Mensenrechtenactivist zet zich in voor gemeenschap
Juist geheel in de ban van deze reisserie met boeiende
persoonlijkheden als Ken Livingston en Cora Bissett, zakte mijn belangstelling
bij het zien van de uitzending over mensenrechtenactivist Clive Clifford Smith,
een naam als van een romanfiguur. Hoewel Smith goed werk doet voor rechtelozen
en zich inzet voor het behoud van zijn leefomgeving in de streek Dorset in het zuidwesten
van Engeland, kan hetgeen hij te melden heeft in een paar zinnen gezegd worden
en was alle franje eromheen niet nodig.
Smith is geboren in Engeland, studeerde rechten en vertrok
naar de Verenigde Staten om zich daar in te zetten voor personen die de
doodstraf gekregen hadden en daarmee rechteloos geworden waren. Later zette hij
zich, ook vanuit Londen, in voor de gevangenen in Guatonamo Bay, die net zo
rechteloos waren. Hij strijdt tegen de excessen van de War on terror die
slachtoffers maakt onder goedwillende moslims.
In 2004 kwam hij met zijn vrouw naar Dorset. Hij loopt rond
in de stad Bridport waar jaarlijks een festival van malle hoedjes gehouden
wordt, ook voor hondjes. Het stel vestigde zich in het heuvelachtige Symondsbury
dat slechts 162 inwoners kent maar wel een monument heeft voor de gevallenen
uit de Eerste Wereldoorlog. Symondsbury werd in dat opzicht zwaar getroffen. Achtentwintig
jonge mannen kwamen om het leven. Een inwoonster vertelt dat er na de oorlog
zelfs te weinig mannen waren om in de landbouw te werken. Smith vindt het
belangrijk bij hun dood stil te staan, om te voorkomen dat hun inzet voor niets
is geweest. Hij vertelt over de motieven van de regering om aan de oorlog mee
te doen. Dat was niet zozeer om de Belgen te redden van de Duitsers maar
veeleer om het Britse imperium in stand te houden. De recruten uit het dorp kregen
hun opleiding in de buurt en sommigen leerden omgaan met de tank, een nieuw
wapen. Smith bezoekt de voormalige basis dat nu een museum is waar voor het
publiek de werking van een moderne tank gedemonstreerd krijgt. De directeur
vertelt als een kleine jongen zo blij over de mogelijkheden. De verschrikkingen
laat hij liever achterwege. Na de oorlog moest het land opnieuw zijn positie
innemen in de wereld. De vraag was waar men bij hoorde. Men verschanste zich
het liefst op het eiland, ver weg van de nieuwigheden. De vele tweedehandswinkeltjes
in Bridport getuigen ervan. Smith koopt een boekje over Robin Hood dat hij nog
niet bezat.
In zijn vrije tijd speelt hij graag cricket met vrienden.
Hij haalt met zijn oude auto een teamgenoot op en zegt dat hij geen aanvoerder
wil zijn omdat hij op zijn werk altijd al de baas moet spelen. Cricket was
vroeger een sport voor de hogere klasse, maar zij doen het voor de
gezelligheid. Smith introduceert een aantal teamgenoten zoals Mark, een
vroegere politieman die graag langs de kust wandelt en pubs bezoekt. Hij stuitte
daarbij op een snookerclub die ooit door vrouwen werd opgericht om hun mannen
van de drank te houden, maar tegenwoordig mogen zij er zelf niet meer komen. Sean
is een andere teamgenoot die in de bouw werkt maar zijn vrije tijd ook gitaar speelt
en op kreeft vist.
Dorset moet blijven zoals het is, is de algemene mening. Die
wordt echter aangetast door de vele toeristen die de streek bezoeken en
Londenaren die de huizen opkopen, waardoor de oude bevolking wordt weggejaagd.
Smith zet zijn expertise in rond vragen over de macht, maar de toekomst is
onduidelijk. Boer Francis pacht zijn boerderij, zoals zijn vader en grootvader
voor hem maar veel zekerheid heeft hij niet. Smith vindt het belangrijk dat traditie
en gemeenschapszin in zijn land behouden blijven. Dat is iets waar wij allemaal voor zouden moeten staan.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten