De onvermijdelijke overgang van leven naar dood vloeiend gefilmd
Tot de dood ons
scheidt, de ondertitel van Brozer,
zegt voldoende over het onderwerp. Het collectief dat in 1997 Broos maakte, verzamelt zich, met
uitzondering van Maartje Nevejan die zich op het maken van films heeft gestort,
rond de ernstige ziekte van Leonoor Pauw, Muis in Broos. De scheiding tussen fictie en werkelijkheid wordt steeds
moeilijker vol te houden. Adelheid Roosen verzucht dat ze het moeilijk heeft
met het verschil tussen haar rol van Carlos en haar zelf, maar tegelijk blijft Brozer daarmee een uniek en
waarheidsgetrouw portret van vriendschap in tijden van sterven.
Brozer begint met
Teddy (Marnie Blok) die de tuin van de zieke Muis wil bijhouden, hoewel die zich
dan nog wel goed voelt. Ze praat over het rare idee van stervenden om alvast
bandjes in te spreken voor de nabestaanden, voor de kinderen die die dan op hun
verjaardag kunnen afspelen. Carlos heeft vier dezelfde rood gebloemde jurkjes
bij zich om aan te geven dat ze samen een roedel vormen. Hoewel ze niet
allemaal meteen het idee omarmen, lopen ze toch vaak in die opvallende jurkjes
rond. Ook in het ziekenhuis waar alleen nog palliatieve zorg kan worden
geboden. Muis gaat daarna op de brommer naar huis. Ze laat zich nog niet klein
krijgen.
In een volgende scène zijn de vier vrouwen op een avond samen
in de woonboot van Muis. Carlos zegt dat ze druk wordt van het kalm moeten
zijn, hetgeen door Teddy grappig wordt gevonden. De vrouwen spelen pim pam pet
en Muis rookt een joint en drinkt Cevet. Ze zegt dat ze graag naar de Lofoten
wil hetgeen ze later ook doen. Eerder bedenkt Lian (Lieneke le Roux) een plan
om samen een tochtje in een luchtballon te maken. Ze is teleurgesteld dat Muis
daar niets in ziet.
Inmiddels is Muis doodmoe. De altijd zorgzame Teddy praat
met haar openhartig over de dood. Ze voert ook een discussie met de twee
anderen over hun houding tijdens het verdere stervensproces, dat, zoals vaak,
veel onzekerheid met zich meebrengt en heeft moeite om mee te doen met het
project van Carlos om allen alvast in haar atelier in een kist te gaan liggen
om te ervaren hoe het is om dood te zijn.
Muis dubt over de vraag of ze nog wel een chemo moet gaan
doen. Ze vertelt hoe zij en haar gezin omgaat met haar ziekte. Het verdriet is
groot en onvermijdelijk, maar brengt ook samen. Muis doet haar dochter voor hoe
ze de wasmachine bedient. Fraai is een dansje dat Muis maakt tegen witte
wanden, waarna ze uitgeput neervalt.
Na de reis naar de Lofoten, waarin Muis in een rolstoel wordt
meegenomen naar buiten of op het balkon geniet van de fraaie vergezichten,
neemt, vooral bij Carlos, de verwarring over film en realiteit verder toe. Muis
trekt zich meer terug in zichzelf en meent dat men wel geholpen zal worden met
de overgang naar een ander stadium. Wat later blijkt ze dood. Het overgaan is
heel rustig gefilmd, maar daarom nog steeds wel schokkend. Teddy kiest samen
met de dochter van Muis een lipstick om haar lippen te kleuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten