Bundel gemaakt om het lezen te bevorderen
Het is alweer tweeëneenhalf jaar geleden dat multitalent
Maarten ’t Hart bij Wim Brands zat om te praten over zijn roman Magdalena. Daar vertelde hij heerlijk
over de gekte van zijn moeder. Inmiddels zit hij naast Carolina Lo Galbo die
met hem in gesprek gaat over een bloemlezing van zijn essays onder de titel De wereld van Maarten ’t Hart. De beste
stukken over natuur, literatuur, religie en muziek.
Lo Galbo is diep onder de indruk van de stukken die hij
vanaf de jaren zeventig schreef.
’t Hart somt de bundels op die vanaf 1975 verschenen. Later
werden het er minder omdat essays niet meer verkochten, ook de krant is er niet
zo happig meer op. Met het ouder worden is ook de inspiratie minder.
Lo Galbo vraagt of ’t Hart alles herlezen heeft om tot een
selectie te komen.
’t Hart noemt het de pest dat hij daardoor wilde verbeteren,
maar het zou te veel werk zijn om dat te doen. Wat betreft de selectie heeft
hij essays gekozen die op dit moment ook nog de moeite van het lezen waard
zijn. Het feminisme blijft buiten schot want dat bestaat niet meer, al moet hij
toegeven dat de betaling van vrouwen nog altijd minder is dan die van mannen.
Lang verzette hij zich tegen het feit dat de opvoeding ervoor zorgde dat een
vrouw een feministe werd. Een essay over de potige Krijnie Baks kwam wel door
de selectie.
Lo Galbo vraagt of zijn standpunt over feminisme ook geldt
voor de stukken over religie.
Dat vindt ’t Hart zeker niet. Het christendom is nog lang
niet verslagen zolang er personen rondlopen zoals Van der Staay (SGP) die in de
New York Times tegen het euthanasiebeleid in Nederland tekeer gaat en Segers
(CU), die straks onevenredig veel invloed op het regeringsbeleid zal
uitoefenen. De woede van ’t Hart komt duidelijk omhoog als dit onderwerp wordt
aangesneden, want hij moet meteen weer denken aan een oude dominee. De bijbel
kent hij goed omdat hij die las als hij zijn bibliotheekboeken uit had.
Lo Galbo zegt dat hij de duivel ontmaskerde.
’t Hart voegt daaraan toe dat hij ditzelfde deed met het onverhoorde
gebed. God woonde immers zo ver was, had een Russische wiskundige aangetoond,
dat het lang duurde voordat zijn antwoord retour kwam. De wraak van God op de
Japanners kwam zestien jaar later dan de Russen erom gevraagd hadden in de vorm
van een aardbeving. Over de islam is ’t Hart heel wat minder kritisch dan over
het christendom. De koran is een lofdicht terwijl de bijbel vol staat met moord
en doodslag. Het gaf zijn vader een reden om hem te slaan.
Dan de literatuur.
’t Hart heeft er zijn leven aan te danken. Niets was mooier
dan boeken lezen. In een recent essay - waarvan er vier in de bloemlezing zijn
opgenomen- dat de titel Het
monsterverbond van tijd en toeval draagt, spreekt ’t Hart over de canon,
die hij bij elkaar geraapt vindt. Hij betreurt het dat Vestdijk in de
vergetelheid raakt want de Anton Wachter romans geven een gevoel van een grote
werkelijkheid die een mens optillen boven het alledaagse. Hij raadt lezers aan
hun eigen weg te volgen maar bijvoorbeeld ook iets van Emants te lezen.
Hier
mijn verslag van het gesprek over Magdalena,
hier
mijn bespreking van Inwijding, deel 1,
hier een leesfragment uit De wereld
van Maarten ’t Hart op de site van Athenaeum Boekhandel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten