Middle-class loser op zoek naar spanning
Het leven in een Amerikaans middle-class gezin in een van de
vele suburbs kent zijn schaduwzijden. Het filmpubliek kan genieten om zichzelf
weerspiegeld te zien of misschien wordt het afgeschrikt en blijft het maar
liever waar het is. In American Beauty wil televerkoper Lester Burnham,
42 jaar oud, meer opwinding in zijn leven. Hij is getrouwd met Carolyn die in
de makelarij zit. Ze hebben een puberdochter Jane, die zich begint af te zetten
tegen haar ouders. Carolyn is ook al niet tevreden omdat ze weinig succesvol is
in haar werk. Tijdens het diner is het daar in het gezin een erg saaie,
vormelijke boel.
Natuurlijk neemt de seksualiteit in zo’n film een belangrijke
plaats in, maar het is allemaal voorspelbaar en oppervlakkig.
De film begint met een voice-over, terwijl de camera over de
grijzige woonwijk glijdt. Over een jaar ben ik dood, zegt Lester, alleen weet
ik dat nu nog niet. Ik ben eigenlijk al dood. Onder de douche masturbeert hij
en verder gaat het altijd bergafwaarts gedurende de dag.
Tot Lester op een dag in de ban raakt van Angela, het
vriendinnetje van Jane, die een Lolita-achtige uitstraling heeft. Als ze een
dansje doet als cheerleader ziet Lester haar omgeven door rozenblaadjes. Het is
alsof hij na een langdurige coma weer wakker wordt. Nadat Lester zichzelf aan
het meisje heeft voorgesteld, zegt Angela tegen Jane dat zij denkt dat haar
ouders al lang samen geen seks hebben gehad.
Jane zoekt haar heil bij Ricky, de zoon van een echtpaar dat
naast de Burhams is komen wonen. Ricky heeft een psychiatrisch verleden. Hij
filmt Jane, omdat hij gek op haar is. Eerst verzet ze zich daar tegen, maar
mede door de vrijmoedigheid van Angela, ziet ze daar toch de opwindende kanten
van.
Het verhaal krijgt een extra zet als Ricky op een
makelaarsfeestje bedient en in de kelder pot rookt met Lester. Als Ricky
vervolgens zijn ontslag krijgt, brengt hij Lester op een idee. Op zijn werk is
sprake van efficiencyslag. Lester besluit tot chantage, gaat met veel geld naar
huis en ruilt zijn auto in voor een sportwagen. Omdat Angela graag gespierde
mannen ziet, begint hij in de garage aan een dagelijkse work out. Als Lester
zich op een nacht in bed ligt af te trekken krijgt hij ruzie met Carolyn over
haar gebrek aan seksuele lust. Het opgewonden standje Carolyn papt aan met een
collega-makelaar. In het leven kan je van niemand op aan, zegt ze na een
echtelijke ruzie tijdens het diner tegen Jane.
De ontwikkelingen volgen elkaar snel op, het is allemaal erg
veel wat er gebeurt, met schietlessen en homoseksuele gevoelens, maar diep gaat
het allemaal niet. Sympathiek zijn de personen geen van allen, al blijkt Lester
het meeste menselijk gevoel te hebben.
‘How are you?’ vraagt Angela als ze eindelijk ongestoord
samen zijn.
‘It’s been
a long time since anybody asked me that, I’m great,’ antwoordt Lester.
Revolutionary Road (2008) dat Mendes negen jaar later maakte
zit heel wat steviger in elkaar, geloofwaardiger, minder gemaakt, met meer
inhoud.
De muziek neemt in American Beauty een belangrijke
plaats in en is stimulerend, maar vooral luid, als om het gebrek aan inhoud te
overschreeuwen. Met Don’t let it bring you down zingt Annie Lennox naar
een lied van Neil Young het publiek mogelijk moed in.
Hier de trailer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten