Sociaal economische verhoudingen zichtbaar in de microwereld
De Amerikaan Ben Katchor is een striptekenaar met een
bijzondere scoop. Hij is iemand die scherp om zich heen kijkt. Hij maakte
onlangs Handdrying in America and other
stories en eerder Julius Kniple, Real
Estate Photographer en Cheap
novelties: the pleasure of urban decay. De figuur Julius Kniple loopt in
die laatste boeken rond door New York en legt het leven vast tussen zijn
klussen door als fotograaf.
Wim Brands toont een fragment uit The faulty switch over stopcontacten die niet misplaatst zouden
zijn op een oude heren wc.
Tekenen is voor Katchor een activiteit in een context.
Terwijl hij praat maakt hij een tekening van Julius Knipl. Diens naam is joods.
Het werd gebruikt als aanduiding voor een knoop in een lap stof, waarin een
vrouw het geld bewaarde. Knipl draagt twee camera’s en loopt door New York. Hij
kijkt rond en brengt een ode aan een verdwijnende wereld.
Katchor zegt dat de sociaal economische verhoudingen ook in
de microwereld zichtbaar worden. Hij wijst bijvoorbeeld naar het jasje van
Brands. De knoopsgaten die daar in zitten zijn door een mens bedacht. Ooit was
hij gefascineerd door gewichten die moesten verkopen dat stapels kranten bij een
verkooppunt weg waaiden. Hij verzon een fabriek waar die gewichten gemaakt
werden en kreeg een brief terug van een bedrijf uit Buffalo dat hem bedankte
dat hij hen onsterfelijk had gemaakt.
Brands vraagt verder over Knipl.
Katchor zegt dat zijn vader joods was, geboren werd in
Warschau en na veel omzwervingen waaronder Israël, tenslotte in Amerika terecht
kwam. Hij moest accepteren dat zijn zoon nooit jiddisch zou spreken, maar legde
zich daarbij neer omwille van de toekomst van zijn zoon. Katchor erfde zijn
biblitheek en leerde jiddisch lezen.
Brands herinnert zich dat Katchor ook telefoonboeken
verzamelt.
Katchor zegt dat die in New York heel dik zijn met
flinterdunne bladzijden die een schat van informatie bevatten over bedrijven in
de stad. Een telefoonboek is voor hem een literaire kroniek, waarin hij kan
grasduinen, zoals over knoopsgatenmakers. Het is found poetry.
Katchor zegt dat wij verdwijnen maar dat de fysieke
voorwerpen ons overleven. Alles wordt geschiedenis. In een oude stad staat men
met één been in het verleden.
Brands refereert aan een boek over zuivelrestaurants dat
Katchor schrijft.
Katchor zegt dat hij er tien jaar mee bezig was en dat het inmiddels
is ingeleverd. Het gaat over restaurants die naar de oude joodse spijswetten
geen vlees en zuivel tegelijk mochten opdienen. Ook in de christelijke cultuur
waren zuivelrestaurants, zoals de melkpaviljoens in Duitsland. Het is
wereldgeschiedenis en hij deed er tien jaar over, maar het onderwerp is oneindig.
Hij blijft er op de computer mee bezig.
Brands vraagt tenslotte wat de Julius die Katchor zojuist getekend
heeft, denkt.
Waar hij tussen de middag zal gaan lunchen, zegt Katchor
gevat.
Hier
de Tedx lezing van Katchor met onder andere het fragment over de defecte
schakelaar.
Ook de dictie van Katchor is bedwelmend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten