Kim Brand is terug in een dorp in Zambia, waar ze vier jaar eerder
was. Ze is benieuwd naar de rituelen die plaatsvinden bij de inwijding van meisje
tot vrouw. Ze is zelf verliefd, op Toon die ver weg is in Nederland. Ze is
onzekerheid over haar rol in de relatie en wil weten hoe dat Afrikanen daarmee omgaan.
De vriendelijke vrouwelijke gids met een witte doek op haar
hoofd ondervraagt haar nieuwsgierig op een kleed waarop ze bonen doppen naar de
gang van zaken op het gebied van de partnervorming in Nederland. Kim vertelt
hoe ze haar vriend Toon heeft leren kennen en toont een foto van hem op de
smartphone. Ze hebben al vier maanden verkering. Volgens de gids is Toon wel
een goede man voor haar. Je kunt na twee weken al weten of een man goed voor je
is, zegt ze, al kun je natuurlijk niet bij een ander in zijn hart kijken.
De inwijding duurt zeven dagen. Twee jonge vrouwen doen er
aan mee. Een van de twee krijgt een telefoontje dat haar vriend in Lusaka is en
haar over een week komt ophalen.
De inwijding gebeurt in de vrouwengroep. Ze onbloten de
borsten en dansen om de moeder te bedanken voor het leven. De.jonge vrouwen
krijgen een last op hun hoofd als teken dat ze hun huwelijk moeten dragen.
Jezelf wassen en schoon zijn is belangrijk, leert men in een liedje. Kim doet mee met de bekkenbewegingen. Het draaien
met de heupen is tijdens seks van belang om de clitoris te stimuleren en prettige
gevoelens op te wekken. Zoiets moet vooral langzaam gebeuren om de afloop niet
te versnellen.
Door zang en dans worden de vrouwelijke gewoonten ingeprent.
De jonge vrouwen nemen een kip tussen de benen en hakken die de kop af, hetgeen
staat voor de ontmaagding. Ze verwijderen de snavel om aan te geven dat ze niet
slechte dingen zullen zeggen. Aan het einde van de inwijding zitten de jonge
vrouwen in een donkere tent met een kralenkrans om de heupen, die de vrouwen
eerder gemaakt hebben. Ze worden beschenen maar de bedoeling daarvan werd me
niet duidelijk.
Regels zijn in Afrika belangrijk, legt de gids uit. Het is
niet de bedoeling dat een vrouw tegen een man zegt dat ze van hem houdt. Dat
moet de man doen. Na afloop van de seks geeft een vrouw twee klapjes aan iedere
zijkant om haar dank uit te drukken.
Kim voelt zich veilig te midden van de vrouwen, maar denkt
niet dat zij de regels zou kunnen accepteren. Ze voelt zich dubbel over de
inwijding. De vrouw moet veel over hebben voor de man, maar anderzijds is dat
dansen een ontdekking voor haar. Ze belt erover met Toon die vindt dat zelf
ontdekken belangrijk is in een intieme relatie.
Met de inwijding is men er nog niet, zeggen de volwassen
vrouwen. Het blijft belangrijk om met elkaar van gedachten te wisselen,
bijvoorbeeld over de mogelijkheid dat een man met een andere vrouw slaapt. De
beste remedie is om voor goede seks te zorgen. Kim zegt dat ze haar gevoelens
moeilijk zou kunnen controleren en dat ze van een overspelige vriend zou willen
horen dat het hem spijt. In Afrika gaat dat anders. De vrouw blijft ten alle
tijden gebonden aan de man, die nu eenmaal moeilijk in toom te houden is. Kim
vraagt een zwarte vrouw die ook bij de inwijding betrokken is of ze niet liever
vrij zou zijn net als zijzelf. Maar de vrouw zegt dat regels belangrijk zijn.
Ze voelt zich juist vrij als ze de regels kan opvolgen. Kim zoekt toch meer het
avontuur.
Hier de trailer op
Vimeo.
Zo zie je maar dat met alleen een westers humanistische conceptie van mensenrecht en vrouwenrecht het toch tot je doordingt dat je die anderen niet op kunt dringen. Het enige wat je altijd wel kunt doen is, zoals hier, met elkaar in gesprek blijven, je over elkaar verwonderen en goed naar elkaar blijven luisteren. Het duurt nog wel een tijdje voor we echt wereldwijd mensenrecht en vrouwenrecht hebben. Ondertusen moeten we maar gewoon ons hart volgen. joost tibosch sr
BeantwoordenVerwijderen