Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 2 april 2017

Filmrecensie: Shy people (1987), Andrei Konchalovsky


Moerasgeest houdt gezinsleden in de greep

Filmmaker Andrei Konchalovsky (Moskou, 1973), de oudere broer van Nikita Mikhalkov, heeft een lange staat van dienst. The postman’s white nights uit 2014 was een van zijn laatste producties. De film Siberiade (1979) opende de weg naar internationaal succes. Daartoe behoort ook Shy people, een portret van een excentrieke familie in de moerassen van de Mississippidelta. De Duitse groep Tangerine Dream schreef de muziek voor de film, terwijl Konchalovsky zelf voor het verhaal tekende Het motto komt het het bijbelboek Openbaring. 

Journaliste Diana Sullivan woont met haar tienerdochter Grace in New York en stelt voor een paar dagen samen naar haar familie in Louisiana te gaan om een reportage voor Cosmopolitan over hen te maken. Ook om Grace weg te houden van de oudere Andrej die een slechte invloed op haar dochter heeft. Zij heeft een oud oom Joe, die daar nog ergens met zijn gezin in de moerassen moet wonen. Grace is verbaasd dat haar moeder haar mee wil hebben, maar gaat op haar voorstel in.

Een gids brengt hen bij het huis in het moeras waar haar familie in afzondering woont. Vlak daarvoor hebben ze al kennis gemaakt met stroper Jake die zijn hele boot vol had liggen met vis die hij uit netten van anderen had gehaald. De ontvangst bij de familie is niet bepaald vriendelijk. Ruth, de vrouw van Joe denkt meteen dat ze van de belasting zijn, zoon Pauli is zwakzinnig en een ander, dieTommy heet, zit opgesloten in een hok. Grace wil meteen weg, maar Ruth bedenkt zich en nodigt hen een paar dagen uit om te komen logeren. Ze vertelt Diana dat zij de tweede vrouw van Joe is, dat hij vijftien jaar geleden na een moord in de moerassen verdween, maar dat hij door zijn gezin, behalve door Tommy die daardoor opgesloten wordt, in ere wordt gehouden. Grace is onder de indruk van een schildpadje met twee hoofden, een afwijking die volgens Ruth door de in deze streek actieve oliemaatschappij komt.

Al gauw maken Diana en Grace kennis met zoon Mark, de beschermer van zijn moeder sinds de oudste zoon Michael het gezin verlaten heeft, zoals Diana in een fotoalbum ziet waarin zijn gezicht systematisch is verminkt. Mark is getrouwd met Candy die zwanger is en maakt zich boos over Jake die zijn netten plundert. Als hij weer eens het moeras ingaat wordt hij zelfs neergeslagen. Diana vindt dat men de politie moet inschakelen en gaat daartoe met Ruth naar de stad. Candy gaat ook mee omdat ze van Ruth een televisie toestel op batterijen mag kopen. Ruth is meteen boos dat de sheriff haar niet op voorhand gelooft en gaat op zoek naar Jake, die in de hoerenkast van haar zoon Michael zit. Ze schiet hem in zijn hand en vernielt vervolgens het interieur van de bar. Het incident zorgt er wel voor dat Diana met Michael aan de praat raakt. Hij vertelt haar dat Joe geen lieverdje was en Ruth mishandelde, waardoor Pauli een beschadiging opliep.

Grace probeert in de tussentijd de boel in huis op te stoken. Met haar knappe snoetje en haar slanke lijf weet zij de harten van de jongemannen op hol te brengen, zeker door de cocaïne die zij daarbij inzet. Ze kruipt door de tralies het hok van Tommy binnen en vrijt met hem. Daarmee wekt ze de boosheid op van Mark die haar vervolgens, gadegeslagen door Pauli verkracht. Grace is zo overstuur dat ze met een kano het water op vlucht en niet meer hoort dat Tommy roept dat de kano lek is. Diana is bij terugkomst overstuur en probeert haar dochter te vinden, hetgeen na enige tegenslag lukt. Het incident leidt tot het inzicht bij Ruth dat ze haar kinderen niet kan vasthouden, al wil Pauli nooit bij haar weg. Van de andere kant ziet Diana voordelen in de opvoeding door opsluiting van Grace die met Andrej wil gaan samenwonen.

Shy people is minder overtuigend dan in de latere film Beasts of the southern wild (2012) van Benh Zeitlin die in hetzelfde gebied speelt. De spanning in de laatste film wordt opgewekt door een naderende storm en dat is natuurlijker dan door de moerasgeest van Joe die de getraumatiseerde Ruth en zijn kinderen in zijn greep houdt.

Hier de trailer op Dailymotion, hier mijn bespreking van Beasts of the southern wild, hier mijn bespreking van The postman’s white nights.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten