Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 1 maart 2013

Mother: Caring for 7 Billion (2011), documentaire van Christophe Fouchere



Meer macht voor vrouwen in ontwikkelingslanden

De laatste dagen is directeur Voser van Shell in het nieuws met een halfslachtige actie van het bedrijf om de onleefbaarheid van de aarde te voorkomen. Hij noemt de bevolkingsgroei als een van de problemen die ons bedreigen. De documentaire van de Amerikaan Christophe Fouchere gaat daar nader op in en komt met oplossingen, die beter klinken dan het winnen van schaliegas zoals Shell wil. Duurzaamheid gaat denk ik over het evenwicht tussen vraag en aanbod binnen de mogelijkheden van de aarde, dus tussen inwoneraantal en hun voedselbehoefte.

De bevolkingsgroei explodeerde in de jaren zestig door betere verzorging en minder kindersterfte en  werd in die jaren aangepakt. Op de veertigste Dag van de aarde heeft niemand het meer over dit probleem. Volgens Paul Ehrlich, auteur van The opulation bomb, is het nog altijd niet bezworen. Er lopen nu zo’n zeven miljard mensen op aarde rond. Als we niet uitkijken zijn dat er in 2045 negen miljard.

Mathis Wackernagel van Global Footprint Netwerk stelt dat er in principe geen grens is aan onze consumptie. De vraag is groter dan de natuur kan geven. De Verenigde Staten alleen al heeft zes planeten nodig om in de behoeften van zijn burgers te voorzien. Lester Brown van het Earth Policy Institute vreest dat de voedselprijzen alleen maar stijgen door meer welvaart, bevolkingsgroei en de productie van biobrandstoffen. Door dat laatste gaat veel voedsel verloren. De politieke en sociale onrust neemt toe. Volgens Lyuba Zarsky van het Monterey Institute stelt niemand de vraag naar de grenzen van de groei. De overconsumptie is een tikkende tijdbom voor onze beschaving. Groei kost geld. Het economisch systeem is gedoemd in elkaar te storten.

De mate waarin de bevolking groeit ligt in handen van jonge mensen in ontwikkelingslanden. Zeventig procent van de bevolking in Ethiopië is jonger dan dertig jaar. Beth Osnes van Mothers Acting Up uit Boulder, Colorado nam er een kijkje. De enorme toename van de bevolking leidt tot armoede en politieke instabiliteit. De aantallen kunnen omlaag door te doen aan gezinsplanning. Ze bezoekt een studio die luisterspelen opneemt die daarop inspelen. In de maatschappij is het taboe daarover te spreken. Mannen hebben de macht, de rolpatronen liggen vast. Verkrachtingen komen vaak voor, ook nog met aids tot gevolg. De radioluisteraars leren over anticonceptie. De vrouwen krijgen steun. Hun status dient verhoogd. Door onderwijs en door microfinanciering, waardoor geld terugstroomt in de gemeenschap. Mannen moeten wel meegaan met de veranderingen.    

Hier de trailer op Vimeo.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten