Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 9 mei 2014

Oude bomen (2014), documentaire van Deborah van Dam



Gemeenteraad bekommert zich niet om inwoners

Oude bomen moet men niet verplaatsen, luidt het spreekwoord, maar de 83 jarige tuinder uit Bergschenhoek die met zijn gezin door zijn gemeente onteigend gaat worden geeft er een andere draai aan. Oude bomen gaan toch dood zegt hij, waaruit de berusting spreekt dat er tegen de gemeentelijke plannen toch niet te vechten is.

Deborah van Dam brengt dit exemplarische drama tussen machthebbers en mensen op een persoonlijke manier naar voren: de vrouw des huizes helpt haar kleinkind na de wc in haar broek op een manier zoals oma’s dat in heel Nederland doen: niet teveel aandringen, maar wel zorgen dat het gebeurt.

In het begin van de documentaire zien we haar met een hoofddoek op bij het half afgebroken huis. Het regent en het waait. Ze wil graag de plinten bewaren en roept een bouwvakker die haar het gewenste bezorgt. Ze reikt hem een tientje aan omdat ze ook al geen koffie voor hen heeft. Ietwat beschroomd pakt de bouwvakker het papiergeld aan. De vrouw die huis en haard heeft moeten verlaten is niet rancuneus.

Dat is met haar man wel anders. Die neemt elke gelegenheid te baat om te foeteren tegen de hoge heren, het stropdassen volk dat niets waard is. Ook de nieuwe stek die zijn zoon Sep in Luttelgeest de Noordoostpolder op het oog heeft kan nooit wat worden. Inmiddels wordt er een vrij machteloze strijd gevoerd met de gemeente. Pedro, de andere zoon, infiltreert door in de gemeenteraad plaats te nemen. Eigenlijk was het een idee van dochter Mieke maar zij woont niet in de gemeente. Haar actiepartij Behoud Huis de Haas kreeg met de verkiezingen een zetel die vervolgens werd bezet door haar broer. Overigens zorgt de infiltratie ook voor problemen in het gezin. Pedro heeft vertrouwelijke informatie die hij niet zomaar thuis op tafel kan leggen. Sep probeert hem te interesseren voor een verhuizing naar Luttelgeest, maar dan moet Pedro de gemeenteraad opgeven en dat bevalt hem zo te horen wel.

De strijd tussen de tuinder en het gemeente heeft te maken met de geplande Vinexwijk in de gemeente. De tuinderij moet daarvoor wijken. Het conflict draait over het moment waarop men zal gaan bouwen. De hoogbejaarde ouders willen nog twee jaar in hun woning blijven. De kinderen vrezen dat er straks een braakliggend brandnetelveld zal ontstaan. Terwijl de camera op het werkzaamheden in het bedrijf is gericht, horen we de verschillende stemmen in de gemeenteraad: de VVD wil geen precedent scheppen, de wethouder wil geen uitstel.

Dochter Mieke doet nog een bevlogen appèl op de gemeenteraadsleden, de burgemeester en de betrokken wethouder om niet alleen naar de regels te kijken, maar het hart te laten spreken en de eigen burgers tegemoet te komen, maar na haar emotionele zwijgt iedereen kil.

Tenslotte lijkt het gezin zich bij het voldongen feit neer te leggen. De vader gaat met Sep mee naar diens toekomstige tuinderij in Luttelgeest en vindt het daar toch wel fantastisch. De moeder die na de ontruiming met haar man in een eengezinswoning zit, zegt heel Hollands dat alles went. Het is alleen jammer dat ze haar kleinkinderen, die graag rond de tuinderij speelden, niet meer om zich heen heeft. Later moet ze ook nog haar man missen die na een hersenbloeding in een tehuis is opgenomen.

De ontluistering komt op het eind. In de aftiteling lezen we dat enkele jaren na het besluit tot ontruiming er nog steeds niet gebouwd wordt. De wethouder is opgestapt vanwege belangenverstrengeling en de burgemeester heeft zijn ambt neergelegd. De gemeente verliest 286 miljoen op de exploitatie van de bouwgrond. Zo gaat het in de wereld.

Hier de site van Windmillfilm met de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten