Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 29 mei 2014

Filmrecensie: L’ecole de la chair (1998), Benoit Jacquot


Modeontwerpster in de ban van een jonge ober, die zich niet laat kooien

Isabelle Huppert speelt de hoofdrol in L’ecole de la chair als een mode ontwerpster die niet tevreden is met haar persoonlijk leven en een oogje laat vallen op Quentin, een boksende jonge ober in een gaybar. De relatie ontwikkelt zich met allerlei hobbels, die in een Amerikaanse film al gauw teveel zouden zijn, maar daardoor een des te realistischer en spannender beeld geven van het leven.

Het avontuur tussen de gescheiden veertiger Dominique en de vrijgezelle twintiger Quentin begint als Dominique samen met haar vriendin een gaybar bezoekt en daar Quentin ziet. Volgens travestiet Chris, die Dominique inlicht over de ober, is Quentin niet erg betrouwbaar en soms agressief. Chris kan het weten want hij heeft een relatie met Quentin achter de rug.

Desalniettemin is Dominique zo in de ban van de jongeman dat ze hem uitnodigt voor een etentje. Als hij daarna in een speelhol achter een game kruipt wordt ze behoorlijk ongeduldig. Ze staat op het punt om te vertrekken, is al vertrokken, maar keert terug om een nieuwe afspraak met Quentin te maken. Die besluit om meteen maar met Dominique mee te gaan naar een hotel, waar hij zijn gespierde lijf laat bewonderen. Als Dominique hem de volgende ochtend betaalt wil hij het geld eerst niet aannemen en daarna alleen omdat ze daarmee zijn telefoonnummer gekocht heeft.

Het valt nog niet mee weer in contact met Quentin te komen, omdat hij een vals nummer heeft opgegeven. Dominique maakt een afspraak met Chris om meer over Quentin aan de weet te komen. Het blijkt dat hij een grote schuld heeft aan de bar. Dominique voldoet de schuld en koopt hem daarmee vrij. Ze kleedt hem en gebruikt hem voor een fotoshoot.

Quentin blijft nog steeds een raadsel voor haar. Ze bezoekt de oudere heer Soukaz, die in het begin van de film door Quentin werd aangesproken, maar toen niets van de jongen wilde. Soukaz vertelt haar niet alles maar wel dat hij Quentin ooit bij hem woonde, dat hij in zijn binnenste koud is, zijn familie onderhoudt en dat hij bang is verlaten te worden.

Als Quentin na een etentje bij Dominique de hort op gaat om te werken, doorzoekt zij zijn papieren, waaronder het werkadres van zijn moeder. Als hij in de ochtend terugkomt met een vriend is Dominique ontdaan. Om het goed te maken wil Quentin een paar dagen met haar naar Marokko. Dominique brengt een bezoek aan de mensa waar de moeder van Quentin eten uitdeelt maar spreekt haar niet. De vakantie is ook geen succes. Bij toeval ontmoet ze Laurence Thorpe, een klant van Dominique, met man en minderjarige dochter Marine, die in hetzelfde hotel verblijven. Quentin is meteen gecharmeerd van de dochter…  

Omdat Quentin nog steeds niet aan een lijntje te krijgen is, begint Dominique een affaire met de oudere Fransman David Cordier. Quentin komt hem op een vroege ochtend tegen op de trap voordat hij het appartement van Dominique binnen gaat. Hij schrijft haar dat hij een tijdje weg is, maar dat ze zich geen zorgen hoeft te maken, omdat hij van haar houdt. Dominique weet niet dat hij inmiddels verloofd is met Marine, maar ruikt onraad en zoekt hem op bij een homo ontmoetingsplek, waarna de ontknoping langzamerhand in zicht komt.

Isabelle Huppert speelt haar rol fantastisch. Opnieuw zien we het personage en niet de actrice erachter. In dit geval de directrice met haar grote verlangen en al haar pogingen om dat vervuld te krijgen in een drama met een spannend scenario. L’ecole de la chair die in het Engels The school of the flesh heet, is gemaakt naar de gelijknamige roman van de Japanner Yukio Mishima, die op 45 jarige leeftijd door harakiri een eind aan zijn leven maakte en een indrukwekkend oeuvre achterliet.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten