Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 19 november 2017

Recensie: Kruistocht in spijkerbroek (1972), Thea Beckman


Avontuurlijke jeugdroman over een van de eerste kinderkruistochten

De historische jeugdroman Kruistocht in spijkerbroek van Thea Beckman is een klassieker en vertelt het onwaarschijnlijke verhaal over een kinderkruistocht die in de dertiende eeuw gehouden werd om Jerusalem te bevrijden van de Saracenen en daarmee de hoofdstad van het christendom toegankelijk te maken voor pelgrims. Beckman doet in geuren en kleuren verslag van een tocht die vanuit Duitsland georganiseerd werd en waar ook onze tijds- en landgenoot Dolf Wega uit Amstelveen aan meedeed, die zich tot een van de leiders ontpopte.

De jeugdroman begint met een bezoek dat de nog geen zestien jaar oude scholier Dolf brengt aan twee wetenschappers die bezig zijn om dieren weg te flitsen naar het verleden en weer terug te halen naar het heden. Dolf overtuigt de heren ervan dat ze beter hem als proefpersoon kunnen nemen, want hij kan dan later vertellen wat hij allemaal heeft gezien op de riddertoernooi in Midden-Frankrijk waar hij nieuwsgierig naar is. De wetenschappers hebben daar wel oren naar, zetten hem op de plaats waarvandaan geflitst wordt en spreken af dat hij vier uur later zal worden teruggeflitst.

Dolf komt echter niet in Frankrijk aan maar langs de Rijn voor de stad Speyer ofwel Spiers, waar hij getuige is van een gevecht dat een jongen met twee misdadigers levert. Dolf helpt de jongen, waardoor de belagers afgeschud worden, maar kan niet meer terug vanwege de passage van de kinderkruistocht die uit zo’n achtduizend kinderen bestaat. De jongen in zijn moderne spijkerbroek sluit vriendschap met de Diets sprekende student Leonardo die met zijn ezel op weg is naar familie in Bologna. De twee sluiten zich aan bij de kinderen, die onder leiding van de herdersjongen Nicolaas op weg zijn naar Genua waar de zee voor hen open zal gaan. Dolf betwijfelt meteen al of dit zal gebeuren maar is begaan met het harde lot van de kinderen en langzamerhand zet hij zich in om de organisatie te verbeteren.

Daarmee komt hij in strijd met de twee voormalige monniken Anselmus en Johannis en hun, die de tocht met een ander doel georganiseerd hebben, maar daar komt Dolf pas heel langzaam achter. Eerst is er de nodige te doen om aanvallen in de bergen tegen te gaan en de honger en een rondvonkepidemie te bestrijden, die de nodige slachtoffers eist. Dolf krijgt, behalve van Leonardo, daarbij steun van een viertal jongens die hij heeft leren kennen op zijn zoektocht door het kamp naar een pannetje voor soep. Tussendoor moet hij zich ook nog verantwoorden voor de bedoelingen waarmee hij de tocht probeert om te buigen, in ieder geval ook letterlijk door een route over de Brennerpas te nemen, maar hij wordt geholpen in zijn verdediging door de goede derde monnik Thaddeus die zich aangesloten heeft.

Beckman laat ook af en toe van zich horen, al is het maar om de spanning rond het doel van de tocht erin te houden, die tenslotte aan de rand van Genua een dramatisch hoogtepunt bereikt, waarbij Johannis eieren voor zijn geld kiest en Anselmus het loodje legt. Ze heeft ook kritiek op de ongelijkheid tussen de leiders van de tocht en de volgers, maar zegt ronduit dat dit in onze moderne maatschappij niet veel anders is. ‘De mensen waren dezelfde gebleven: leugenachtig, zelfzuchtig en wreed.’  
Hoewel Beckman de spannende toon niet helemaal volhoudt en soms verzandt in herhalingen, heeft ze een prestatie van jewelste geleverd om de tijdskloof tussen Middeleeuwen en moderne tijd te dichten, de tocht in zijn geheel te beschrijven en het verhaal mooi rond te breien.    

Hier meer over de historische achtergrond op de site van Historiek.

  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten