Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 5 september 2017

Ons dagelijks brood, Tegenlicht, 3 september 2017


Vertrouwen het cement van de samenleving

Tegenlicht begint het nieuwe seizoen met een boeiende uitzending over het broodfonds. Dat zijn verenigingen van twintig tot vijftig personen die zelfstandig werken en bij elkaar kunnen aankloppen als ze door een bepaalde reden voor kortere of langere tijd niet kunnen werken. Omdat de kosten van een arbeidsongeschiktheidsverzekering te hoog zijn, zoekt met ondersteuning bij elkaar maar daar zitten wel wat haken en ogen aan. Achteraf schoot me het liedje uit ’t Schaep met de 5 pooten in mijn hoofd: Als je mekaar niet meer vertrouwen kan, waar blijf je dan?

Er zijn meer dan een miljoen zelfstandigen in ons land en velen zijn niet verzekerd, ook omdat het soms lastig is een uitkering te krijgen. Een bouwvakker vertelt dat hij overstapte naar een goedkopere arbeidsongeschiktheidsverzekering maar geen uitkering kreeg omdat hij een lichamelijk probleem verzwegen zou hebben. Een ander is bang om te gaan skiën zonder garantie op geld als ze een been zou breken. Regisseur Sabine Lubbe Bakker volgt drie fondsen met ieder een eigen smaak en laat eerst zien hoe zo’n fonds tot stand komt, namelijk door coöptatie. De leden wijzen zelf nieuwe leden aan. Men bepaalt hoeveel geld men per maand nodig heeft om van te leven en stort een bedrag van zo’n zeventig euro op een eigen rekening dat men kan gebruiken om anderen te ondersteunen. Een overspannen man die geholpen werd door zijn fonds, vond het prachtig al die kleine bedragen te zien die naar hem overgemaakt werden.

040 Eindhoven: oprichter en voorzitter Sander is blij met de vriendschappen tussen de leden onderling. De menselijke maat is daarmee terug in het leven. Het delen van persoonlijke of zakelijke problemen staat de leden vrij. Er is een groepje dat regelmatig bij elkaar komt om met elkaar te pragten en men heeft daar baat bij. Een vrouw uit dat groepje wil liever geen uitkering, daarvoor is haar schaamte nog te groot. Het fonds hanteert geen regels, volgens de secretaris om niet in het wantrouwen van de oude wereld terecht te komen.

Gouden Broodfonds Oost Groningen: het fonds werd vier jaar geleden opgericht door voorzitter Tonnie en kampte in het begin met moeilijkheden omdat er te weinig leden waren en teveel zieken. Daardoor kon er bijna geen volledige schenking uitgekeerd worden. Inmiddels is het fonds gegroeid tot vijftig leden en heeft men een secretaris die uit het bedrijfsleven afkomstig is en de puntjes op de i zet. Dat leidt tot discussies in het bestuur en kritiek van de leden tijdens de algemene ledenvergadering. De secretaris wil de uitkering voor rouwverwerking aan banden leggen en hij heeft daartoe een formulier ontworpen om de gezondheidstoestand van de leden in kaart te brengen, maar niet iedereen wil daar aan meedoen.

Nood en Broodfonds Amsterdam: een van de vijftig broodfondsen in de hoofdstad. De voorzitster zegt dat men daar gepokt en gemazeld is op het gebied van onderling vertrouwen. Men discussieert of mantelzorg of liefdesverdriet ook tot een uitkering kunnen leiden, maar een mevrouw merkt op dat men wel het gezond verstand moet gebruiken.

Daar kan niets tegenop. Vertrouwen is en blijft het cement van de samenleving en dat wordt door het broodfonds tenminste duidelijk onder de aandacht geplaatst.   

Hier meer informatie op de site van Tegenlicht, woensdagavond napraten in Pakhuis de Zwijger, hier meer informatie daarover, hier het lied Als je mekaar niet meer vertrouwen kan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten