Isabella Rossellini - mijn wilde leven, documentaire van Gero von Boehm

Beroemd papa’s kindje slaat zich door het leven

Hoe moet het zijn om een kind te zijn van de beroemde ouders Ingrid Bergman en Roberto Rossellini, die door filmregisseur Roberto Benigni de vader van de Italiaanse film werd genoemd? De glamour ging niet langs Isabella Rossellini (1952) heen, maar het lijkt alsof ze, vanwege vele korte intieme relaties, de ballast van het verleden nooit echt van zich af heeft kunnen schudden.

Isabella brak in 1986 door als de actrice Dorothy Vallens in de film Blue Velvet, geregisseerd door haar toenmalige vriend David Lynch. Daarvoor was ze een icoon in de cosmetica wereld. Op haar veertigste werd haar echter verstaan gegeven dat ze maar eens verder moest kijken. Ze stapte geheel over naar de film en ging ook zelf experimentele films maken.

Isabella werd geboren in Rome en woonde een aantal jaren in hotel Raphaël in Parijs omdat haar vader daar financiers kon vinden voor zijn films. Samen met Ingrid Bergman maakte hij Europa 51, Viaggo in Italia en Stromboli terra di Dio. De films waren geen succes omdat het publiek zich afkeerde van een getrouwde vrouw die een affaire met een ander begon. Rond de scheiding met Rossellini vertrok Ingrid naar Londen en zaten de kinderen in het hotel.

Haar vader bepaalde haar manbeeld. Ze was 24 jaar oud toen hij stierf. In de familie praatten ze nog vaak vol bewondering over hem. Haar moeder overleed in 1982. Isabella nam het vaak voor haar ouders op als ze belaagd werden door de paparazzi.

Als jong volwassene had Isabella zich het liefst verborgen gehouden, maar Roberto Benigni ontdekte haar voor zijn Amerikaanse televisieshow. Ze deed interviews met bekende personen zoals Martin Scorsese, met wie ze in 1979 trouwde. Het huwelijk hield drie jaar stand. In 1983 trouwde ze met Jon Wiedemann. Ze kreeg met hem in hetzelfde jaar een dochter, Elettra, die ook in de modellenwereld belandde. In 1976 speelde Isabella samen met haar moeder in A matter of time. Ze vond het acteren minder leuk, wellicht omdat haar moeder daar zo goed in was en hield meer van het modellenwerk. Net als bij acteren moet je daarin ook jezelf in de stemming brengen. Je hoeft alleen geen tekst op te zeggen.  

Na haar ontslag uit de modellenwereld ging ze weer acteren. Haar vriend David Lynch gaf haar een hoofdrol in Blue Velvet (1986). Dorothy Vallens was een vreemde vrouw. Isabella moest denken aan een keer in haar jeugd dat ze een klap op haar hoofd kreeg en de wereld in sterretjes zag. Bij een frontale naaktscène dacht ze aan het meisje uit Vietnam dat door napalm getroffen was en hulpeloos met geopende armen op de cameraman af liep.

De dynamiek van New York paste bij haar karakter. Ze miste Italië met de lange diners en de vriendschappen, maar anderzijds wilde Italië haar adoptiekind Roberto (1992) eerst niet accepteren. Ze is bang dat de paparazzi hen weer gaan achtervolgen. De adoptie van een kleurling heeft haar blik voor de wereld geopend, in het bijzonder voor de slavernij.

In My dad is 100 years old (2005) zegt zij dat mannen gedreven worden door vrees en begeerte waaraan haar vader nog de drang om te weten toevoegt. Vandaar ook zijn films. Isabella antwoordt dat zijn films echter vergeten worden. Ingrid zegt daarin dat het huwelijk fout liep omdat het leven voor Roberto een woedende storm was.

Ze bezoekt Jean Luc Godard aan het meer in Genève om te praten over vroeger. Roberto Rossellini was voor Godard een vaderfiguur. Net als Isabella kijkt hij nog steeds tegen hem op. Hij laat nog een foto zien van Isabella als kind met haar vader.

Ze wandelt veel in Central Park, houdt van dieren, van honden tot insecten. Haar relaties waren niet gelukkig. David Lynch zegde de verhouding op, de excentrieke Martin Scorsese en zij waren uit elkaar gegroeid. De relationele spanning in Viaggo in Italia begreep ze als kind niet. Seksualiteit verwart haar. In de jaren vijftig praatte niemand erover en daarna iedereen. Seksualiteit is een complexe zaak, meer dan alleen genot en extase. Dat ziet ze in de kunst niet terug. In Green Porno (2008) speelde ze vaak het mannetje (zie foto). Ze zocht een wetenschapper om de biologische feiten te staven en vond Claudio Campania, die haar uitnodigde naar Patagonië. Met het ouder worden ervaart ze lichtheid in haar bestaan. Haar moeder wilde haar as verstrooid bij een eiland in Zweden, zelf wil ze met haar honden begraven worden in Belport, maar nu nog niet.