Lammers zou Nederland leidend kunnen zijn op
klimaatgebied, als de politiek niet op de gasbel was blijven zitten. Schellekens
praat op een grappige manier over allerlei potjes met geld die neveneffecten
van milieuproblemen moeten oplossen, terwijl een kosten baten analyse
ontbreekt. Dit heeft ook weer te maken met het gebrek aan politieke bereidheid
om maatregelen te nemen.
Rutger Groot Wassink van Groen Links én de Woonbond is geen
techno optimist en spreekt van een grote opgave, temeer omdat de politiek op
het ogenblik vooral een stap achteruit zet. Hij wil het onderwerp depolitiseren
en een routekaart maken om te zien wat ons wanneer te doen staat. Het vinden
van draagvlak krijgt van hem de voorkeur boven een groene dictator. Ook Kitty
Jong van de FNV kan nog niet meteen de omslag maken. Haar organisatie behartigt
de belangen van haar leden en heeft nog geen duidelijke afweging voor het
klimaat kunnen maken, al hebben die leden, zoals Van Steenbergen schetste, straks
weinig meer te willen hebben. Groot Wassink vindt het beleid van de FNV in
ieder geval te defensief. Hij denkt dat er winst te behalen is bij het
verduurzamen van de woonomgeving, want dat levert veel banen op.
Terwijl de dakpannen om onze oren vliegen – letterlijk op
Sint Maarten zoals een spreker uit de zaal opmerkt - lijkt het me zaak om zo
snel mogelijk te handelen. Ik moet denken aan een uitspraak van milieudeskundige
Lester Brown die, alweer zes jaar geleden, opriep om de economie om te vormen in
de richting van een ecologisch verantwoorde economie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten