Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 9 november 2017

Filmrecensie: The paradise suite (2015), Joost van Ginkel


Multicultureel drama in de hoofdstad

Het intense liefdesverhaal tussen de doofstomme Evy en automonteur Nick in 170 Hz, deed veel beloven voor de volgende film van Joost van Ginkel, maar The paradise suite is daarmee vergeleken een tegenvaller. Het in vijf brokstukken verpakte sociaal drama is te weinig vernieuwend om een waardig opvolger voor 170 Hz te zijn. De thematiek in de verschillende verhaallijnen die in het multiculturele Amsterdam samenkomen is voorspelbaar en de manier waarop ze samenkomen is ook niet echt bijzonder.

De eerste verhaallijn gaat kortgezegd over een roodharige vrouw Seka, zoals we later vernemen, die aan de ontbijttafel een aansteker in pakt voor haar zoon die in de burgeroorlog in Joegoslavië in Scebrenica om het leven gekomen is. Ze wil graag dat de dader Ivica gearresteerd wordt en is daarom zelf naar Amsterdam gekomen.

De tweede begint in Sofia, Bulgarije. Een knappe jonge meid, Jenya geheten, woont met haar moeder op een armoedig flatje en denkt geld te kunnen verdienen met een fotoshoot. Daarvoor moet ze naar Amsterdam komen waar ze voor het aangezicht van Ivica verschijnt die meteen duidelijk maakt wat haar werk daar zal zijn. Ze dient dat ook nog met een glimlach te doen want anders dreigt nog meer geweld.

Op hetzelfde moment plukt de zwarte Yaya rozen in Aalsmeer en helpt zijn zwarte buurvrouw Angele met een huurachterstand. Daartoe leent hij zich voor een porno act met Jenya in een seksclub.

Ivica zelf gedraagt zich als een vrolijke Frans die met zijn baby graag bij vrienden langsgaat, maar Seka houdt hem scherp in de gaten.

De Scandinavische dirigent Stig Lindt dirigeert in het Concertgebouw het requiem van Mozart, terwijl zijn zoon Lukas door de stad rijdt en ongelukkig is omdat hij gepest wordt op school. Na de voorstelling gaat Lindt mee naar de seksclub en kijkt met verbazing naar de act van Yaya en Jenya. Het was nogal vreemd dat hij daarna nog een rendez vous had Jenya in The paradise suite, al wordt die onderbroken door een bericht van het kindermeisje dat Lukas verdwenen is.  

Zoals al uit de vijf verhaallijnen blijkt, komen die steeds meer bij elkaar en culmineert het verhaal in een ontvoering door Seka van de baby van Ivica en de vlucht van Yaya en Jeneya. Seka wil de baby ergens langs een gracht achterlaten maar wordt betrapt door Lukas en neemt de baby daarom maar weer mee. Tenslotte verzoenen Lindt en Lukas zich weer met elkaar net als Jenya en haar moeder. Yaya wordt doodgeschoten en hoe het met Seka en Ivica afloopt mogen we er zelf bij bedenken. Wat Seka betreft vond ik het al vreemd dat ze zo liefdevol doet tegen de baby van een man die haar zoon gedood heeft. Bijna net zo vreemd als de ontwikkelde Lindt reageert op Jenya tijdens de porno act. Het is te hopen dat Van Ginkel straks weer aansluit bij een gevoeliger onderwerp dan dit rechtlijnige verhaal.  

Hier de trailer, hier mijn bespreking van 170 Hz

Geen opmerkingen:

Een reactie posten