Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 13 april 2017

Het kaf en het koren (2016), documentaire René Roelofs


‘We weten niet wat we niet weten.’

De ondertitel De IND op zoek naar oorlogsmisdadigers geeft al aan waar Het kaf en het koren over gaat, namelijk de dienst in Den Haag, 1F genoemd, die zijn best doet om oorlogsmisdadigers tussen de asielzoekers op het spoor te komen. Dat dit in de praktijk een bijna onmogelijke opgave is blijkt uit de - nagespeelde - gevallen waarin wordt geprobeerd de waarheid boven water te krijgen. We weten niet wat we niet weten, verzucht senior medewerker Jos Fleuven, die verder niet emotioneel bij de zaken betrokken is, maar gewoon zijn werk doet.

Allereerst gaat het over een Syriër die zich in een asielzoekerscentrum vreemd gedraagt en tegenstrijdige verklaringen geeft. De dienst IF wordt getipt door een medewerkster van het azc met de vraag of zij meer informatie over deze persoon kunnen vinden. Hij blijkt foto’s op Facebook gezet te hebben waarin hij in een uniform te zien dat uit nadere informatie van de Republikeinse Garde blijkt te zijn, die ingeschakeld werd bij martelingen. De man ontkent echter buiten het zicht van de camera die hij niet bij het verhoor wil, zijn deelname aan de strijd. Over de foto’s zegt hij dat dit een ander is, waarop men gezichtsidentificatie za; toepassen. Een Zweedse collega hoort dat Syriërs toch al niet kunnen worden teruggestuurd en, niet als veel Afghanen die al langer in Nederland verblijven, bij gebrek aan een verblijfsvergunning in de illegaliteit verdwijnen.

Dan is er kanonnier uit Syrië die op grond van tegenstrijdige verklaringen over zijn deelname aan de strijd in Samarra in aanwezigheid van zijn advocaat en een tolk nader aan de tand wordt gevoeld (zie foto). Fleuven meent dat zijn gedetailleerde beschrijvingen nader onderzoek over zijn bediening van een kanon van Russische makelij mogelijk maken. Tijdens het verhoor wrijft de man zich uitgebreid in de handen. Toegeven doet hij niet, al is de informatie die hij geeft aantoonbaar onjuist. Hij heeft nooit iemand zien schieten vanaf de positie waar hij gelegerd was, laat staan zelf geschoten. Beelden van het totaal verwoeste Homs doen anders vermoeden. Aantonen dat de man geschoten heeft, kan men niet, dus mag hij blijven.

Een Koerd die les gaf aan minderjarigen over de ideologie van de PKK mag ook nog eens zijn verhaal vertellen. De IND beschikt over een rapport uit 2004 met onwelgevallige feite en wil weten of de Koerd daaraan een bijdrage heeft geleverd. De man krijgt een verblijfsvergunning. Een Iraniër die voor de elitetroepen van het regime heeft gewerkt is verdacht, maar in het overleg van het team blijkt dat men toch niet verder kan met deze zaak en dit dan ook maar laat zitten. Een Irakees die voor de veiligheidsdienst gewerkt heeft moet bijna wel gemarteld hebben. De man zegt ook dat men daardoor losgeld kon vragen van familieleden. Verder onderzoek is niet nodig.

De Afghaan Feda Amiri is eerder uitgebreid in het nieuws geweest, omdat hij, anders dan zijn gezinsleden het land diende te verlaten vanwege zijn werk bij de staatsveiligheidsdienst. Zijn dochter roept hem op de luchthaven dringend op om nog eens asiel aan te vragen, dit keer omdat hij zich tot het christendom bekeerd zou hebben. Fleuven wantrouwt deze informatie maar stelt dat het aan hogerhand is om een uitspraak te doen. Hij voert slechts het beleid uit zoals dat ontworpen is. De man wordt in Afghanistan op grond van zijn familieomstandigheden geweigerd en weer mee terug genomen maar na overleg met de Afghaanse regering toch weer naar Kabul gevlogen.

Een Syrische arts die in een ziekenhuis werkte doet het voorkomen dat hij niet wist dat de gewonden die door militairen binnen werden gebracht, gemarteld werden. Zelfs als ze eenmaal weer aan de betere hand door dezelfde militairen werden opgehaald. Zijn eerdere uitspraak dat ze meestal dood gingen, vindt hij zelf ook erg. Hij verschuilt zich achter de eed van Hippocrates om zieken te helpen. Met zijn handen op tafel wil hij zijn onschuld aantonen en hij krijgt ook zijn zin.

Een Nigeriaan weerspreekt een eerder verhoor waarbij hij vertelde dat hij geweld gebruikte bij de verkoop van grond. Dit keer zegt hij dat hij zijn mes alleen gebruikte om het gras te maaien. De IND stuurt een verdachte door naar de afdeling strafrecht, al weet men dat vaak niet meer te bewijzen is wat er precies is voorgevallen. De Nigeriaan krijgt in ieder geval geen verblijfsvergunning.

De documentaire sluit mooi aan bij het drieluik Land van aankomst dat Roelofs in 2013 maakte over de problemen rond integratie.

Hier meer informatie waaronder een reactie van de staatssecretaris en een nagesprek met de regisseur, hier mijn bespreking van Land van aankomst.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten