In deze documentaire komen drie personen aan het woord die
vertellen wat hun bijna-doodervaring in hun leven heeft veranderd. De eerste
beelden zijn van een besneeuwde autoweg langs water met uitzicht op besneeuwde
bergen en worden begeleid door requiem muziek. Zinnebeeldig voor de weg die
naar gene zijde gaat? Vervolgens zien we bestuurders in auto’s voorbij
schuiven, met als laatste een bestuurder van een lijkwagen. Ook tussen de
verhalen door mooie shots, bijvoorbeeld van mensen die vertraagd over een brug
lopen (zie afbeelding).
Boeiende beelden, waarvan de eerste uit Noorwegen komen,
waar industrieel ontwerper Sam van Haaster na een val onder de sneeuw
terechtkwam. Hij zegt dat mensen nieuwsgierig zijn naar zijn ervaring. Voor
zijn reis verloor hij twee zussen. Hij voelde zich geleefd. Hij trok de bergen
in en liet een briefje achter in het hotel. Zijn dochter werd gebeld dat haar
vader vermist werd. Hij zat vast in de sneeuw en voelde het verdriet van zijn
dochter.
Hij wist zich te bevrijden, maakte een sneeuwhol en zong Old
man van Neil Young dat over een vader zoon relatie gaat. Hij bad zijn vader
om hulp en werd gered. Na ontslag uit het ziekenhuis was hij euforisch. Hij zag
de hand van God in zijn redding.
Sam’s vader worstelde met depressies. Na diens dood stortte
zijn moeder in. Op het Riagg zei men dat zij op die manier haar kinderen
claimde en dat zij daar niet op in moesten gaan. Na de zelfmoord van zijn
moeder voelde Sam zich schuldig. Hij hoopt dat zijn dochter niet zijn
gevoeligheid heeft geërfd. Hij neemt voor haar geen risico’s meer met zijn
leven.
Het zou mooi zijn als een geliefde aan de overkant op hem
staat te wachten.
Henriëtte ter Braake stapt bij een gezin binnen, dat last
heeft van geesten. De kinderen slapen slecht en durven niet alleen meer de
kelder in. Henriëtte zegt ons dat ze vroeger alles eng vond, omdat de prikkels
versterkt werden. Die kan ze nu blokkeren. Door te pendelen ontdekt twee
entiteiten op de begane grond en zes in de kelder. Ze doet een ritueel om hen
weg te sturen. De echtgenoot gelooft er niet in. Henriëtte zegt hem dat het
geen geloof is maar een gevoel.
Ze vertelt ons dat ze eerder een carrièrevrouw was, die
doorging tot het gaatje. In het ziekenhuis kreeg ze geen lucht meer. Ze keek
vanaf het plafond op zichzelf neer. Hoorde een verpleegster roepen om zuurstof.
Lichamelijk herstelde maar ze kreeg last van paniekaanvallen en ze zag geesten.
Op een nacht moest ze naar de wc. Ze zag Jezus op haar bed zitten.
Verschrikt verborg ze zich in de badkamer. Ze draaide de deur op slot. Op het
moment dat ze rustiger was en de deur opende kwam ze in een lange lichte
tunnel. Een vriendin raadde haar aan de man aan te spreken over de bedoeling
van zijn komst. Twee weken was hij er weer. Henriëtte vroeg of zij zijn hand
mocht vasthouden. Het was een echte hand. De volgende dag was ze er sceptisch
over. Haar omgeving kon vaak niet tegen haar verhalen.
Koos van Rijswijk is in de hemel gezegd, zegt hij. Na een
brommerongeluk zag hij een lichtpuntje, waar hij naar toe gezogen werd. Tot hij
in het licht was. In een boerderij werd een welkomstlied voor hem gezongen. Een
man met een lange witte baard omhelsde hem. Alles was warmte en liefde. Mensen
stonden achter een glazen plaat. Het was nog niet zijn tijd. Hij moest terug.
Koos is omringd door zijn kat en honden. Niets lukte meer na
zijn revalidatie. Hij piekerde veel en wilde zich ophangen. ‘Doe het niet,
jongen,’ zei een stem die op zijn vader leek. Hij kwam weer in het licht bij
een man op een stoel in een soort mist.
Koos werkt in een sociale werkplaats. Hij ging ooit op
verzoek van een kennis naar diens zoon Jan, die leverkanker had. Ze hadden een
goed gesprek. Jan vroeg hem hoe het aan gene zijde was. Hij was niet bang, maar
wel onzeker over wat hem te wachten stond. Koos hield zijn hand vast en voelde
hoe Jan weggleed. In de auto moest hij huilen. Een fijn gevoel. Volgens zijn
dochter was hij veranderd. Zijn ogen waren nieuw, zijn frons was weg.
Hier meer over
de documentaire. Het volledige verhaal van Sam staat op www.nieuwemaan.info.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten