Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 28 november 2013

Bijna achttien (2013), documentaire van Ingeborg Jansen




Jaarlijks zitten er zo’n 1800 jongeren tot achttien jaar in justitiële jeugdinrichtingen. Ingeborg Jansen bezocht die in Spijkenisse. Ze ging mee met Batanay die er toch naar toe werd gestuurd en blijft hem en twee anderen volgen van opname tot invrijheidstelling. Ter informatie zien we op het scherm dat ze niet bij alle programma’s mocht filmen, maar wat ze wel mocht geeft een goed beeld van hetgeen in zo’n instelling omgaat. De gezichten van de gevangenen mogen niet in beeld komen.

Batanay (17) werd aangehouden op straat voor afpersing met geweld, maar zegt dat hij dat niet geweest is. Hij hoopt op vrijspraak maar wordt veroordeeld tot twaalf maanden jeugddetentie. Hij zegt dat hij in hoger beroep gaat, maar past zich wel in de tussentijd aan aan de situatie.
In een gesprek met een begeleidster spreekt hij over de positieve gevolgen van diefstal op de korte en lange termijn. Het kweekt in ieder geval een band met anderen. Zijn moeder, die hij mist, komt op bezoek. Later volgt een gesprek met het gezin.

Rasta Rigel (17) maakt op een andere afdeling roerei voor zichzelf. Hij werd gesnapt met een wapen en wil zijn straftijd rustig uitzitten. Hij kent de meeste anderen op de afdeling, maar vindt het belangrijk zichzelf te blijven. Zijn leus is Money for bitches. Het hebben van geld gaat voor de meiden. En ging zeker ook voor school.
Hij is opgegroeid in een achterbuurt van Rotterdam, houdt van zijn buurt en schrijft rapteksten. Twee maten komen op bezoek. Ze vertellen over het geweld in de wijk en zeggen hem zich taai te houden.
Tijdens een groepsgesprek over een geweldsconflict protesteert hij tegen de kinderachtige manier van doen. Welke denkfout wordt in de situatie gemaakt? vraagt de begeleider, als de rust weer wat is teruggekeerd.

Giovanni (16) maakt zijn bed op. Hij wil geen klachten. Daar koopt hij niets voor, zegt hij tegen een begeleidster. Hij zit al vier maanden in de instelling vanwege winkeldiefstal en een vechtpartij. Hij heeft respect voor zijn moeder die hem goed heeft opgevoed en hoeft daar verder niets over te horen. Inmiddels denkt hij minder aan thuis en voelt hij zich rustiger. Desondanks moet hij vanwege boosheid de binnenplaats schoonmaken.
In een groepsgesprek gaat het over gevoelens en de gevolgen daarvan in gedrag. Hij moppert omdat hij zijn belkaart kwijt is, maar mag bij de administratie bellen. Hij is nijdig als hij hoort dat zijn moeder niet op bezoek komt omdat ze moet oppassen. Boos beent hij weg. Boksen vormt een uitlaatklep.

Rigel komt vrij. We zien eindelijk zijn gezicht, net als later ook die van de anderen. Hij besluit niet meer terug te komen. Hij wordt opgehaald door zijn maten hoewel dat niet de bedoeling was. Hij diende het contact met hen te vermijden. Hij vindt het belangrijk aan geld te komen, maar voorlopig heeft hij huisarrest.
Hij rapt, heeft twee gesprekken met werkgevers, maar ze nemen hem vanwege zijn verleden niet aan.

Giovanni is bij zijn vrijlating positief over de toekomst met een baan, een huis en wellicht een gezin. Zijn vader haalt hem op. Buiten staan de andere gezinsleden. Hij krijgt therapie aan huis, samen met zijn moeder. Over doelen en regels. Hij vindt het onzin omdat hij het nodige heeft opgestoken in de gevangenis. Zijn moeder is de baas. Hij dient haar te gehoorzamen om niet in de problemen te komen.

Rigel heeft een gesprek met iemand van de reclassering. Hij krijgt meer vrijheid en een leerwerkplaats. Hij is er blij mee, ook voor zijn moeder, dat hij doordeweeks de deur uit is. Het moet wennen om zeven uur aan het werk te gaan, maar hij heeft het er voor over. Zijn achttiende verjaardag viert hij met vrienden. Ze rappen een nummer met Bin Laden erin. Hij is niet lief maar ook niet stout, zegt hijzelf.

Batany komt tenslotte na negen maanden vrij. Ook hij heeft besloten daar niet meer terug te keren. Dat kan door zijn fouten in te zien en ze niet meer te maken. In de aftiteling lezen we dat hem dat niet gelukt is. Hij zit vast in een penitentiaire inrichting voor volwassenen. Giovanni is wel uit handen van de politie gebleven. Hij zit op school. Rigel is zijn baan kwijt en op zoek naar werk.

De promo van dit boeiende inkijkje in de jeugdinrichting lijkt te zijn verwijderd.    

Geen opmerkingen:

Een reactie posten