Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 30 november 2013

Filmrecensie: Leonera (2008), Pablo Trapero



Vrouw van vrijheid en kind beroofd

Het verhaal van Leonera is nogal eenvoudig. Het gaat over een zwangere vrouw in de vrouwenvleugel van een Argentijnse gevangenis. Ze leeft daar te midden van andere vrouwen die al kinderen hebben. Over het leven van de vrouwen samen wordt weinig meer bekend dan dat er tijdens een douchegelegenheid wel eens een gevecht uitbreekt waarbij dikke vrouwen als walrussen met elkaar over de vloer rollen, maar dat ze ontevreden zijn wordt duidelijk als er op het eind van de film een opstand uitbreekt.

Die opstand wordt in gang gezet door Julia Zárate, de hoofdpersoon in de film. Ze heeft dan inmiddels zelf ook een zoontje, maar dat is afgepakt door haar moeder. Ze staat er op dat ze het kind Tómas terugkrijgt, maar haar moeder, haar advocaat en een psycholoog denken dat het voor de ontwikkeling van de jongen beter is dat hij niet in de gevangenis woont. Julia wil de directeur spreken, maar voor het zover is breken de andere vrouwen de tent al af.

De film begint met Julia die wakker wordt onder het bloed. Ze spoelt het onder de douche van zich af en gaat naar haar werk. Op de terugweg naar huis is ze erg van streek over hetgeen in haar huis gepasseerd is. Ze is nog steeds in een shocktoestand als ze de lijken ontdekt van haar vriend Nahael en diens vriend Ramiro. Als ze aan de telefoon zit met haar moeder, die in het buitenland woont, gaat het allemaal snel. De politie komt binnen, Nahael is dood, Ramiro zwaar gewond, Julia wordt in hechtenis genomen.

Erg veel aandacht voor de aanleiding is er niet. Het blijkt dat Julia nogal opgezadeld werd met de twee mannen. Ze wilde dat zij haar appartement verlieten, maar dat deden ze niet. Later spreekt een advocate die het, anders dan haar aangewezen advocaat, voor haar opneemt, over een kwetsbare vrouw van gescheiden ouders, die haar zieke vader verzorgde en geen steun kreeg van haar moeder Sofia die naar het buitenland vertrokken was. 

Sofia is na de bevalling van Tómas uit het buitenland teruggekeerd om haar dochter bij te staan. Ze is duidelijk gek op de jongen en als hij wat ouder is wil ze hem meenemen naar buiten. Julia wil hem echter niet afstaan.

Eens gaat ze met Tómas naar de gevangenis waar Ramiro vastzit. Hij heeft een bekentenis afgelegd waarbij hij Julia de schuld gaf van de dood van Nahael en zelf weet ze niet meer wat er nou precies voorgevallen is. Ramiro wil graag verder met Julia en Tómas en is bereidt zijn eerdere verklaring in te trekken, maar Julia is sceptisch dat ze ooit nog uit de gevangenis komt.

Als Julia tenslotte haar zoon toch een keer met haar moeder laat meegaan, krijgt ze hem niet meer terug en is ze in alle staten met een opstand tot gevolg.

In de film wordt weinig uitgelegd en des te meer getoond over het leven in een vrouwengevangenis en in het bijzonder dat van Julia, die zich gaandeweg wat beter lijkt aan te passen en zich te schikken in haar lot. Ze heeft een goed contact met haar medegevangene Marta die een dochtertje heeft en verliefd is op Julia. Door de sterke focus op Julia leeft de kijker sterk met haar mee en kan zich de wanhoop voorstellen als behalve haar vrijheid ook nog eens haar zoontje afgepakt wordt.

Volgens het vrolijke kinderliedje aan het begin van de film speelt het verhaal zit af ergens in de Andes. Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten