De onzekere binnenwereld van achttienjarigen
Hoe is de denk- en leefwereld van jongens van 18? Het is niet
zo gemakkelijk daar achter te komen, zelfs niet als men jongens van die
leeftijd kent, want hun leven laat zich niet zo goed kennen, ook niet voor hen
zelf trouwens. Het onbezorgde jeugdland is een cocon, waarin men zich beschermd weet, maar de
onzekerheid is groot. Het leven dat komen gaat voor een groot deel onbekend. Tomas Kaan probeert door te dringen in hun
binnenwereld.
Kaan nodigde een groep leeftijdsgenoten een week uit in een
oud hotel en filmde hen op verschillende momenten, zoals tijdens het eten of
tijdens het scheuren in een oude auto, die vervolgens wordt gesloopt (zie foto). Ook had hij gesprekken met de jongens
individueel. Hun namen kwamen pas achteraf in beeld zodat niet altijd viel uit
te maken was met wie we van doen hadden, maar misschien was het wel de
bedoeling van Kaan wel om ons onder te dompelen in de sfeer die bij een
achttien jarige leeftijd past. In ieder geval mijn excuses als ik een uitspraak
bij een verkeerde naam gezet heb.
De documentaire Wij
zijn 18 met als ondertitel Ontboezemingen
op de magische grens van volwassenheid is opgebouwd uit negen hoofdstukken
die een bepaald aspect van het leven zoals drugs, seks, agressie, meisjes en de
relatie met de vader tot onderwerp hebben, zoals Wij zijn nieuwsgierig of Wij
dromen. Verder valt op dat een groot deel van de documentaire in zwart wit
is, waaronder alle interviews, zoals met Guus die de spits afbijt en af en toe
diepzinnige opmerkingen maakt.
Deze jongen zit met een bloot bovenlijf op een stoel en zegt
dat het leven om hemzelf draait. Hij ziet zichzelf nog steeds als dezelfde
persoon, al wordt zijn stem lager en heeft hij okselhaar (maar daarentegen nog
geen borsthaar). Toen hij zeven jaar oud was, zag hij voor het eerst porno. Het
was als met een autowrak langs de snelweg waar je liever niet naar kijkt, maar het
toch doet. Hij zou het voor een meisje vernederend vinden als hij aan porno zou
denken in contact met haar. Met het ouder worden hoeft hij zichzelf wellicht
minder te bewijzen voor anderen, maar meer voor zichzelf, al blijft toch de
drang om zijn mannelijkheid te bewijzen om niet buiten de boot te vallen. De
tijd zonder verplichtingen was de mooiste. Op het eind zegt hij dat
volwassenheid betekent dat de onzekerheid voor een groot deel wordt uitgebannen
en dat er stabiliteit is bereikt.
De zwarte Shaquille uit Curacao is herkenbaar tussen anderen
die vaak veel op elkaar lijken. Muziek is belangrijk in zijn leven, net als
zijn moeder. Hij wil net zo sterk worden als zij. Opgroeien is stressvol
vanwege de fouten die men kan maken. Hij zag de pijn van zijn moeder over zijn
alcohol- en medicijnenverslaving. Hij wilde dood maar zag erop tegen op zijn
zijn polsen door te snijden. Zijn vader kent hij niet en die hoeft hij ook niet
te zien. Zijn tatoeages zijn volgens hem tijdloos. Porno kijken is handig om
standjes te leren net zoals afbeeldingen uit de Kama Sutra. Hij wil met zijn
liefdeskunst graag een meisje gek maken. Hij heeft nog veel te leren, maar hij
denkt dat hij er wel komt. Ik meende te horen dat hij twee jaar voorwaardelijk
had.
Een van de andere jongens kijkt uit naar een baard en weet
niet precies wanneer hij een man is. (How many roads must a man walk down? schreef ik gisteren in mijn bespreking van het verjaardagsconcert voor Bob Dylan). Een jongen
die vroeger heel dik was en een maagverkleining heeft ondergaan zegt dat hij
nog nooit met een meisje naar bed is geweest, maar daarover liegt omdat de druk
van zijn omgeving groot is. Toekomstdromen zijn nogal materieel van aard.
Hier
de site van Tomas Kaan met daarop de trailer. Hij gebruikt een citaat uit Demian van Herman Hesse als motto voor Wij zijn 18. Daarin is de mens als een
vogel die om te groeien zijn ei kapot moet maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten