Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 13 september 2017

Maarten ’t Hart over De wereld van Maarten ’t Hart, VPRO Boeken, 10 september 2017


Bundel gemaakt om het lezen te bevorderen

Het is alweer tweeëneenhalf jaar geleden dat multitalent Maarten ’t Hart bij Wim Brands zat om te praten over zijn roman Magdalena. Daar vertelde hij heerlijk over de gekte van zijn moeder. Inmiddels zit hij naast Carolina Lo Galbo die met hem in gesprek gaat over een bloemlezing van zijn essays onder de titel De wereld van Maarten ’t Hart. De beste stukken over natuur, literatuur, religie en muziek.  

Lo Galbo is diep onder de indruk van de stukken die hij vanaf de jaren zeventig schreef.
’t Hart somt de bundels op die vanaf 1975 verschenen. Later werden het er minder omdat essays niet meer verkochten, ook de krant is er niet zo happig meer op. Met het ouder worden is ook de inspiratie minder.

Lo Galbo vraagt of ’t Hart alles herlezen heeft om tot een selectie te komen.
’t Hart noemt het de pest dat hij daardoor wilde verbeteren, maar het zou te veel werk zijn om dat te doen. Wat betreft de selectie heeft hij essays gekozen die op dit moment ook nog de moeite van het lezen waard zijn. Het feminisme blijft buiten schot want dat bestaat niet meer, al moet hij toegeven dat de betaling van vrouwen nog altijd minder is dan die van mannen. Lang verzette hij zich tegen het feit dat de opvoeding ervoor zorgde dat een vrouw een feministe werd. Een essay over de potige Krijnie Baks kwam wel door de selectie.

Lo Galbo vraagt of zijn standpunt over feminisme ook geldt voor de stukken over religie.
Dat vindt ’t Hart zeker niet. Het christendom is nog lang niet verslagen zolang er personen rondlopen zoals Van der Staay (SGP) die in de New York Times tegen het euthanasiebeleid in Nederland tekeer gaat en Segers (CU), die straks onevenredig veel invloed op het regeringsbeleid zal uitoefenen. De woede van ’t Hart komt duidelijk omhoog als dit onderwerp wordt aangesneden, want hij moet meteen weer denken aan een oude dominee. De bijbel kent hij goed omdat hij die las als hij zijn bibliotheekboeken uit had.

Lo Galbo zegt dat hij de duivel ontmaskerde.
’t Hart voegt daaraan toe dat hij ditzelfde deed met het onverhoorde gebed. God woonde immers zo ver was, had een Russische wiskundige aangetoond, dat het lang duurde voordat zijn antwoord retour kwam. De wraak van God op de Japanners kwam zestien jaar later dan de Russen erom gevraagd hadden in de vorm van een aardbeving. Over de islam is ’t Hart heel wat minder kritisch dan over het christendom. De koran is een lofdicht terwijl de bijbel vol staat met moord en doodslag. Het gaf zijn vader een reden om hem te slaan.  

Dan de literatuur.
’t Hart heeft er zijn leven aan te danken. Niets was mooier dan boeken lezen. In een recent essay - waarvan er vier in de bloemlezing zijn opgenomen- dat de titel Het monsterverbond van tijd en toeval draagt, spreekt ’t Hart over de canon, die hij bij elkaar geraapt vindt. Hij betreurt het dat Vestdijk in de vergetelheid raakt want de Anton Wachter romans geven een gevoel van een grote werkelijkheid die een mens optillen boven het alledaagse. Hij raadt lezers aan hun eigen weg te volgen maar bijvoorbeeld ook iets van Emants te lezen.  

Hier mijn verslag van het gesprek over Magdalena, hier mijn bespreking van Inwijding, deel 1, hier een leesfragment uit De wereld van Maarten ’t Hart op de site van Athenaeum Boekhandel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten