Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 31 mei 2014

Wij zijn 18 (2014), documentaire van Tomas Kaan



De onzekere binnenwereld van achttienjarigen

Hoe is de denk- en leefwereld van jongens van 18? Het is niet zo gemakkelijk daar achter te komen, zelfs niet als men jongens van die leeftijd kent, want hun leven laat zich niet zo goed kennen, ook niet voor hen zelf trouwens. Het onbezorgde jeugdland is een cocon, waarin men zich beschermd weet, maar de onzekerheid is groot. Het leven dat komen gaat voor een groot deel onbekend. Tomas Kaan probeert door te dringen in hun binnenwereld.

Kaan nodigde een groep leeftijdsgenoten een week uit in een oud hotel en filmde hen op verschillende momenten, zoals tijdens het eten of tijdens het scheuren in een oude auto, die vervolgens wordt gesloopt (zie foto). Ook had hij gesprekken met de jongens individueel. Hun namen kwamen pas achteraf in beeld zodat niet altijd viel uit te maken was met wie we van doen hadden, maar misschien was het wel de bedoeling van Kaan wel om ons onder te dompelen in de sfeer die bij een achttien jarige leeftijd past. In ieder geval mijn excuses als ik een uitspraak bij een verkeerde naam gezet heb.

De documentaire Wij zijn 18 met als ondertitel Ontboezemingen op de magische grens van volwassenheid is opgebouwd uit negen hoofdstukken die een bepaald aspect van het leven zoals drugs, seks, agressie, meisjes en de relatie met de vader tot onderwerp hebben, zoals Wij zijn nieuwsgierig of Wij dromen. Verder valt op dat een groot deel van de documentaire in zwart wit is, waaronder alle interviews, zoals met Guus die de spits afbijt en af en toe diepzinnige opmerkingen maakt.

Deze jongen zit met een bloot bovenlijf op een stoel en zegt dat het leven om hemzelf draait. Hij ziet zichzelf nog steeds als dezelfde persoon, al wordt zijn stem lager en heeft hij okselhaar (maar daarentegen nog geen borsthaar). Toen hij zeven jaar oud was, zag hij voor het eerst porno. Het was als met een autowrak langs de snelweg waar je liever niet naar kijkt, maar het toch doet. Hij zou het voor een meisje vernederend vinden als hij aan porno zou denken in contact met haar. Met het ouder worden hoeft hij zichzelf wellicht minder te bewijzen voor anderen, maar meer voor zichzelf, al blijft toch de drang om zijn mannelijkheid te bewijzen om niet buiten de boot te vallen. De tijd zonder verplichtingen was de mooiste. Op het eind zegt hij dat volwassenheid betekent dat de onzekerheid voor een groot deel wordt uitgebannen en dat er stabiliteit is bereikt.

De zwarte Shaquille uit Curacao is herkenbaar tussen anderen die vaak veel op elkaar lijken. Muziek is belangrijk in zijn leven, net als zijn moeder. Hij wil net zo sterk worden als zij. Opgroeien is stressvol vanwege de fouten die men kan maken. Hij zag de pijn van zijn moeder over zijn alcohol- en medicijnenverslaving. Hij wilde dood maar zag erop tegen op zijn zijn polsen door te snijden. Zijn vader kent hij niet en die hoeft hij ook niet te zien. Zijn tatoeages zijn volgens hem tijdloos. Porno kijken is handig om standjes te leren net zoals afbeeldingen uit de Kama Sutra. Hij wil met zijn liefdeskunst graag een meisje gek maken. Hij heeft nog veel te leren, maar hij denkt dat hij er wel komt. Ik meende te horen dat hij twee jaar voorwaardelijk had.

Een van de andere jongens kijkt uit naar een baard en weet niet precies wanneer hij een man is. (How many roads must a man walk down? schreef ik gisteren in mijn bespreking van het verjaardagsconcert voor Bob Dylan). Een jongen die vroeger heel dik was en een maagverkleining heeft ondergaan zegt dat hij nog nooit met een meisje naar bed is geweest, maar daarover liegt omdat de druk van zijn omgeving groot is. Toekomstdromen zijn nogal materieel van aard.  

Hier de site van Tomas Kaan met daarop de trailer. Hij gebruikt een citaat uit Demian van Herman Hesse als motto voor Wij zijn 18. Daarin is de mens als een vogel die om te groeien zijn ei kapot moet maken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten