Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 14 november 2017

Sonita (2016), documentaire van Roksareh Ghaem Maghami


Feelgood documentaire over een jonge Afghaanse die zich verzet tegen uithuwelijking

De vijftienjarige rapper Sonita uit Herat, Afghanistan woont samen met haar zusje en nichtje in Teheran waar ze een opleiding krijgen in een centrum voor illegale buitenlandse jonge vrouwen. Haar conservatieve familie woont nog in Afghanistan en wil dat de knappe en schrandere Sonita, zoals de traditie voorschrijft, zich laat uithuwelijken om daardoor de som van negen duizend dollar op te strijken.

In het begin van de documentaire werkt Sonita aan haar plakboek. Ze heeft een foto van een uitzinnig publiek en wil dat later ook hebben, maar in de tussentijd wast ze ramen en volgt ze lessen in het centrum, waar gewerkt wordt aan hun ontwikkeling en bewustzijn. Ze bedenkt in een les over haar wensen dat ze de dochter van Michael Jackson en Rihanne geweest had willen zijn en ze doet mee aan een toneelles waarin ze een overval van de Taliban beschrijft door haar familieleden als standbeelden in die situatie neer te zetten, maar later ook in een gelukkiger beeld, waarbij van een overval geen sprake is.

Samen met Ahmed, een jonge Afghaanse bouwvakker, probeert ze een rap opgenomen te krijgen, maar ze hoort dat ze daarvoor een vergunning nodig heeft en dat ze daar ook nog eens duizend dollar voor moet betalen. Resteert dus het plakken van foto’s in haar plakboek en verder te dromen over een mooi huis en een mooie auto. Maghami vraagt haar of ze ooit verliefd is geweest, hetgeen niet het geval was, maar Sonita bedenkt wel dat ze met de camera van de documentairemaakster een clip kan opnemen, hetgeen door Maghami goedgevonden wordt.

Er komt een crisis in haar leven als haar broer in het appartement geweest is en alles kapot heeft gemaakt. Het is zijn manier om te vertellen dat ze naar huis moet komen om zich te laten uithuwelijken waardoor hij geld heeft om ook te trouwen. Sonita belt haar moeder en vraagt haar om naar Teheran te komen om over de zaak te praten. De ontmoeting op het busstation is emotioneel maar de moeder blijkt geen krimp te geven. Ze onderhandelt met de directrice van het centrum over geld dat ze wil lenen, hetgeen de organisatie voor een groot dilemma stelt. Zelfs de geluidsman bemoeit zich ermee. Hij is van mening dat de moeder terug zal komen als ze haar zin krijgt en een hoger bedrag zal eisen, maar de directrice besluit toch maar op het voorstel van de moeder in te gaan: voor tweeduizend dollar mag Sonita nog zes maanden in het centrum blijven.

Daarop neemt Sonita een clip op in een bruidsjurk en een barcode op haar voorhoofd als protest tegen het feit dat jonge Afghaanse vrouwen nog steeds uitgehuwelijkt kunnen worden. Ondanks de positieve reacties mag ze daarna niet meer op het centrum blijven: de wet verbiedt namelijk dat vrouwen gaan zingen. De teleurstelling bij Sonita wordt goedgemaakt door een uitnodiging om naar de Verenigde Staten te komen. Ook daar is haar clip niet opgemerkt gebleven. Ze krijgt een studiebeurs maar moet alleen nog een paspoort regelen in Kabul. Zelfs dat lukt waarop we Sonita in spijkerbroek en met lange losse haren zien optreden in de Verenigde Staten.

Hier de clip.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten