‘We weten niet wat we niet weten.’
De ondertitel De IND op
zoek naar oorlogsmisdadigers geeft al aan waar Het kaf en het koren over gaat, namelijk de dienst in Den Haag, 1F
genoemd, die zijn best doet om oorlogsmisdadigers tussen de asielzoekers op het
spoor te komen. Dat dit in de praktijk een bijna onmogelijke opgave is blijkt
uit de - nagespeelde - gevallen waarin wordt geprobeerd de waarheid boven water
te krijgen. We weten niet wat we niet weten, verzucht senior medewerker Jos
Fleuven, die verder niet emotioneel bij de zaken betrokken is, maar gewoon zijn
werk doet.
Allereerst gaat het over een Syriër die zich in een
asielzoekerscentrum vreemd gedraagt en tegenstrijdige verklaringen geeft. De
dienst IF wordt getipt door een medewerkster van het azc met de vraag of zij
meer informatie over deze persoon kunnen vinden. Hij blijkt foto’s op Facebook
gezet te hebben waarin hij in een uniform te zien dat uit nadere informatie van
de Republikeinse Garde blijkt te zijn, die ingeschakeld werd bij martelingen.
De man ontkent echter buiten het zicht van de camera die hij niet bij het
verhoor wil, zijn deelname aan de strijd. Over de foto’s zegt hij dat dit een
ander is, waarop men gezichtsidentificatie za; toepassen. Een Zweedse collega
hoort dat Syriërs toch al niet kunnen worden teruggestuurd en, niet als veel
Afghanen die al langer in Nederland verblijven, bij gebrek aan een
verblijfsvergunning in de illegaliteit verdwijnen.
Dan is er kanonnier uit Syrië die op grond van
tegenstrijdige verklaringen over zijn deelname aan de strijd in Samarra in aanwezigheid van zijn advocaat en een tolk nader
aan de tand wordt gevoeld (zie foto). Fleuven meent dat zijn gedetailleerde beschrijvingen
nader onderzoek over zijn bediening van een kanon van Russische makelij mogelijk
maken. Tijdens het verhoor wrijft de man zich uitgebreid in de handen. Toegeven
doet hij niet, al is de informatie die hij geeft aantoonbaar onjuist. Hij heeft
nooit iemand zien schieten vanaf de positie waar hij gelegerd was, laat staan
zelf geschoten. Beelden van het totaal verwoeste Homs doen anders vermoeden. Aantonen
dat de man geschoten heeft, kan men niet, dus mag hij blijven.
Een Koerd die les gaf aan minderjarigen over de ideologie
van de PKK mag ook nog eens zijn verhaal vertellen. De IND beschikt over een rapport
uit 2004 met onwelgevallige feite en wil weten of de Koerd daaraan een bijdrage
heeft geleverd. De man krijgt een verblijfsvergunning. Een Iraniër die voor de
elitetroepen van het regime heeft gewerkt is verdacht, maar in het overleg van
het team blijkt dat men toch niet verder kan met deze zaak en dit dan ook maar
laat zitten. Een Irakees die voor de veiligheidsdienst gewerkt heeft moet bijna
wel gemarteld hebben. De man zegt ook dat men daardoor losgeld kon vragen van
familieleden. Verder onderzoek is niet nodig.
De Afghaan Feda Amiri is eerder uitgebreid in het nieuws
geweest, omdat hij, anders dan zijn gezinsleden het land diende te verlaten
vanwege zijn werk bij de staatsveiligheidsdienst. Zijn dochter roept hem op de
luchthaven dringend op om nog eens asiel aan te vragen, dit keer omdat hij zich
tot het christendom bekeerd zou hebben. Fleuven wantrouwt deze informatie maar
stelt dat het aan hogerhand is om een uitspraak te doen. Hij voert slechts het
beleid uit zoals dat ontworpen is. De man wordt in Afghanistan op grond van
zijn familieomstandigheden geweigerd en weer mee terug genomen maar na overleg
met de Afghaanse regering toch weer naar Kabul gevlogen.
Een Syrische arts die in een ziekenhuis werkte doet het
voorkomen dat hij niet wist dat de gewonden die door militairen binnen werden
gebracht, gemarteld werden. Zelfs als ze eenmaal weer aan de betere hand door
dezelfde militairen werden opgehaald. Zijn eerdere uitspraak dat ze meestal
dood gingen, vindt hij zelf ook erg. Hij verschuilt zich achter de eed van
Hippocrates om zieken te helpen. Met zijn handen op tafel wil hij zijn onschuld
aantonen en hij krijgt ook zijn zin.
Een Nigeriaan weerspreekt een eerder verhoor waarbij hij
vertelde dat hij geweld gebruikte bij de verkoop van grond. Dit keer zegt hij
dat hij zijn mes alleen gebruikte om het gras te maaien. De IND stuurt een
verdachte door naar de afdeling strafrecht, al weet men dat vaak niet meer te
bewijzen is wat er precies is voorgevallen. De Nigeriaan krijgt in ieder geval
geen verblijfsvergunning.
De documentaire sluit mooi aan bij het drieluik Land van aankomst dat Roelofs in 2013
maakte over de problemen rond integratie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten