Documentairemaker bijt zich vast in Amerikaanse
klimaatontkenners
De vasthoudende wijze waarmee Gideon Levy (zie foto) in 2015 de laatste
nazi’s voor de rechter probeerde te krijgen, zien we ook in zijn documentaire
over klimaatontkenners. Dat zijn onder andere lieden die in dienst van de
fossiele industrie twijfel zaaien aan de ernst van het klimaatprobleem en de
opwarming van de aarde. Thomas Muntz schreef drie jaar geleden al in De
correspondent over merchants of doubt,
ingehuurd door gevestigde belangen, om de helderheid over het probleem te
vertroebelen, waardoor zij uiteindelijk merchants
of death zullen zijn. Het is interessant om met een aantal van hen kennis
te maken en te horen wat hen bezielt.
Levy begint met beelden van een verwachte zware storm in de
Golf van Mexico die zich onlangs weer op grimmige wijze toonde in Texas en
Florida. De euforie over het klimaatverdrag in Parijs werd bij Levy afgezwakt
door ontmoetingen met Amerikaanse sceptici die in het Congres de toon van het
klimaatdebat bepalen. Een van hen is de oudere professor in de fysica William
Happer die niets van klimaatverandering wil weten. De vrijgekomen CO2 is juist
goed voor de plantengroei en het afkalven van ijsbergen leidt niet tot een
hogere zeespiegel. De aarde is wel wat gewend. De klimaatwetenschappers die
waarschuwen voor op handen zijnde rampen zijn volgens hem uit op geld, macht en
roem.
Naast dit individuele geluid van een professor die als klimaatexpert
gevraagd wordt in het Congres zijn er denktanks die via dubieuze fondsen
gefinancierd worden. The Heritage Foundation is een daarvan. Levy praat met
David Kreutzer van deze stichting die dichtbij het vuur zit en laat zich een
lesje lezen door deze klimaatontkenner, waarbij hij de rol van advocaat van de
duivel speelt. Tijdens de les komen dezelfde argumenten naar voren die Happer
gebruikte. De elite is uit op een machtsgreep en wil de bevolking onder de duim
houden. Beleid tegen klimaatverandering biedt geen oplossing. Het wonderlijke
is dat de mensen in Florida die Levy spreekt, inderdaad deze opvatting delen. Nog
wonderlijker is het dat sommigen daarbij het geloof als richtsnoer nemen en
zelfs ervan uit gaan dat God het wel goed genoeg vindt met de mens.
Journalist Eliott Algin heeft onderzocht waar de geldstromen
vandaan komen die door de rechtse denktanks gebruikt worden om hun boodschappen
wereldkundig te maken en klimaatonderzoeker Brenda Ekwurzel heeft na een
akelige ervaring waarbij haar opponent glashard loog, besloten om niet meer in
discussie te gaan met klimaatontkenners. Ze vindt het wel erg dat die groep
gewonnen heeft want het betekent dat de aarde verloren heeft. Oceanoloog Chris
Langdon verwacht dat het water de komende eeuw in Miami met een meter zal
stijgen maar door een sneeuwbaleffect kan dit ook toenemen tot twee à vier
meter.
Levy heeft het mooist voor het laatst bewaard. Hij spreekt
met klokkenluider Jim Harper, die voor de staat Florida werkte waar de rechtse
gouverneur Scott de dienst uitmaakt. Hij werd gecensureerd als hij over
klimaatverandering sprak. Hoewel velen gehoorzaam zouden zijn aan hun baas,
stapte Harper uit zijn baan. Het feit dat hij als streng christelijke opgevoede
homo al een strijd moest leveren voor zijn identiteit hielp daarbij.
In het artikel De
grootste bedreiging voor het klimaat? Jouw brein! van Anouk Schuren
(Scientias, 12 maart 2017) wordt
cognitieve dissonantie als een belangrijke oorzaak gezien bij het ontkennen van
het klimaatprobleem. Daar hebben we allemaal last van maar Donald Trump wel het
meest. Hij vindt het zelfs een schandaal om het daarover te hebben. De woede is
groot, net als die van zijn achterban. In een recent boek over narcisme met de
titel Wij –zij onderscheidt psycholoog
Martin Apello twee categorieën narcisten, de Verwenden die altijd hun zin
kregen en de Buitenstaanders die boos zijn omdat ze zich achtergesteld voelen. Van
dit soort typen hoeven we weinig te verwachten. Het is te hopen dat we een
verbinder onder ons krijgen voor de aarde echt genoeg van ons heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten