Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 18 november 2017

Death in the terminal (2016), documentaire van Tali Shemesh en Assaf Sudry


De ernstige gevolgen van het recht in eigen hand nemen

De Israëlische documentairemakers Tali Shemesh en Assaf Sudry maakten met Death in the terminal op hartverscheurende wijze duidelijk hoe gemakkelijk het is dat men in geval van een terreuraanslag voor eigen rechter gaat spelen en een vermeende terrorist die gewond op de grond ligt, nog eens extra bewerkt.

Tali Shemesh en Assaf Sudry beginnen met beelden van de vele camera’s die in het busstation staan waar de aanslag gepleegd werd. Aan het begin van de dag klinken vrolijke klanken van een radiostation, tot de rust wreed verstoord wordt door schoten. Opeens zien we mensen naar binnen rennen, achter een barretje schuilen of verder door lopen. Een Eritreeër wordt neergeschoten door een bewaker en ligt gewond op de vloer, waar hij onder schot gehouden wordt en wreed toegetakeld. Verschillende ooggetuigen vertellen in de documentaire wat ze hebben meegemaakt.

Soldaat Daniël vertelt dat hij met een vriend Ben stond te wachten op een bus en dat zij eerst nog naar de wc gingen, toen ze schoten hoorden. Hij keek om de hoek en zag het bebloede hoofd van een militair op de grond liggen. Na nieuwe schoten ging Ben ook kijken. Na de inval van de politie werd Daniël zwaar aan zijn arm getroffen en ook in zijn buik geschoten, hoewel hij vertelde dat hij een soldaat was.

Een verkoopster bracht een collega en ging op onderzoek uit omdat ze ook verpleegster was. Ze kwam bij een slachtoffer en probeerde het gerust te stellen vanwege de kans op een shock. Daarna vielen er meer slachtoffers waarin een bekende die ze tevergeefs met een hartmassage in leven probeerde te houden.

Een gevangenisbewaker was in de buurt en nam een kijkje in de terminal. Hij zag de terrorist op de grond liggen en ook dat hij geschopt werd. Omdat de terrorist bewoog zette men een bank over hem heen, waarop de bewaker plaatsnam en de man verbood om op te staan.

Moshe, een vrijwilliger van de kibboets, stond te eten bij een barretje en dronk juist van zijn shake, toen de aanslag plaatsvond. Hij probeerde te voorkomen dat men voor eigen rechter speelde. De man op de vloer zag er niet uit als een terrorist, vond hij en hij ging weg met het gevoel dat het niet klopte. De volgende dag kwam hij opnieuw langs de plek waar hij gestaan had en zag daar kogelgaten. In de bus besloot hij een daad te stellen door de shake op te drinken.

Een falalelverkoper filmde in de terminal en vond eveneens niet dat hij men een terrorist van doen had want die dragen meestal geen slippers. Hij wilde zeggen dat de man onschuldig was maar als Arabier is het gevaarlijk om zoiets te roepen.

Soldaat Yotam zegt ook dat de man niet verdacht oogde. Hij volgde de echte terrorist die naar buiten vluchtte en daar onschadelijk werd gemaakt.

De neef van de Eritreeër zegt dat Haflom, zoals de nog jonge man heette, een goed mens en gezinshoofd was.   

Het is de vraag of militairen die aan de wraakactie meededen vervolgd worden. Eerder werden executies van geboeide Palestijnen nauwelijks bestraft.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten