Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 10 november 2017

Trappen (2017), documentaire van Wilko Bello


Fietsdrukte in de hoofdstad benaderd vanuit de zintuigen

Het is alweer meer dan veertig jaar geleden dat de manifestatie Amsterdam Fietst werd gehouden, maar de noodzaak om fietsers in de binnenstad meer ruimte te geven is nog steeds en in toenemende mate hard nodig. Dat bewijzen de opnames die Wilko Bello maakt van de enorme stroom fietsers die met gevaar van eigen leven zich dagelijks door het centrum begeven. De documentaire, die begint met een fragment van Paul van Ostayen uit 1915 en, zoals op de afbeelding te zien is, vanaf de fiets gemaakt is, geeft een duidelijk beeld van de gevaren op de kruispunten in een overvol centrum. Bello benadert het onderwerp eens niet vanuit het verstand maar vanuit de zintuigen en dat zegt minstens zoveel als een rationele aanpak.

Zonder veel commentaar toont Bello de fietsstromen in alle weersgetijden, soms versneld dan weer vertraagd, die bij de gemeente toch wel tot de noodzaak moeten leiden dat er meer nodig is dan het inrichten van een aantal straten waar de auto te gast is. Wellicht kan men eens een kijkje nemen in Valencia waar een deel van het centrum alleen voor fietsers toegankelijk is. Een demonstratie van de organisatie Fair City zet in ieder geval druk op de ketel. Bij dit alles is het de vraag of de fiets niet aan zijn eigen succes ten onder gaat. Het toenemende  gebruik van de OV fiets zorgt voor nog meer drukte op het fietspad.  

Fietsers zijn zelf ook een deel van het probleem, omdat ze telefoneren op de fiets, hun telefoon raadplegen en met oortjes in fietsen. Het probleem is verergerd door de scooters die zich ook op het fietspad begaven. Ook met wegafzettingen neemt men het niet al te nauw. Een verkeersregelaar wijst de fietsers de alternatieve route, maar krijgt een grote mond terug terwijl hij zegt dat hij juist in het belang van hun veiligheid werkt. Met zijn fiets duikt Bello een parkeergarage in de buurt van het station in waar nauwelijks auto’s staan omdat die daar niet kunnen komen. De ruimte zou heel goed gebruikt kunnen worden als fietsenstalling in een gebied, waar, zoals een jonge vrouw met een fiets laat zien, de stallingen overvol zijn en rijwielen naar het depot in West worden gesleept omdat ze niet goed geparkeerd zijn.

Ook filmt Bello verschillende ongelukken tussen fietsers of fietsers en scooters waarbij druk gediscussieerd wordt over de schuldvraag hetgeen af en toe door de politie wordt beslist. In het geval van de aanrijding met een scooter zegt een omstander dat fietsers ook het nodige aan te rekenen is doordat ze door rood rijden. Hij is het met Bello eens dat scooters eigenlijk niet op de fietspad horen . Erger is een ongeluk dat plaatsvond op een druk kruispunt tussen een fietser en een vrachtwagen. De bloemen die weggeschoven zijn omdat het kruispunt voor nader onderzoek is afgezet vertellen weinig goeds.

Grappig zijn de beelden van een fietser in de vijver op het Museumplein, fietsers die in een storm hun paraplu hoog proberen te houden en de versnelde opnames van racefietsers die een wedstrijd door de stad lijken te houden, daarbij ze het gezond verstand aan hun laars lappen en met veel capriolen hun tocht voortzetten, maar het meest hangen blijven de gevaarlijke situaties bij kruisingen waar fietsers kris kras door elkaar de eigen bestemming proberen te volgen. Bello laat zien hoe het ook anders kan. Aan de noordkant van het Centraal Station is een nieuwe ruimte waar fietsers en voetgangers elkaar passeren zonder dat er verkeersregels zijn. Daardoor let men beter op en gebeuren er minder ongelukken. Maar daar rijden dan ook geen auto’s.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten