Mooie woorden, weinig debat
In het Europees parlement werd onder leiding van de knappe
Italiaanse journaliste Monica Maggioni (zie foto) opnieuw gediscussieerd door de drie
kandidaten voor het voorzitterschap van de Europese Commissie, met daarbij - net als de vorige keer -
Ska Keller van de Groenen, en nieuw: Alexis Tsipiras van Radicaal Links. Ze
brachten hun meningen over Europa naar voren tegenover het publiek in de zaal.
Op Twitter (#TellEurope) kon men reageren. Soms werd een woordwolk (ofwel wordcloud)
in beeld gebracht om aan te geven waarover de commentaren in de sociale media
gingen. Hier mijn impressie.
Good evening Europe, riep Maggioni, die aan Sofia Loren
deed denken. Your vote will decide. Het deed denken aan het Eurovisie
Songfestival. Anders dan het vorige debat in Maastricht dat met veel tam
tam werd aangekondigd als het eerste debat tussen de kandidaat voorzitters van
het Europees parlement hetgeen een stap moest zijn op weg naar verdere
democratisering van de Unie, bleef het dit keer bij beginselverklaringen en
mooie woorden, vooral weer van Ska Keller. De Griek Alexis Tsipras probeerde de gevestigde
namen aan de tand te voelen, maar door de beperkte tijd voor een debat lukte
hem dat niet echt. Verhofstadt verweerde zich tegen de kritiek dat de
oorzaak van de crisis in Griekenland door het cliëntelisme van de regering is veroorzaakt.
Voor de toppers met hun openingsstatements kwamen werd
eerst de dood, die dag, van Jean-Luc Dehaene gememoreerd. Verhofstadt noemde hem
een moedig politicus, iemand die zijn kop durfde uitsteken en zijn bijdrage
voor Europa heeft geleverd.
Vooral Jean-Claude Juncker die namens de christen democraten
sprak, verkondigde veel bla bla en deed dat nog in het Frans ook. Ik had de
indruk dat hij zich als staatsman probeerde te afficheren, met zo’n bedaarde toon,
waaruit echter weinig hoop op verandering sprak. Dat hij vele nachten had
doorgewerkt om Griekenland bij de Unie te houden klonk pathetisch.
De noodzaak van verandering kwam, wat de grote drie betreft,
het meest bij Schulz van de sociaaldemocraten aan bod. Hij verklaarde zich tegen
speculatie, belastingontduiking en belastingfraude en voor projecten voor
werkloze jongeren. Hij probeerde een visie voor te houden van een ander Europa,
al .
Verhofstadt meende dat Europa op een kruispunt staat. Of de
nationale staten krijgen het weer voor het zeggen of we gaan richting eenwording,
al moet die bij hem vooral dienen om de concurrentie met de V.S. en China aan
te kunnen. Als we teruggaan naar de nationale munt worden de burgers de dupe. Federalisme
is zijn adagio.
Tsipras begon meteen in het Grieks over de slachtofferrol
die zijn land kreeg in een neoliberaal experiment. Keller noemt naast de
sociale rechten als enige het klimaat dat aandacht verdient. Vergroening van de
maatschappij is daarvoor een voorwaarde, bezuinigingen leiden tot
verslechtering. Op economisch gebied bepleitte Keller een scheiding tussen
spaarbanken en investeringsbanken. De grote drie waren voor de bankenunie die
ervoor moet zorgen dat de spaargelden van de burgers veilig zijn.
Wat betreft de politiek stond Oekraïne weer centraal. Verhofstadt
las een recente brief voor van Gary Kasparov die stelt dat de veiligheid van
Europa in het verlengde ligt van die van Oekraïne. De liberaal bepleitte harder
optreden tegen Poetin en zijn gevolg. Volgens Tsipras is Oekraïne een wond in
het hart van Europa die alleen met diplomatie en dialoog te stelpen is. Keller was
het met hem eens maar zei dit maal ook dat er grenzen gesteld moeten worden aan
Poetin en dat Europese landen moeten stoppen met wapenleveranties aan Rusland.
Hoewel ze ons land niet noemde zou het best kunnen dat zij op ons doelde. Door voorrang
te geven aan duurzame energie worden we minder afhankelijk van Rusland.
Over meer onafhankelijkheid van Europese regio’s als Catalonië
en Schotland waren de meningen verdeeld. Verhofstadt en Juncker vonden het een
kwestie van de nationale staten waar Europa zich niet mee mag bemoeien, de
anderen gingen meer uit van het zelfbeschikkingsrecht en willen de regio’s een plaats
geven in de Unie.
De problematiek van de bootvluchtelingen moet volgens
Verhofstadt opgelost worden op Europees niveau met een immigratiebeleid zoals
ook de V.S. en Canada kennen. Tsipras en Keller willen een beter asielrecht.
Keller vindt politieagent Frontex onaanvaardbaar en acht Europa het aan het
winnen van de Nobelprijs voor de Vrede verplicht om zich niet terug te trekken
achter de eigen muren. Juncker is tegen het verlagen van de ontwikkelingshulp
die de trek naar Europa vergroot.
Verder ging het over de geringe opkomst van de burgers voor
de verkiezingen, de vrijheid van godsdienst in de Unie en de corruptiebestrijding.
Allen vinden tenslotte dat de nieuwe voorzitter uit hun midden moet komen.
Schulz gaat zover dat hij tegen Maggioni, die hem een vraag stelt, zegt dat zij
met de nieuwe voorzitter spreekt. Tenslotte mag iedereen nog eens zijn visie op
Europa samenvatten. Tsipras wil de trojka verjagen en een duurzame oplossing van
de schuldenproblematiek in het Zuiden vinden. Schulz zegt dat het Europese huis
de belangen van zijn burgers moet dienen. Keller vraagt tenslotte nog aandacht
voor de ontvoerde meisjes in Nigeria.
In Nederland was weer weinig belangstelling voor het debat.
Daar richt men zich liever op het WK voetbal. Soms kom ik een verdwaalde
discussie tegen zoals laatst bij Pauw & Witteman tussen Groen Links en de
Partij van de Dieren over de vraag hoe de dierenrechten het best tot hun recht
komen, binnen of buiten de Unie. Lijstduwer van de PvdD Ewald Engelen pleitte bevlogen
voor het laatste.Toch is meer te zeggen voor de houding van Groen Links. De EU van binnen uit hervormen in een richting die Ska Keller aangeeft.
Hier
mijn verslag van het vorige EU-debat in Maastricht op 28 april j.l.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten