Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 16 november 2017

Filmrecensie: Gilda (1946), Charles Vidor


Ingewikkelde driehoeksverhouding rond gevoelens van haat en liefde

Gilda is een film noir over een gelijknamige femme fatale die een horzel in het leven is van haar Amerikaanse landgenoot en gokker Johnny Farrell. De twee hebben eerder een verhouding gehad die op de klippen gelopen is, maar ontmoeten elkaar weer in Buenos Aires door toedoen van een rijke eigenaar van een casino aldaar. Deze Ballin Mundson is al gauw op de hoogte van de eerdere verhouding tussen Gilda en Farrell, maar hij heeft andere zaken aan zijn hoofd om zich te zeer over hen te maken en zelf zijn Gilda en Farrell ook nog niet toe aan een verzoening. Op het moment dat Mundson terugkeert om wraak te nemen op het stel is er een nar in de fguur van oom Pio die hem mijn zijn eigen aanvalswapen, een stok met een scherpe punt erin, in de rug steekt, maar dan zijn we al een heleboel stappen verder in dit nogal complexe verhaal naar een roman van E.A. Ellington.

Vrij snel in de film zien we dat Farrell door Mundson wordt binnengehaald. Op een moment dat hij bedreigd wordt door een dief, wordt hij gered door de steekstok van Mundson, die de berooide gokker opdraagt om, geknipt en geschoren, zijn geluk in het casino te beproeven. Als Farrell met grote winst het pand verlaat moet hij bij de directeur komen die dezelfde Mundson blijkt te zijn, die hem aanneemt als zijn naaste medewerker. Op het moment dat Mundson op reis moet, neemt Farrell de zaken over en als Mundson weer terug is met de New Yorkse Gilda aan zijn zijde, stelt Farrell zich ten doel om ervoor te zorgen dat de liefdesverhouding geen schade lijdt door concurrenten van Delgado of Evans. In de volce-over horen we dat Farrell zelf nog altijd gek op Gilda is, maar hij wil door het ongelukkige leven dat zij leidden, zijn hart geen geweld meer aandoen.

De bijrol van de nar oom Pio die in het casino werkt en weet wat in relationeel opzicht tussen de hoofdpersonen speelt, is heel grappig. Hij verwijt Farrell meteen al dat hij een boer in plaats van een heer en komt daar verschillende keren op terug. Inmiddels wordt Mundson zeer in beslag genomen door een de lucratieve, maar illegale handel in wolfraam en begint Gilda Farrell steeds meer te provoceren om zijn liefde opnieuw voor haar te winnen, onder andere door een lied te zingen waarin ze de schuld op zich neemt, maar Farrell laat zich niet zo gemakkelijk voor haar karretje spannen. Op het eind moet er een politiecommissaris aan te pas komen die vertelt dat Farrell met goed fatsoen met Gilda kan vertrekken, ook al moet eerst nog de doodgewaande Mundson afgeschud worden maar daar is de nar Pio goed voor.

Rita Hayworth draagt de hoofdrol met verve. Ze weet Farrell (Glenn Ford) tenslotte opnieuw te verleiden, al kan dat diens haat niet wegnemen en daardoor duurt hun geluk als bezitters van het casino niet lang. Gilda neemt, om Farrell te tarten, zelfs een uitstapje naar een nachtclub in Montevideo om daar een nieuwe man te vinden, die haar, verrassend genoeg, weer terugbrengt naar Buenos Aires, alsof de twee nooit van elkaar af komen, hetgeen uiteindelijk ook niet gebeurt. Dat is dan de uitkomst van een bijna twee uur durend spel waarin de drie hoofdrolspelers om elkaar heen draaien, daarmee de toeschouwer bijna duizelig makend met alle schijnbewegingen die daarbij horen. Het is dankzij de voorbeeldige indruk van Hayworth dat Gilda aantrekkelijk blijft om naar te kijken.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten