Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 11 maart 2013

Tineke Cleiren over Stafrecht tussen ratio en emotie, VPRO-Boeken, 10 maart 2013


Barbertje hangt soms al voordat alle feiten onderzocht zijn.

In Strafrecht tussen ratio en emotie dat Tineke Cleiren samen met Antoine Hol schreef, wordt uitgelegd dat het strafrecht niet iets onveranderlijks is.

Na de Tweede Wereldoorlog diende het strafrecht om bij te dragen aan de economische ontwikkeling. Economische delicten zoals rond winkelsluitingstijden stonden op de voorgrond. In de jaren zeventig werd de rechtspraak kritischer. Onder invloed van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens kwam er meer aandacht voor de rechten van de verdachte. Vanaf de jaren tachtig staat het slachtoffer meer in de belangstelling vanwege de klachten die mondige burgers uiten.

Wim Brands haalt een uitspraak aan over Fred Teeven aan die in zijn vroegere functie als officier van jusitie lovend omschreven werd als een crime fighter.
Volgens Tineke Cleiren is dat geen juiste benaming voor een officier van justitie. Die hoort namens de samenleving en het slachtoffer op te treden, maar moet ook de rechten van de verdachte in de gaten houden. Hij is er niet alleen om de verdachte veroordeeld te krijgen, maar moet ook ontlastende bewijzen aandragen. Anders komt hij gemakkelijk in een tunnelvisie terecht met alle nadelige gevolgen van dien.

Brands vraagt zich af hoe slachtoffers een stem kunnen krijgen.
Tineke legt uit dat de officier van justitie in het huidige stafrecht voor het slachtoffer opkomt. Dat is zo geregeld om wraak en eigenrichting te reguleren en te matigen. Door de afstand die er bestaat kan de rechter onbevooroordeeld tot een oordeel over de strafzaak komen.

Brands begint over de gruwelijke filmpjes die tegenwoordig in de media verspreid worden, waarin te zien is dat personen in elkaar geslagen worden. Hij vraagt Tineke of die niet het risico inhouden dat men over gaat tot eigenrichting.
Tineke vindt het inderdaad zorgelijk als zoiets zou gebeuren. Men veroordeelt dan al iemand voordat alle feiten verzameld en onderzocht zijn. Barbertje hangt dan al. Het uitbrengen van dat soort filmpjes brengt ook een risico mee voor het slachtoffer die daarmee niet meer anoniem is, maar een publiek slachtoffer is geworden en wellicht ook een martelaar tegen zijn eigen zin in. Als de privacy geschonden wordt kan dat leiden tot verdere traumatisering.

Brands wil nog steeds weten hoe het strafrecht dat meer aandacht kan schenken aan het slachtoffer.
Tineke wil zich niet afsluiten voor de wens van het slachtoffer om meer inspraak in de strafzaak te krijgen. Ze vindt dat de burger een belangrijker rol moet spelen. Filmpjes zou men kunnen meenemen in een bepaalde context. Er zijn ook vormen van inspraak van leken in de rechtspraak mogelijk. Maar erg duidelijk wordt het allemaal nog niet.

Brands sluit daarom af met de opmerking dat daarover nog wel een tweede boek kan verschijnen.
Tineke beaamt dat er nog genoeg werk aan de winkel is op dit gebied.   

  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten