Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 9 april 2017

Filmrecensie: The physician (2013), Philipp Stölzi


Epische film over ontwikkeling geneeskunst blijft van bordkarton

The psychician is een lange epische film over de ontwikkeling van de geneeskunst, gebaseerd op de gelijknamige roman van Noah Gordon uit 1986. De film doet denken aan andere spektakelfilms zoals Ben Hur, maar mist de brille van zijn voorgangers. Ondanks de inbreng van acteurs als Tom Payne, Ben Kingsley en Emma Rigby ontbreekt het vuur in deze nogal schematisch en daardoor voorspelbaar opgezette productie.  

Stölzi begint in het jaar 1021 in Londen. We zitten midden in de Middeleeuwen. De kinderen hebben vieze gezichten, ook die van de moeder van de negenjarige hoofdpersoon Rob Cole, maar deze laatste jongen blijkt over een gevoelig vermogen te beschikken om te kunnen voorspellen dat iemand dood zal gaan. Hij voorvoelt op een avond waarop de kinderen met hun moeder brood eten, dat zij zal bezwijken en rent naar de rondtrekkende barbier (links op de poster), die niet alleen mensen knipt maar ook rotte tanden trekt en kruidenmengels verkoopt. Als Rob met de man terugkeert is er al een geestelijke aanwezig die hij heilig oliesel heeft toegediend aan de inmiddels ontslapen vrouw.

Tijdens de verdeling van de kinderen over andere gezinnen, probeert Rob bij de barbier terecht te komen. Hoewel de weinig gevoelige man, die tijdens zijn intocht in nieuwe plaatsen altijd de schoonheid van de vrouwen aldaar roemt, weinig zin heeft de jongen mee te nemen, kan hij niet om diens volharding heen en aanvaardt hem als zijn hulp. Rob leert het een en ander bij en vervangt zelfs zijn meester als die geen amputatie kan doen vanwege staarproblemen. Een jonge joodse dokter die opgeleid is door Ibn Sina uit Isfahan (rechts op de poster) helpt hem daar vanaf, waarop de belangstelling van Rob voor deze geleerde gewekt is.

Hij neemt afscheid van de barbier en reist naar het oosten, naar Egypte waar hij deelneemt aan een karavaan naar het vroegere Perzië waar de sjah aan de macht is in een land waar islamitische mullahs de moraal voorschrijven. In de woestijn komt hij de knappe joodse Rebecca tegen die vanwege een zakelijke transactie op weg is naar Isfahan. Ze draagt een boek bij zich waaruit ze hem voorleest over Aladin. Rob is zeer onder de indruk van het boek en van de vrouw, die door een zandstorm helaas van hem wordt weggerukt, maar van wie de kijker al weet dat hij haar later nog wel eens zal tegenkomen.

In de madrassa aan het hof van de sjah krijgt Rob lessen van Ibn Sina, die eerder zijn wonden verzorgde, toegebracht nadat hij door een assistent van de geleerde als leerling geweigerd was. Rob, die de naam Jesse heeft aangenomen om niet uit de toon te vallen, knippert natuurlijk met zijn ogen als hij verneemt dat de beide mannen een en dezelfde persoon zijn. Zijn leergierigheid is groot. Hij komt op straat inderdaad Rebecca weer tegen die in het huwelijk treedt met een welgestelde Perzische jood.

De verschijning van de pest brengt een zware tegenslag toe aan het leven in de stad. Ook Rebecca valt eraan ten prooi. Jesse helpt haar door voor te lezen over Sinbad de zeeman, waardoor hun contact zich verdiept tot het seksuele aan toe. Jesse wil de oorzaak van de ziekte opsporen door een lijk te ontleden maar dat is volgens zijn leermeester, die het verband ontdekt tussen vlooien, ratten en de pest, tegen de goddelijke principes. Als Jesse de behandeling van een zieke Zoroastriër opgedragen krijgt, die weinig aandacht aan zijn lichaam schenkt en het omhulsel na zijn dood aan Jesse toevertrouwt, gaat de laatste erin snijden om alles te weten te komen over het menselijk lichaam. Hoewel hij daarmee wel de sjah redt die net als zijn moeder aan een blindedarmontsteking leed, wordt hij door de mullahs opgebracht en ter dood veroordeeld.

Zijn dood wordt op het laatste moment afgewend door de inval van barbaarse Seltsjoeks die de joden en de sjah uit Isfahan komen verdrijven. Voordat Jesse met de boeken van Ibn Sina uit de brandende stad wordt weggeleid, heeft hij nog contact met Rebecca die nog bijna gestenigd werd door haar man vanwege haar overspel en, anders dan ik verwacht had, niet met Jesse meegaat maar teruggaat naar haar eigen land. In Londen hoort de barbier van zijn kunsten. De rat, zegt die verbijsterd. Deze rauwe uitspraak van de volkse magiër en kruidengenezer kan niet verhelen dat de sfeer in de film toch vooral van bordkarton was.
 
Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten