Erotische fantasie over beestachtige lust
Het verslindende en verkrachtende beest die een hoofdrol
speelt in deze film van Walerian Borowczyk, laat lang op zich wachten maar
kondigt zijn schaduw wel al ruim van te voren aan. Hij leeft in de bossen rond
een vervallen Frans kasteel, waarin de ontwikkelde markies Pierre zich
bezighoudt met de toekomst van het landgoed. Zijn zoon, de zwaar behaarde Mathurin,
is vooral bezig met zijn hobby, het laten dekken van merries door hengsten,
hetgeen in het begin van de film door Borowczyk heel plastisch wordt getoond.
De intrige wordt gevormd door een testament dat Philip
Broadhurst, een rijke Britse vriend van Pierre, heeft opgemaakt. Daarin stelt
hij dat hij zijn dochter Lucy laat trouwen met de zoon van Pierre en dat de
kardinaal het huwelijk moet voltrekken. Pierre gebiedt de oom die een broer is
van de kardinaal om hem uit te nodigen. De oom ziet een huwelijk niet zitten omdat
het familiebezit op die manier verloren gaat, maar moet wel voldoen aan het
verzoek van zijn neef omdat die hem chanteert met het feit dat hij zijn vrouw
heeft vergiftigd. Het komt hem goed uit dat de kardinaal nog op reis is en hem niet
kan spreken. Pierre moet zijn zoon eerst nog laten dopen en nodigt daartoe de
dorpspastoor uit.
De erotische lading die al rond de paardenstallen werd
ingezet, krijgt een vervolg met de komst van de dorpspastoor met twee
misdienaars, die aan al zijn wensen tegemoet lijken te komen, waaronder op het klavecimbel
spelen. Elders in huis neukt Clarisse, de dochter van Pierre onophoudelijk met
de jonge zwarte bediende. In deze ambiance arriveren Lucy Broadhurst (Lisbeth
Hummel) en haar tante Virginia in het kasteel. Ze komen per abuis bij de
stallen waar de paarden, tot fascinatie van Lucy, met elkaar paren. Ze maakt
meteen de nodige polaroidfoto’s en stuit later in het kasteel op de nodige aanwijzingen
die de aanwezigheid van het beest suggereren, onder andere getekend door
Romilda die twee eeuwen eerder in het kasteel woonde.
Pierre heeft inmiddels zijn zoon geschoren en de doop zelf
achter gesloten deuren verricht. Hij vertelt de dames dat ze geen geloof moeten
hechten aan de verhalen over het beest dat daar zou rondwaren. Hij stelt ook
zijn zoon gerust die ondanks zijn doop toch bang is voor de gebeurtenissen die
gaan komen. Lucy verkeert in een opgewonden toestand door de foto’s van de
parende paarden en de illustraties die ze in het kasteel vindt. Tijdens het
diner dat in afwezigheid van de kardinaal plaatsvindt, gedraagt Mathurin zich onbeschoft
waardoor men eten staakt. In afwachting van de komst van de kardinaal en de
voltrekking van het huwelijk valt iedereen in slaap. Lucy is nog steeds
seksueel opgewonden. Ze droomt van de ontmoeting die Romilda (Sirpa Lane)
eerder had met het beest en gaat tussendoor kijken bij haar toekomstige man die
door de drank zwaar slaapt en geen oog heeft voor zijn bevallige aanstaande
vrouw.
Beelden van de seksuele ontmoeting tussen Romilda en de
rusteloze Lucy in bed wisselen elkaar af, tot Lucy weer naast Mathurin staat en
vreest dat die dood is. Gillend maakt ze iedereen wakker. Mathurin blijkt
comateus vanwege de drank van de vorige avond en wordt in afwachting van de
komst van de dokter door Pierre, de pastoor en diens secondanten in de kamer
neergelegd. Tante Virginia krijgt een ingeving. Ze rukt de kleren van Mathurins
lijf en ontdekt zijn werkelijke aard, waarop de dames vluchten. Bij de ingang
van het kasteel lopen ze bijna de kardinaal omver die een polaroid oppakt
die Lucy heeft laten vallen, hetgeen hem de nodige vermaningen ontlokt over
bestialiteit en de, in de bijbel genoemde, straffen die daarop staan.
De zwarte bediende die het blauwe muiltje van Romilda vindt
en terugbrengt naar het kasteel maakt van La
bête een wonderlijke mengeling van erotische gebeurtenis en fantasie, die steun
geven aan het motto ontleend aan Voltaire: rusteloze dromen zijn in feite tijdelijke
gekte.De roos waarmee Lucy zich op de poster bevredigt moet door Borowczyk die het verhaal en het scenario schreef, ontleend zijn aan het volksverhaal Belle en het beest.
Hier
de trailer, die begint met de wolfachtige kop van het beest, die van mij wel
wat buitenissiger had gemogen. De snelle korte noten van Scarlatti, door een van de misdienaars gespeeld, doen het daarentegen prima in de film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten