Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 17 november 2017

Filmrecensie: Dog day afternoon (1975), Sidney Lumet


Fantastische ontregeling tijdens bankoverval

De film Dog day afternoon is gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen in de zomer van 1972 in Brooklyn. Sidney Lumet begint met sfeerbeelden van de summer in the city in de jaren zeventig, die weemoedig maken naar een leven dat toen nog een graadje minder warm en langzamer verliep. Ook de bankoverval van Sonny en Sal mist de perfectie, die we tegenwoordig zien, maar is daarom des te leuker om naar te kijken.

Hoofdpersoon Sonny, een schitterende rol van Al Pacino, draagt de film met zijn humane benadering van het bankpersoneel dat zich doodschrikt als hij en zijn maat Sal vlak voor sluitingstijd hun kantoor overvallen. De sfeer is meteen gezet als blijkt dat er weinig geld in huis is. Als hoofdkassier Sylvia (Penelope Allen) nog naar de wc wil voor ze opgesloten wordt, zie je Sonny denken. Hij kan het niet over zijn hart verkrijgen om iedereen nog niet even te laten plassen voordat hij ze achter slot en grendel zet.

Dat het niet zover komt is een andere zaak, maar hij krijgt daarmee wel het personeel en hun baas Mulvaney op zijn hand. De laatste helpt de achterdeur te barricaderen en wil zelfs niet weg als hij daar door zijn suikerziekte de kans voor krijgt. Ook het publiek buiten is op de hand van Sonny die de woede van de menigte nog eens aanwakkert door de naam Attica te roepen, die verwijst naar een opstand in een gevangenis in New York een jaar eerder.

De bevlogenheid van Gutmensch Sonny wordt versterkt door zijn tegenspeler Sal, die wantrouwig is en vooral angstig. Als Sonny bij inspecteur Moretti bedingt dat hij een vliegtuig wil waarmee ze naar Algerije kunnen gaan, bekent Sal dat hij vliegangst heeft. Hij gaat liever naar Wyoming, maar dat is geen land, zegt Sonny. Sal zit aan tafel en hoort dat Sylvia vanwege de spanning eindelijk weer een sigaret wil opsteken, maar hij vindt dat een slechte zaak. Vlak voor vertrek naar de luchthaven wenst gijzelaar Maria die wordt vrijgelaten, zoals de overeenkomst is, hem nog veel sterkte. Overigens heeft het bankpersoneel ook nog inspraak over het te kiezen land. Sommigen willen naar Nederland omdat daar de joden aan een onderduikadres geholpen werden.

Grappig is de scène waarin de telefoon gaat en de echtgenoot van medewerkster Jenny aan de lijn is om te vragen wanneer ze thuis komt om te koken. Jenny instrueert vervolgens haar man om zelf wat te bereiden. De beelden van het thuisfront van Sonny vormen een aangename afwisseling met het verloop van de gebeurtenissen in het bankgebouw dat van alle kanten belaagd wordt door politie en pers. Sonny kan helemaal uit zijn dak gaan door met een witte zakdoek in zijn hand het publiek te bespelen, dat inmiddels ook vernomen heeft dat hij het geld nodig had voor een geslachtsoperatie van Leon met wie hij in het geheim is getrouwd. Dat hij zijn vrouw Angela niet is vergeten blijkt uit het testament dat Sonny door Sylvia laat opmaken voor ze naar de luchthaven vertrekken.  

Sidney Lumet maakte vele films, waaronder de inhoudelijk sterke  film 12 angry men (1957). Al Pacino speelde daarna onder andere in Angels in America (2003) de invloedrijke advocaat Roy Cohn.

Hier de trailer van Dog day afternoon, hier mijn bespreking van 12 angry men, hier die van Angels in America.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten