Verbondenheid tussen mensen mogelijk
Begin november 2013 interviewde Medhi Hasan van The
Huffington Post in een café in Londen Russel Brand over zijn ideeën over de
revolutie. Dit naar aanleiding van een eerder interview, eind oktober, in BBC’s
Newsnight van Jeremy Paxman met Brand, waarin zich nogal wat
communicatieproblemen voordeden. Terwijl Paxman gelooft in de traditionele parlementaire
democratie wijst Brand hem op het onvermogen om de ondergang van de aarde, de
uitbuiting van een groot deel van de wereldbevolking en het creëren van een
onderklasse te voorkomen.
Russell Brand (1975) is een controversieel stand up comedian
die een moeilijk leven achter de rug heeft, maar door transcendente meditatie evenwicht
in zichzelf probeert te vinden.
In een nogal duister zaaltje neemt Brand plaats in een
fauteuil maar zet zich al gauw in een lotus positie. Hij praat heel druk, gedraagt
zich als een opgewonden standje (stand up), maar zijn boodschap is net als in
het interview met Paxman gemeend.
Op de vraag of hij links is antwoordt Russell dat hij zichzelf
niet wil labellen en zich ziet als een individu. Volgens een vriend die het
communisme bestudeert heeft, is dat uiteindelijk een stelsel van samendelen. Hij
verwijt de conservatieven dat ze alle macht aan zichzelf houden in een systeem
dat het egoïsme bevordert en hij bepleit een globale agenda om de armoede in de
wereld uit te bannen. Geheel volgens de denkbeelden van Occupy dienen de
superrijken in te leveren.
Hasan draagt aan revolutie verwante begrippen aan als gulags
en deathcamps, maar Russell is volstrekt geweldloos zegt hij. Hij heeft Marten
Luther King en Ghandi als voorbeelden van burgerlijke ongehoorzaamheid. Het
gaat hem om een revolutie van het bewustzijn.
Stemmen doet hij niet, zegt hij weer, net als tegen Paxman,
omdat het niet werkt, een doekje voor het bloeden, zouden wij in Nederland zeggen.
De bevolking verdient ook meer dan alleen stemvee te zijn en gehersenspoeld te
worden met brood en spelen. Conservatieven en Labour is een pot nat. Politici
zijn schaduwen op de muur, het gaat om echte ideeën. Ook Barack Obama is een
administrator, beter dan George Bush maar verder irrelevant. Hijzelf is geen
politicus, dat is ook wel te zien aan zijn ludicrous conduct, zegt hij,
draaiend in zijn stoel. Een politicus moet dienstbaar zijn.
Hij heeft een sterk spiritueel besef dat hij voedt met
transcendente meditatie. Daardoor kan men afstand nemen van egoïstische
verlangens, zoals hij die ook wel kent. Ondanks zijn rijkdom kent hij de andere
kant van de looking glass. Hij is arm opgegroeid en kende veel problemen
waaronder een verslaving aan alcohol en drugs. Verslaafden dienen niet
gecriminaliseerd maar geholpen, omdat ze moeite hebben het leven aan te kunnen.
Hulpvaardigheid is ook vereist om de planeet te redden. Zijn
bekommernis om Moeder Aarde lijkt op die van astronaut Wubbo Ockels, die zich
de verbondenheid van ons wereldbewoners gewaar werd toen hij vanuit de ruimte
naar dat fascinerende bolletje keek en zich tot zijn recente dood inzette om het
bewustzijn daarvan over te brengen.
Tegen het einde van het gesprek is er ruimte voor de
(donkere) zaal om vragen te stellen. Russell zegt geen prediker te zijn van een
speciale weg, maar vindt dat iedereen zijn eigen pad moet gaan. Mensen hoeven
niet te veranderen of beter te worden, maar mogen zijn wie ze zijn. Don’t get distracted,
zegt hij. Tolereer geen vernedering. Hij roept op tot verzet en is optimistisch
over verandering omdat onze samenleving uiteindelijk bestaat uit individueel
bewustzijn en de voorwaarden voor een andere leefstijl aanwezig zijn.
Het zijn de oude jaren zestig ideeën, verder ontwikkeld door
de New Age beweging, die Russsell inblaast maar het is mooi dat iemand dat weer
eens doet. Mooi en belangrijk. Belangrijk en nodig. Nodig en urgent.
Hier
het tien minuten durende interview van Paxman met Brand in Newsnight.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten