Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 15 november 2013

Filmrecensie: From the life of the marionettes (1980), Ingmar Bergman



We kunnen niet anders dan onze voorbestemming volgen.

From the life of the marionettes is een verslag van een moord. In verschillende scènes daarvoor en daarna wordt de achtergrond ervan verklaard. De proloog en epiloog geven er een kop en een staart aan.

De moord wordt gepleegd op een prostitué door Peter Egermann. Twintig uur daarna spreekt psychiater Mogens Jens met de onderzoeksrechter over de moord. Jens werd door Egermann naar de moordplek, een kelder waarin ze naakt voor mannen danste, geroepen. Hij kende Egermann al tien jaar. Zijn moeder is actrice, zijn vader overleden. Twee weken daarvoor bezocht Egermann hem voor het laatst in zijn praktijk aan huis. Hij was uitgeput en bang om zijn vrouw te doden. Hoewel hun seks geweldig was, waren ze elkaar ontrouw. Jens wilde hem geen pillen geven, maar raadde hem een lange wandeling aan om van zijn obsessie af te komen.

Egermann deed alsof hij de praktijk verliet, maar wachtte in de donkere hal. Hij hoorde hoe Jens zijn vrouw Katarina opbelde en haar uitnodigde langs te komen om over haar man te praten. Jens probeerde haar te verleiden, maar Katarina wilde dat niet vanwege haar man. Ze hadden dan wel vaak ruzie maar ze waren ook zielsverwanten.

De onderzoeksrechter spreekt een week na de moord met de moeder van Egermann. Ze zegt dat Peter gewenst was en begaafd, veel angsten kende en wellicht te beschermd werd opgevoed. Ze betreurt het dat hij onder de invloed van Katarina kwam.

Vijf dagen voor de moord beleefden Katarina en Peter een slapeloze nacht. Terwijl Peter dronk zei Katarina dat ze geen tijd had om naar een zakenlunch van de moeder van Peter te gaan. Ze was druk bezig met de voorbereiding van een modeshow.

Tim, een homoseksuele college van Katarina, nam haar mee naar huis omdat ze uitgeput was en ontfermde zich over haar. Hij vertelt haar dat zijn vriend vertrokken is en dat hij daar erg veel verdriet over heeft. Vooral omdat hij veel behoefte heeft aan intimiteit. Anderzijds heeft hij rauwe seks in homobars.

Tim wordt ondervraagd door de onderzoeksrechter over zijn band met Egermann. Hij zegt dat hij hem in contact bracht met de prostitué Katarina Krafft. Het zou kunnen dat hij hem voor zichzelf wilde. Zo goed kent hij zichzelf ook niet.

Drie weken na de moord bezoekt Katarina, de vrouw van Peter, diens moeder, die overstuur is. Zij zegt dat Katarina te moeilijk was voor haar zoon. Katarina van haar kant zegt dat de moeder hun relatie nooit accepteerde en dat Peter eenzaam was. Ze vindt de werkelijkheid ondraaglijk.

Op de avond van de moord zien we Peter met de prostitué. Hij is niet geïnteresseerd in haar erotische dans, maar vindt haar wel bekoorlijk. De bewaker zegt dat hij bij haar mag blijven maar niet voor zes uur de deur uit kan vanwege controles door de politie. Peter voelt zich ongemakkelijk in haar kamer en wil met haar op het toneel liggen.

Jens vat de achtergrond van de moord samen: Peter Egermann had een dominante moeder, was latent homoseksueel, kende een sterk plichtsbesef en distantieerde zich van zijn gevoelens. Hij had een sterke vrouw, leed aan angst voor de angst en probeerde die te dempen met alcohol.    

De film begint en eindigt in kleur, maar is verder zwart wit en dat versterkt de somberheid die er in zit: wij zijn slechts marionetten, geleid door onze achtergrond, machteloos tegenover het leven. We lopen onze voorbestemming achterna.

Hier de trailer, die begint met een nooit verstuurde brief van Egermann aan Jens.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten