Pluizige bolletjes zorgen voor genegenheid in tijden van gemis
Hanna Bervoets houdt ervan om zaken in romanvorm te
onderzoeken en doet dat op uiteenlopende gebieden. Ruim een jaar geleden zat
ze, naar aanleiding van het verschijnen van haar roman Ivanov, nog tegenover Wim Brands om te praten over
identiteitskwesties naar aanleiding van voortplantingsonderzoek, dit keer
vertelt ze tegen Carolina Lo Galbo in bevlogen termen over een onderzoek naar
het verschijnsel genegenheid dat ze in het modern realistische sprookje Fuzzie uitwerkte. Hierna gaat ze eerst
een toneeltekst schrijven en daarna weer verder met een nieuwe roman.
Lo Galbo begint over de worsteling die de hoofdpersonen in Fuzzie hebben met het leven en de
liefde en getroost worden door pluizige bolletjes die Fuzzies heten, maar stapt
dan over op de twee prijzen die Bervoets onlangs ontving, een prijs voor Ivanov en een prijs voor haar gehele
oeuvre. Ze wil weten wat Bervoets daarvan is bijgebleven.
Bervoets vertelt dat ze zo’n juryrapport maar een keer heel
vluchtig leest omdat ze bang is dat ze daardoor in haar werk beïnvloed zal
worden en de lezer te veel tegemoet te komen.
Lo Galbo wijst er echter op dat haar werk steeds vernieuwend
is.
Bervoets bevestigt dit aan de hand van een vergelijking van
de roman Ivanov met Fuzzie, dat een reactie is op het
manipuleren van de lezer in het eerst genoemde boek. Ze schreef een aantal
fragmenten van Fuzzie op de
achterkant van de drukproeven van Ivanov
en ontdekte dat ze geen balletjes niet meer wilde opgooien, maar vrijer wilde
schrijven en niet alleen geleid worden door het plot. Daaruit is een mozaïekroman
tot stand gekomen over vier hoofdpersonen die niet erg gelukkig zijn in het
leven en de liefde en hun behoefte aan genegenheid op een pluizig bolletje
projecteren. Dat houdt welsprekende monologen tegen hen om de moed erin te
houden en het gat van het gemis te vullen.
Lo Galbo wil weten hoe ze aan haar onderwerp gekomen is.
Bervoets kijkt naar wat haar op dat moment bezig houdt. Dat
hield verband met allerlei scheidingen en liefdesverdriet in haar omgeving,
zichzelf niet uitgezonderd. Dat riep de vraag op naar het belang van
genegenheid. Ze stelt dat in relaties een onzichtbare weegschaal werkzaam is,
waarbij men de genegenheid voor elkaar afweegt. Dat is niet het geval bij verhoudingen
met dieren, kleine kinderen, exen of overleden personen. Daarbij speelt die
afweging niet. De liefde lijkt daardoor groter.
Lo Galbo stelt de interessante vraag of dit wel zo is.
Bervoets antwoordt dat dit wel en niet het geval is. Het is
gemakkelijker om te gaan met een Fuzzie, maar het heeft ook iets
horoscoop-achtigs, namelijk omdat het in algemene termen de ideeën of wensen
van de persoon bevestigt, terwijl het in de liefde om wederzijds vertrouwen
gaat. Ze moest tijdens het schrijven denken aan het contact met ouderen met
zorgrobots hebben. Ze weet zelf niet of die een positieve of negatieve invloed
hebben en daarom heeft ze daar een onderzoek aan gewijd. Het bolletje heeft bij
de verschillende personen ook andere functies zoals die van een surrogaat of
een goeroe. Ze verwijst naar een Japans simulatiespel waarbij men met een meisje
dat Ringo heet kan praten en men zelfs met haar kan trouwen, hetgeen in Japan
heel populair is.
Lo Galbo gaat door over de homoseksuele aard van de
hoofdpersonen.
Bervoets kent die goed en heeft zelf ook een lesbische
relatie, maar anderzijds gaat het daarbij niet, zoals in Ivanov waarin een aidsepidemie voorkomt, over hun geaardheid maar
over hun persoonlijkheid.
Hier
mijn verslag van het gesprek tussen Bervoets en Brands over Ivanov.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten