De jeugdjaren van een wereldberoemd popmusicus
John Lennon werd geboren in Liverpool op 9
oktober 1940 en op veertigjarige leeftijd op 8 december 1980 in New York City vermoord.
Sam Taylor-Wood schetst in Nowhere
boy de jeugdjaren van dit fenomeen in het gezin van zijn tante
Mimi (zie foto).
Puber John is net zo gek op zijn oom als zijn oom op hem.
George geeft hem een mondharmonica. Samen liggen op het bed van John naar de
radio te luisteren. Tot George opstaat om naar de kroeg te gaan. Net buiten de
slaapkamerdeur valt hij dood neer. Een smartelijke ervaring voor John die
achterblijft met zijn veel stuggere tante.
Op het kerkhof zag hij in een flits een jongere roodharige vrouw.
Zijn vriend Stan informeerde naar haar. Het was zijn moeder Julia. Stan weet
ook waar ze woont en samen gaan ze bij haar op bezoek. Julia woont met haar
vriend Bobby en haar twee dochters en maakt een uitgelaten indruk. Ze is zeer
blij met het bezoek van haar zoon. Terwijl Stan op de dochters past gaat Julia
met John naar de pier in Blackpool.
Af en toe zijn er flarden van herinneringen aan vroeger, aan
de kleine jongen, aan zijn vader. John heeft nachtmerries.
Op school vlot het niet zo. John heeft andere interesses.
Seks bijvoorbeeld met zijn vriendinnetje Marie en de muziek natuurlijk. Julia laat
hem kennismaken met rock and roll. Ze neemt hem in 1956 mee naar de film Love me tender van Elvis Presley, waarna
John zijn haar vet maakt met brilcrème en plaatjes jat. Omdat het niet de goede
zijn, jazz bah, ruilt hij ze met een matroos voor I put a spell on you van Screaming Jay Haykins en draait het af bij
zijn moeder, die in de wolken is. Ze leert hem banjo spelen. Een andere keer
doet Julia niet open. Ze heeft dan een zware depressieve bui.
Als John buiten medeweten van Mimi vanwege het bezit van een
blootblad van school geschorst wordt, trekt hij in bij Julia. Tenslotte zegt
Bobby tegen Julia dat John niet bij hen kan blijven. Daarmee doet Julia haar
zus Mimi tekort. John hoort het rn stapt zelf op. Hij trekt weer in bij Mini
die inmiddels ook een nette student over de vloer heeft en begint een rock ’n roll
band met klasgenoten, The Quarrymen
geheten. De vijftienjarige timide Paul McCartney meldt zich ook aan, maar wordt
door de arrogante Lennon eerst weggezet. Later bedenkt hij zich. Hij kan van de
getalenteerde gitarist en liedjesschrijver veel leren.
Als Mimi leest dat John een slecht schoolrapport heeft, verkoopt
ze zijn gitaar. John is zo boos dat hij geld leent van zijn moeder en de gitaar
terugkoopt. Het zegt iets over zijn tomeloze ambitie. Na een feestje, dat Julia
ter ere van zijn verjaardag geeft, wil John eindelijk wel eens weten hoe het
met zijn vader Alfred zit. Zijn moeder vertelt hem een en ander over de
koopvaardij, maar later begrijpt John van Mimi dat het anders in elkaar heeft
gezeten. John kan zijn moeder echter niet haten. Julia en Mimi verzoenen zich
met elkaar en vlak daarna, op 15 juli 1958, komt Julia bij een auto ongeluk om
het leven. Als Paul voor de uitvaart in haar huis op de banjo zit te pielen, is
John kwaad en geeft hem een rake klap. De twee verzoenen zich met elkaar als John
hoort dat de moeder van Paul aan kanker overleden is.
Als John met zijn band die omgedoopt is in The Beatles naar Hamburg vertrekt, haalt
hij zijn paspoort op bij Mimi. Ze vraagt hem om haar te bellen als hij daar is.
John zal dat tot zijn dood in 1980 wekelijks blijven doen.
In deze fascinerende biopic over de jeugd van John Lennon met
een sterke hoofdrol van Aaron Johnson brengt Sam Taylor-Wood de jaren vijftig op
prachtige manier tot leven. Dat komt tot uiting in de muziek natuurlijk, maar
ook in de aankleding, zoals in het behang op de muren.
Nowhere boy is
opgedragen aan de Britse filmregisseur Anthony Minghella, die in 2008 overleed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten