Ontroerend portret van een weldenkende leraar in een
vergiftigd Iers opvoedingsinstituut
Kostscholen zijn broeiplaatsen van seksueel en fysiek geweld.
In het heropvoedingsinternaat St. Jude in het katholieke Ierland van vlak voor
de Tweede Wereldoorlog is dat niet anders. De pupillen worden zelfs
aangesproken met hun nummer. De komst van de lekenleraar William Franklin zet
het rigide regime dat onder aanvoering van prefect John uitgeoefend wordt onder
spanning. John wijst William er in het begin op dat hij vooral zijn macht moet
tonen om niet ten onder te gaan, maar dat strookt absoluut niet met de ideeën
van de nieuwe leraar. Hij zegt meteen al tegen zijn klas dat hij hen met hun
naam zal aanspreken.
William komt aan op de school vlak na het jaarlijkse
groepsportret van de staf en de Ierse bisschop, dit waarschijnlijk om de goede
verstandhouding te bezegelen tussen de machtige rooms-katholieke kerk en het
instituut dat onverbeterlijke jongens opvangt en hun geest in een andere
richting probeert te dwingen. De nieuwe leraar William is een vreemde eend in
de bijt. De leerlingen vragen hem daarom meteen waarom hij in godsnaam daar
komt lesgeven. Dat is des te meer de vraag omdat een groot aantal van hen niet
eens kan lezen of schrijven. William laat de vraag aan hem voorbij gaan, maar
zegt later tegen zijn beschermeling Liam Mercier dat het inderdaad zo is wat de
jongen vermoedt, dat hij nergens anders aan de bak kon.
Nog voor het verhaal van de kostschool een aanvang neemt
zien we al beelden van een gevangenenkamp en de executie van Rose, de geliefde
van William tijdens de Spaanse burgeroorlog. Het verlies van zijn geliefde
vormt de achtergrond van het werk dat hij voor de jongens doet. Deze worden
raggy boys genoemd door de dorpsjongens die hen uitjouwen als ze in de
kersttijd naar de lokale kerk gaan om de kerstversiering aan te brengen.
Gedurende de films zien we vaker flashbacks naar de voor William traumatische
periode die de burgeroorlog voor hem was.
Na William komt er nog een nieuwe jongen op de school. Hij
heet Patrick Delaney en is dertien jaar en wordt al gauw seksueel misbruikt
door broeder Mac, die de jongen maant om stilzwijgen te bewaren. John raakt
echter van het misbruik op de hoogte en chanteert Mac om hem bij te staan om
een hard, repressief regime te voeren, dat zelfs de overste Damian te ver gaat.
Omdat John echter door de bisschop benoemd is, moet men het ermee doen, zegt Damian
tegen William als die aanmerkingen maakt op de zweepslagen die John bij het
minste of geringste uitdeelt.
Een gruwelijk voorbeeld daarvan is de scène waarin twee
broers, gadegeslagen door de andere jongens door de schuimbekkende John half
dood geslagen worden omdat ze elkaar een prettig kerstfeest wensen ten
weerszijde van de muur die de kleine en de grote jongens van elkaar scheidt.
William wordt op de hoogte gebracht van het incident terwijl Mercier op de
binnenplaats een kleine opstand ontketent die hem duur komt te staan. Nadat
John is afgevoerd wordt de muur door een gezamenlijke inspanning van staf en
jongens gesloopt.
Veel aandacht is er, net als in de film Dead poets society, voor poëzie. William heeft Mercier een
bundeltje gegeven met gedichten over de Spaanse burgeroorlog. Als William aan het
eind van het jaar vertrekt, wordt hij onder het uitspreken van dichtregels en
daarna met gejuich vaarwel gezegd. Ontroering kan ook niet uitblijven bij de
kijker, na deze prachtige film in een heldere sfeer.
Song for a raggy boy
is gemaakt naar de gelijknamige roman van Patrick Galvin, die zich baseerde op
werkelijke feiten. In de aftiteling lezen we dat William nog lang bleef
lesgeven, John zijn carrière als missionaris in Afrika hervatte en dat Mac pastoor
werd in de Verenigde Staten.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten