Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 3 november 2017

Filmrecensie: Our souls at night (2017), Ritesh Batra


Ouder stel komt samen tegen de bekrompen plattelandsgeest in

De naam van filmregisseur Ritesh Batra, die in 2013 The lunchbox ofwel Dabba maakte, moest garant staan voor de kwaliteit van Our souls at night, een film waaraan ook twee gevestigde namen de hoofdrol spelen. De oudere Jane Fonda (1937) en Robert Redford (1936) laten zien dat ze het acteren nog niet verleerd zijn, maar hebben te maken met een wel erg steil Amerikaans onderwerp: de moeite die in de samenleving bestaat als twee ouderen die hun partner verloren hebben, bij elkaar kruipen om tenminste nog wat warmte aan elkaar te beleven. De hele film blijft deze preoccupatie boven de film hangen die daardoor aan reikwijdte verliest. Daartegen in te brengen valt dat Our souls at night in de Mid West speelt, zoals het windmolentje boven de graanvelden al meteen in het begin aangeeft. De mensen in Colorado zijn, zoals we zien aan een tafel met mannen in een café, weinig tolerant om anderen, zoals de weduwe Addie en weduwnaar Louis, een beetje geluk te gunnen. Anderzijds is hun verzet ook weer niet zo heel groot. Later in de film lopen de twee over straat terwijl ze constateren dat ze geen groot en zelfs geen klein nieuws meer zijn.

Louis Waters kijkt om te beginnen vreemd op als zijn overbuurvrouw Addie Moore opeens voor hem staat met het verzoek of hij het bed met haar wil delen, niet voor de seks, maar om de eenzaamheid te verlichten. Louis die helemaal verknoopt is met zijn eenzame bestaan, kan geen woord uitbrengen, maar hij wil er wel over nadenken en belooft haar te bellen. Al gauw loopt hij op een avond op de klanken van weifelende gitaarmuziek met een papieren tasje met tandenborstel en pyjama via de achterkant van haar huis naar binnen. Helaas heeft ze geen bier maar krijgt hij wijn en al gauw liggen ze behoorlijk onwennig naast elkaar in bed. Louis lijkt niet zo’n prater en weet ook niet goed wat hij met de situatie aan moet, zodat Addie zich al gauw omdraait en in slaap valt. Het experiment is hiermee in geen geval mislukt. ’s Anderendaags, zoals de Vlamingen zeggen, gaat hij met een biertje en een heleboel vragen in zijn hoofd terug naar Addie, die weigert hem door de achterdeur binnen te laten maar hem wel heel vriendelijk bij de voordeur ontvangt. De volgende dag belt zijn dochter Holly heel bezorgd dat ze hem de vorige avond niet te pakken kreeg, waarop hij zich met een smoes uit de situatie redt. We horen in een volgend gesprek met Addie dat Louis tijdens zijn huwelijk met Diane ooit een tijdje een relatie had met de Indiaanse Tamara, een collega op zijn school, maar dat hij bij nader inzien toch weer terugging naar zijn vrouw en dochter. Vandaar wellicht zijn gevoeligheid tegen Addie, maar die zet hij wel opzij. Hun relatie wint aan diepgang als hij voorstelt om samen op zondagmiddag in de stad te gaan lunchen. 

Een kink in de kabel ontstaat als Gene, de zoon van Addie, verschijnt met zijn zoontje Jamie, omdat zijn vrouw Beverley er vandoor is gegaan. Deze boze witte man vraagt of Addie een tijdje voor Jamie kan zorgen, waarop ook een goede band ontstaat tussen Jamie en Louis. Dat is weer tegen het zere been van Gene die zijn moeder verwijt dat ze hem ooit de schuld gaf van de dood van haar verongelukte dochter Connie. Addie is zich nooit zo bewust geweest van zijn trauma en besluit bij hem in te trekken, waarop Louis die gaat schilderen, toch nog zorgt dat ze hun idee van samenzijn gestalte kunnen geven. 
  
Our souls at night is gebaseerd op de gelijknamige en laatste roman van Kent Haruf (Pueblo, Col. 1943 – Salida, Col. 2014)) die meerdere romans schreef over de denkbeeldige stad Holt in Colorado.    
Hier de trailer, hier mijn bespreking van The lunchbox, hier de bespreking van de roman Onze zielen bij nacht (2015) door Guus Bauer op Tzum.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten